Με ενδιαφέρον προσήλθαμε στο Ωδείο Αθηνών το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου για ένα πρόγραμμα ελληνικού ενδιαφέροντος, κατά το μεγαλύτερο μέρος του όμοιο με σημαντική διεθνή δισκογραφική κυκλοφορία από τον ίδιο καλλιτεχνικό συνδυασμό, τη βιολονίστα Δανάη Παπαματθαίου-Matschke και τον πατέρα της, πιανίστα και καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Uwe Matschke. Ο λόγος για τον τίτλο «Bridges» (Γέφυρες), με την ψηφιακή χάραξη να περιορίζεται σε έργα αποκλειστικά Ελλήνων συνθετών της διασποράς και απώτερης ελληνικής καταγωγής (του Κροάτη Boris Papandopulo, 1906-91) και τη συναυλία να παραλείπει σύνθεση του Δημήτρη Τερζάκη υπέρ της μοναδικής σονάτας για βιολί και πιάνο του Cesar Franck που ολοκλήρωσε το επίσημο πρόγραμμά της.
Αστοχία συνειρμού εμπόδισε την έγκαιρη μετάβασή μας στην αίθουσα «Άρης Γαρουφαλής» για την παρακολούθηση έργων των συνεπωνύμων Μικρασιάτη Ι. (Γιάννη) και Ηπειρώτη Κ. (Ντίνου) Κωνσταντινίδη. Έτσι, η εκ του φυσικού ακρόαση μας έφερε ευθύς αντιμέτωπους με τη σονάτα για βιολί και πιάνο (1988) του Papandopulo, εξαιρετικής δύναμης και ενδιαφέρουσας γραφής, με διακριτούς απόηχους ρομαντισμού και επαναστατικών εξάρσεων. Δημώδεις βαλκανικές υπομνήσεις χαρακτήρισαν και την «παιγνιώδη» β΄ κίνηση, με ευκαιριακές τονικές ροπές και σταθερό αγκυροβόλιο τον ζωηρό της ρυθμό, αλλά και ένα καταληκτικό ερώτημα όπως και στο αρχικό allegro con brio. Το εκφραστικό largo sostenuto έλαβε από τους σολίστ τόσο τη συναισθηματική φόρτιση όσο και την αδιάπτωτα ισότιμη δεξιοτεχνία και μουσικότητα που απαιτεί. Ανάλογη ακεραιότητα προθέσεων και εκπλήρωσής τους ανέδειξε και η ιλαρή μελωδική ψευδαφέλεια του τελικού allegro moderato.
Ως επίμετρο του γεγονότος, μια εις βάθος προετοιμασμένη ανάγνωση της σονάτας του Φρανκ δρομολογήθηκε με ευπρόσδεκτη αγωγική ευρυχωρία και εσωτερικότητα. Οι καλλιτέχνες τόνισαν τον φραστικά λεπταίσθητο χαρακτήρα των δύο πρώτων κινήσεων, αλλά κέντρο βάρους της ερμηνείας αναδείχθηκε το επεισοδιακό Recitativo-Fantasia, επιτομή ευγενούς ενόργανης φραστικής του βιολιού υπό την κυριολεκτικά θωπευτική συνοδεία του πιάνου. Με παρόμοια διαλεκτική εστίαση το τελικό allegretto poco mosso λειτούργησε αθροιστικά για την υψιπετή ολοκλήρωση της απαιτητικής παρτιτούρας, με τον καταιγιστικό δακτυλισμό του πιανίστα να στρώνει το χαλί για διθυραμβική ολοκλήρωσή της και την επάνοδο του αρχικού θέματος ως συμπερασματικής ευλογίας μιας διαδρομής αναγνωρίσιμα προσωπικής και οικείας. Ο κατά Papandopulo «Στοχασμός», εναρκτήριο ακρόαμα του δίσκου, επιστέγασε ως συγκινητικό αντίδωρο επευφημιών μια αξιομνημόνευτη περίσταση.
Στις 9 Οκτωβρίου ο βιολονίστας Γιώργος Μπάνος, συνοδευόμενος στο πιάνο από τη Λητώ Θώμου, αναμετρήθηκε επίσης, εν αρχή του προγράμματός του στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, με τη σονάτα του Φρανκ σε μια ερμηνεία ισχυρής αφηγηματικής συνοχής, ασφαλούς και πάλλουσας φραστικής, μαγικά ημιφωνική στην κεντρική παράγραφο του β΄ μέρους και στην έναρξη της Ρομάντσας. Σελίδες για βιολί σόλο του Eugene Ysaye, στον οποίο παρεμπιπτόντως ο Φρανκ είχε αφιερώσει ως γαμήλιο δώρο τη σονάτα του, επιβεβαίωσαν τη σκανδαλιστική δεξιοτεχνία του 24χρονου, ποιότητα που ο καλλιτέχνης ενίσχυσε με μια ασφαλούς νεανικής έξαψης και διεισδυτικής μουσικότητας ανάγνωση του «Ποιήματος» (Poeme) από τη γραφίδα του Ernest Chausson…
