Το ραντεβού που έδωσε η Μάγδα Φύσσα σε άλλες τρείς γυναίκες από την Ευρώπη είναι στις 12 σήμερα το μεσημέρι στο μνημείο του Παύλου στο Κερατσίνι, στο σημείο όπου δολοφονήθηκε το παιδί της από τους ναζί το 2013. Μια διεθνής συνάντηση στο πλαίσιο του 2ου Solidarity Film Festival, του οποίου οι εκδηλώσεις ολοκληρώνονται αύριο Κυριακή. Αυτό που ενώνει τις τέσσερις γυναίκες είναι το κόκκινο αίμα των παιδιών τους που χύθηκε από ναζιστικό μαχαίρι, διαλύοντας τις ζωές των οικογενειών τους και σπέρνοντας τον φόβο στην κοινωνία για να έχει σκυμμένο το κεφάλι.
Η Μάγδα είναι Ελληνίδα και είδε τους χρυσαυγίτες να στρίβουν το μαχαίρι στην καρδιά του παιδιού της το 2013. Η Ουνβάρ είναι Κούρδισσα μετανάστρια στη Γερμανία, η οποία είδε στην πόλη Χανάου το 2020 τους φασίστες να δολοφονούν το παιδί της. Η Rosa είναι Ιταλίδα και είδε τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές το 2003 να δολοφονούν τον Dax στο Μιλάνο. Η τετάρτη μάνα είναι επίσης Ιταλίδα από το Μιλάνο, το παιδί της οποίας δολοφόνησαν οι ακροδεξιοί το 2016. Τον πόνο τους τον μετατρέπουν σε τοίχο ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και Πολιτισμού σε μια εποχή που ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και η Ακροδεξιά καλπάζουν στην Ευρώπη. Το απόγευμα οι μαυροφορεμένες γυναίκες θα βρεθούν στο Πολιτιστικό Κέντρο Κερατσινίου «Μελίνα Μερκούρη» για να παρακολουθήσουν το ντοκιμαντέρ «Brucia Ancora Dentro, 20 χρόνια από τη μαύρη νύχτα στο Μιλάνο, με τον Dax στις καρδιές μας» και να συζητήσουν με τους πολίτες που θα είναι στο αμφιθέατρο την εμπειρία κάθε μάνας στη δημιουργία αντιφασιστικού μετώπου. Ο κινηματογράφος στήνει τις δικές του γέφυρες επικοινωνίας και δικτύωσης γιατί και ο «ακροδεξιός αντίπαλος» διαπερνά τα σύνορα, όπως έδειξε η εμπειρία των Κροατών νεοναζί που ήρθαν ανεμπόδιστοι και δολοφόνησαν φίλαθλο στη Φιλαδέλφεια.
Από την Τετάρτη, την ώρα που οι δημοκρατικοί πολίτες διαδήλωναν στο Ηράκλειο ενάντια στην πανευρωπαϊκή ακροδεξιά σύναξη, σε δύο χώρους στο Κερατσίνι, στον τόπο κατοικίας και δολοφονίας του Παύλου, προβάλλονταν ταινίες και ντοκιμαντέρ -ελληνικά και ξένα- για τους πρόσφυγες, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον φασισμό, την αλληλεγγύη. Δίπλα στη Μάγδα Φύσσα καθημερινά ο πατέρας του Βασίλη, ο Γ. Μάγγος. Εκεί και ο εικαστικός των «Ματωμένων πορτρέτων» Δημήτρης Αστερίου. Εκεί καθημερινά και ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης. Εκεί και όλοι οι φίλοι του Παύλου. Απόντες πολλοί επώνυμοι άνθρωποι των γραμμάτων που μάλλον δεν αντιλαμβάνονται τη συμβολή της Τέχνης στο αντιφασιστικό μέτωπο.
Το προσφυγικό ήταν το θεματικό αφιέρωμα της Πέμπτης, με το ντοκιμαντέρ «The other half» του Γ. Μουτάφη να συγκινεί τους θεατές. Ο σκηνοθέτης ήταν απών γιατί καταγράφει τη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα, όμως οι εικόνες του θανάτου στη Μόρια, στο Αιγαίο, στον Έβρο και στην Ειδομένη, των νεκρών παιδιών που κατέγραψε ο φακός του και ο λόγος της αφήγησής του ήταν αφύπνιση για τη χαμένη μας ανθρωπιά.
Το «φύλο σε Πρώτο Πλάνο» ήταν το θεματικό αφιέρωμα στο αμφιθέατρο «Αντώνης Σαμαράκης» με προβολές και συζητήσεις με τους δημιουργούς. Το ισπανικό ντοκιμαντέρ «Ηττημένες αλλά όχι νικημένες» της Mau Cardoso (2021) και η ταινία μεγάλου μήκους «Chile 1976» της Manuela Martelli (2022) κέρδισαν το κοινό.
Την Παρασκευή προβλήθηκαν ταινίες και ντοκιμαντέρ που αφορούν την αστυνομική και την έμφυλη βία, το περιβάλλον και τα δικαιώματα, τη συμπερίληψη. Αύριο Κυριακή θα προβληθούν οι ταινίες που δημιούργησαν οι ίδιοι οι μαθητές και πρόκειται να βραβευθούν όλες.
Στον δεύτερο όροφο του Πολιτιστικού Κέντρου «Μελίνα Μερκούρη» μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου από όλη τη χώρα ζωγράφισαν, έγραψαν τις δικές τους εκθέσεις, έφεραν φωτογραφίες και τις κρέμασαν στους τοίχους, και δημιούργησαν βίντεο από την καθημερινότητά τους στις πόλεις όπου ζουν, πάντα «ντύνοντάς» τα με εικόνες από τα λόγια και τους στίχους των τραγουδιών του Παύλου Φύσσα. Η παιδαγωγική ομάδα «Το Σκασιαρχείο» διοργάνωσε εργαστήρια σχετικά για παιδιά και εφήβους σε συνεργασία με το Solidarity Film Festival. Συνεργάστηκαν, επίσης, η ΕΛΜΕ Πειραιά, ο Σύλλογος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης» και ο Σύλλογος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά «Η Πρόοδος». Να το ποίημα της Ερμιόνης και του Εφραίμ από το Κερατσίνι:
«Τώρα θα γράφεις τραγούδια για τον κόσμο τον σκληρό
Στίχο στίχο να ξορκίζουν το άδικο και το κακό
Διάλεξαν να γίνεις άστρο μες στον μαύρο ουρανό
Η αυγή από τη φύση ήταν πάντοτε χρυσή
Και την κλέψαν τα θηρία και τη μαύρισαν κι αυτή.
Είμαι μόλις 15, δεν σε γνώρισα πολύ
Ομως έμαθα από σένα κάτι που για πάντα με οδηγεί
Φόβο μέσα μου δεν νιώθω, ούτε δάκρυ να κυλά,
Δεν θα κάνω αυτήν τη χάρη στους φονιάδες, στα θεριά.
Παύλο σε φώναζε η Μάγδα, Παύλος μέσα μας θα ζεις
Οπως ζεις και στις ψυχές μας και τις σκέψεις μας ωθείς
Για να φτιάξουμε έναν κόσμο δίκαιο κι από την αρχή».
