Ο Νότης Μαυρουδής πριν και πάνω απ’ όλα ήταν σολίστ της κλασικής κιθάρας. Η κιθάρα, ακόμα και στην κλασική εκδοχή της, είναι ένα «ταπεινό» όργανο, που δεν περιλαμβάνεται σε αυτά της συμφωνικής ορχήστρας. Με σκάφος όμως το ξύλινο αντηχείο, κατάρτι την ταστιέρα και πανιά τις έξι χορδές της, ο Νότης Μαυρουδής ρίχτηκε με αυτήν στον απέραντο ωκεανό της μουσικής. Και όχι μόνον επέπλευσε, αλλά και έκανε πάρα πολλά μαγευτικά ταξίδια.
Ο Νότης (Παναγιώτης) Μαυρουδής γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1945 στην Αθήνα και τα πρώτα παιδικά χρόνια του ήταν όχι μόνον ασυνήθιστα αλλά και πολύ δυσάρεστα, καθώς τα πέρασε μαζί με την αριστερή μητέρα του η οποία ήταν έγκλειστη στις Φυλακές Αβέρωφ. Άρχισε σπουδές κλασικής κιθάρας σε ηλικία 13 ετών στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον «πρύτανη» της κλασικής κιθάρας στην Ελλάδα Δημήτρη Φάμπα και πήρε το δίπλωμά του το 1969 με άριστα. Αργότερα παρακολούθησε και μαθήματα στην Ακαδημία Κλασικής Κιθάρας στην Ισπανία. Από το 1970 μέχρι το 1975 είχε εγκατασταθεί στην Ιταλία κατέχοντας την έδρα της κλασικής κιθάρας στη Scuola Ciciva di Milano. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1975 και άρχισε την πολυσχιδή μουσική δραστηριότητά του, η οποία, ανάμεσα σε άλλα, περιλάμβανε και τη συνέχεια του εκπαιδευτικού έργου του διδάσκοντας στο Εθνικό Ωδείο κιθάρα.
Βιρτουόζος κιθαρίστας
Ο Νότης Μαυρουδής αγάπησε όσο τίποτε άλλο την κλασική κιθάρα και γι’ αυτό έφτασε από νωρίς να την κατέχει απόλυτα, να είναι βιρτουόζος της με την κυριολεκτική και μεταφορική έννοια. Θα μπορούσε πολύ ωραία να έχει κάνει μια αξιοζήλευτη τυπική διεθνή καριέρα σολίστ του οργάνου, αλλά εκείνος επέλεξε κάτι διαφορετικό και πολύ πιο δύσκολο. Ήδη από τα τελευταία χρόνια των σπουδών του, πριν μετοικήσει στην Ιταλία και έχοντας ήδη γράψει τα πρώτα τραγούδια του, εμφανιζόταν σε μπουάτ της Πλάκας συνοδεύοντας νέους/ες τραγουδιστές/ις της εποχής και έτσι πολλοί τον θεωρούν ακόμα ένα «παιδί του Νέου Κύματος». Αυτό όμως είναι μόνο εν μέρει αλήθεια, καθώς ο Νότης Μαυρουδής, όπως ακριβώς ο αείμνηστος Γιάννης Σπανός αλλά με διαφορετικό τρόπο, ήταν μεν μέλος της σκηνής του Νέου Κύματος, αλλά η παιδεία, η μουσική θεώρηση και εντέλει η δραστηριότητά του το υπερέβαιναν κατά πολύ.
Ως κιθαρίστας ασχολήθηκε με πολλά και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους ιδιώματα της ελληνικής και της ξένης μουσικής. Για παράδειγμα, ήταν ο πρώτος στη χώρα μας που κυκλοφόρησε δίσκο με μετεγγραφές τραγουδιών των Beatles για κλασική κιθάρα τις οποίες είχε κάνει ο ίδιος. Σαν εκτελεστής είχε παίξει τραγούδια όλων σχεδόν των σπουδαίων συνθετών μας, αν και σαφώς είχε μια προτίμηση στον Μάνο Χατζιδάκι. Τον έλκυε επίσης πολύ η ισπανική σχολή της κιθάρας, κάτι που πολύ συχνά ήταν ιδιαίτερα εμφανές στο παίξιμό του. Είχε συμμετάσχει σε αρκετά διεθνή φεστιβάλ κιθάρας, κάποιες φορές αποσπώντας και διακρίσεις, και είχε δώσει πολλά φεστιβάλ σε ευρωπαϊκές και μη χώρες. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα κιθαριστικά ντουέτα, με πιο χαρακτηριστικό δείγμα τη σειρά έξι δίσκων με τον γενικό τίτλο «Café de l' art», μια σύμπραξή του με τον πρώην μαθητή του και σήμερα καταξιωμένο σολίστ Παναγιώτη Μάργαρη. Έκανε την αρχή μιας ανάλογης σειράς, του «Café Latino», σε συνεργασία με τον Γιώργο Τοσσικιάν, αλλά πρόλαβε να κυκλοφορήσει μόνο το πρώτο μέρος της το 1918.
Τέλος, μέρος της σχέσης του με το όργανο ήταν το εκπαιδευτικό έργο του, το οποίο επιτελούσε με ιδιαίτερη αγάπη και ανάμεσα στους μαθητές του ήταν αρκετοί από τους μετέπειτα εκλεκτούς σολίστ της κιθάρας.
Ευαίσθητος συνθέτης τραγουδιών
Κυκλοφόρησε το πρώτο single με δικό του τραγούδι σε στίχους Γιάννη Κακουλίδη και ερμηνεία Γιώργου Ζωγράφου, το «Άκρη δεν έχει ο ουρανός», σε ηλικία 19 ετών, και έκτοτε δεν σταμάτησε να γράφει τραγούδια, αν και δεν τα δημοσιοποιούσε τόσο συχνά, κυρίως λόγω του όχι μεγάλου ενδιαφέροντος των δισκογραφικών εταιρειών γι’ αυτά. Επίκεντρο της γραφής του ήταν ανέκαθεν και παρέμεινε η μελωδία, με τραγούδια «χαμηλών τόνων» και συνήθως μελαγχολικά. Η κιθάρα μπορεί να ήταν το κύριο εκφραστικό μέσο του και σε αυτή την περίπτωση, αλλά δεν μονοπωλούσε τις ενορχηστρώσεις του. Αν και αγαπούσε και τον Μίκη Θεοδωράκη, σαφώς συνθετικά ήταν της χατζιδακικής σχολής, ως προς το ύφος αλλά και την αισθητική (όχι συμπτωματικά, στον δίσκο του 1977 «Παιδί της Γης» μελοποίησε ποιήματα του Χατζιδάκι), με τη γραφή του να είναι κυρίως ευρωπαϊκή, ακόμα και κλασική κάποιες φορές, και τα στοιχεία της ελληνικής μουσικής απλά να τη «χρωματίζουν» διακριτικά. Αυτό φαινόταν και στις λιτές και λεπταίσθητες ενορχηστρώσεις του. Συνεργάστηκε με αρκετούς/ές ερμηνευτές και ερμηνεύτριες, αλλά με λίγους/ες διατήρησε μια μακρόχρονη συνεργασία, όπως η Νένα Βενετσάνου, και πιο πρόσφατα η Αναστασία Μουτσάτσου.
Ραδιοφωνικός παραγωγός
Στο διάστημα 1984-88 ήταν παραγωγός αλλά και υποδιευθυντής, υπό τη φωτισμένη διεύθυνση της Σοφίας Μιχαλίτση, στο Δεύτερο Πρόγραμμα της ΕΡΤ. Στη συνέχεια διετέλεσε παραγωγός σε αρκετούς ιδιωτικούς ραδιοσταθμούς, για να επιστρέψει εντέλει στη δημόσια ραδιοφωνία, αλλά αυτή τη φορά στο Τρίτο Πρόγραμμα.
Ανθρωπος του πολιτισμού και του πνεύματος
Από το 1994 και για μερικά χρόνια υπήρξε πρόεδρος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του υπουργείου Πολιτισμού. Αρθρογραφούσε τακτικά σε αρκετές εφημερίδες και είχε κυκλοφορήσει μερικά βιβλία στα οποία πραγματευόταν θέματα κυρίως πολιτισμού, αλλά και πολιτικής.
Ενεργός πολίτης
Από αριστερή οικογένεια και αταλάντευτα αριστερός σε όλη τη ζωή του, αν και ήπιων απόψεων, χωρίς μικρόψυχη επιθετικότητα και αποκλεισμούς. Αναμείχθηκε ενεργά στην πολιτική δύο φορές, όταν το 2009 ήταν υποψήφιος των Οικολόγων Πράσινων και έναν χρόνο αργότερα ως μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ.
Ο Νότης Μαυρουδής έφυγε όχι μόνο απρόσμενα, αλλά και άδικα, σε ηλικία 77 ετών. Χωρίς να έχει ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, πέθανε εξαιτίας ενός ατυχήματος κατά την τέλεση κάποιων οικοδομικών εργασιών στο εξοχικό του στη Μακρινίτσα Μαγνησίας, την Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2003. «Θυμάμαι πόσο ο πατέρας μου ήταν θυμωμένος με τον τρόπο που κάποιοι “δημοσιογράφοι” δεν σεβάστηκαν τον θάνατο του Χατζιδάκι, αλλά σε τηλεοπτική μετάδοση τον έδειχναν να μεταφέρεται με το φορείο» έγραψε σε ανάρτησή του στο Facebook ο γιος του Χάρης Μαυρουδής.
Δήλωση Τσίπρα
«Από το Νέο Κύμα έως σήμερα, η μουσική, το τραγούδι, η κιθάρα, το ήθος του Νότη Μαυρουδή μάς συνόδευε για δεκαετίες σε λύπες, χαρές και αγώνες. Έδωσε στην ευαισθησία το βαθύτερο νόημά της και στην Αριστερά, στην οποία πάντα ανήκε, το δικό του χρώμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης» αναφέρει η δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Αλέξη Τσιπρα.
«Μια ποίηση από νότες και ένα χάδι από στίχους ήταν ο Νότης Μαυρουδής για όλους εμάς. Και έτσι όπως τον λατρέψαμε, στις μπουάτ, στις αγάπες μας, στα τραύματά μας, με την ίδια συγκίνηση και έναν βαθύ λυγμό τον αποχαιρετούμε» λέει η τομεάρχης Πολτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Σία Αναγνωστοπούλου στη δική της δήλωση.
«Ο Νότης μάς έμαθε πως η ταπεινότητα παράγει σπουδαία αποτελέσματα. Ήταν πάντα εκεί με την κιθάρα του, τις δημιουργίες του, τη συμμετοχή του στα κοινωνικά δρώμενα» προσθέτει ο αναπληρωτής τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Πάνος Σκουρολιάκος.
«Στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς, η απώλεια του Νότη Μαυρουδή φέρνει βαρύ πλήγμα στον χώρο. Σπουδαίος άνθρωπος και καλλιτέχνης, σεμνός, διακριτικός, ηθικός, αξιοπρεπής, ο Νότης Μαυρουδής μπήκε στη δισκογραφία από το 1964. Υπήρξε συνθέτης, στιχουργός, κιθαρίστας, αρθρογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός, συγγραφέας, κοινωνικά δραστήριος και ασχολήθηκε με την πολιτική» λέει η ανακοίνωση του Τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
«Στις έξι δεκαετίες της ασταμάτητης δημιουργικής παρουσίας του στη μουσική ως δάσκαλος και αγαπητός δημιουργός, ο Νότης Μαυρουδής δίδαξε ευαισθησία και μας μετέφερε το πάθος του για τη μουσική, με την ευγένεια και τη σεμνότητα που τον χαρακτήριζαν ως προσωπικότητα. Επίσης, υπήρξε ένας άνθρωπος με ενεργή δραστηριότητα στην κοινωνία, με άποψη, με θέσεις που υποστήριζε με συνέπεια, αλλά πάντοτε με ηρεμία» λέει στην ανακοίνωσή της η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.
Η πολιτική κηδεία του Νότη Μαυρουδή θα γίνει στο Κοιμητήριο Χαλανδρίου το Σάββατο 9 Ιανουαρίου, στις 10.30 π.μ.
