Οι απόψεις για την Ιουλιανή σύμπραξη αστέρων υπό την θαλπωρή του ελληνικού θέρους δεν περιορίστηκαν στη λογική του σημαντικού γεγονότος, αλλά επεκτάθηκαν και σε πτυχές της πραγμάτωσής του, ευτυχώς δευτερεύουσες, όπως φερειπείν στον «σχεδιασμό φωτισμών» του Γιώργου Τέλλου, που άλλοι εκτίμησαν περισσότερο από εμάς. Ωστόσο, η ποιότητα του παραστατικού προϊόντος, τόσο στο πεδίο της ερμηνείας όσο και σε εκείνο της κρίσιμης -λόγω και του αδιάπτωτου ανέμου- ηχοληψίας, δεν παρουσίασε σοβαρά κενά. Το αθηναϊκό μελοδραματικό ντεμπούτο της Anna Netrebko, της πλέον προβεβλημένης υψιφώνου της εποχής μας, επιβεβαίωσε το συνολικό σκηνικό της κύρος και την ασφάλεια μιας συναρπαστικής πορείας με δυσχερώς συγκρίσιμη διάρκεια, προσεκτικά βήματα και υποκριτική εμβάθυνση, ασφαλώς όχι άμοιρη ωρίμανσης συνδεόμενης με προσωπικές δοκιμασίες και ανταμοιβές. Με διακηρυγμένη δε από τηλεοπτικού μικροφώνου τη φιλοδοξία της να κυριαρχεί στη σκηνή μέσα σε δευτερόλεπτα από την εμφάνισή της, όπως η Κάλλας, οφείλουμε να συνομολογήσουμε ότι η ερμηνεία της καλλιτέχνιδας στην πρώτη μεγάλη σκηνή της Λαίδης Μάκβεθ, που ακολούθησε τη στιβαρή ανάκρουση της εισαγωγής στον «Ναμπούκο» από την Ορχήστρα της ΕΛΣ υπό τον «artist in residence» Philippe Auguin, επιβεβαίωσε περίτρανα την καθολική μουσική και δραματική κυριαρχία της.
Από την ανατριχιαστική ανάγνωση του γράμματος και το ρετσιτατίβο, διαμέσου μιας άκαμπτης εξαγγελίας για την άρια, έως την καμπαλέτα της μοιραίας απόφασης, εμπλουτισμένη με σκοτεινά αλλά ακριβή ποικίλματα στην απερίκοπτη δεύτερη στροφή της, η αλλοτινή δροσερή Λουντμίλλα και Σουζάνα υπερασπίστηκε παραδειγματικά τη μεθοδική πρόσκτηση των προϋποθέσεων εμπλοκής της με μεγάλους ρόλους του Βέρντι. Τον άθλο επανέλαβε αργότερα ατομικά, με νέα τουαλέτα και πάλλουσα εκφορά, στην πρώτη άρια της Λεονώρα από τον «Τροβατόρε», επίσης με τήρηση της δεύτερης και καλόγουστα διανθισμένης στροφής της καμπαλέτα.
Αλλά και στις συμπράξεις της η αυστριακής υπηκοότητας Ρωσίδα πριμαντόνα αναδείχθηκε σε ισόκυρη παρτεναίρ της οικείας και ήδη αγαπημένης μας, σαρωτικής Γεωργιανής μεσοφώνου Anita Rachvelishvili, που, εκτός από εμβληματικές αποδόσεις για σκηνές της Ατζουτσένα και της Έμπολι, υπήρξε συγκλονιστική Αμνέρις στην αντιπαράσταση αντιζηλίας με την Αΐντα από την β’ πράξη της ομώνυμης όπερας, μια κυριολεκτική once in a lifetime εμπειρία καλλιτεχνικής συνάντησης κορυφής. Η βραδιά αποκάλυψε και τον σύζυγο της Νετρέμπκο Yussif Eyvazov ως ευσταλή, καλλιεπή και ατρόμητο Μανρίκο. Η απαιτητική στρέττα «Di quella pira», ωσαύτως δίστροφη, απέσπασε αλαλαγμούς επιδοκιμασίας για τον Αζέρο τενόρο, που υπερασπίστηκε με αδρή ακεραιότητα και τον ερωτευμένο Οθέλλο πλάι στη Δυσδαιμόνα της εμφανώς αγαπημένης του και στη ζωή. Η διεκπεραιωτική διεύθυνση (αμήχανη ιδίως στην εισαγωγή από τους «Σικελικούς Εσπερινούς») υπονόμευσε τον Δημήτρη Πλατανιά στο Credo του Ιάγου, αλλά ο βαρύτονος επιβεβαίωσε την κατηγορία του ως κόμης Λούνα -στην τελική σκηνή της α’ πράξης του «Τροβατόρε» που ολοκλήρωσε το επίσημο πρόγραμμα- και ως Ριγκολέτο. Το κουαρτέτο της γ’ πράξης δώρισαν στο κοινό οι τέσσερις καλλιτέχνες, προτού μάς αποχαιρετήσουν με μια πρόποση της «Τραβιάτα» όχι απλώς ανεκδοτολογικού ενδιαφέροντος!
