Βλέπεις διάφορους δεξιούς να πανηγυρίζουν που η Ελλάδα τρέχει με ανάπτυξη διπλάσια από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Και είναι συγκινητικό.
Παιδιά, φυσικά και έχουμε ανάπτυξη. Όταν οι εταιρείες του ρεύματος μπορούν να κάνουν αυξήσεις της τάξης του 30% γιατί έτσι, προφανώς και θα έχεις ανάπτυξη.
Δεν βλέπετε τη ΔΕΗ που δεν έχει τι να κάνει τα λεφτά της;
Οταν οι τράπεζες θησαυρίζουν με τις καταχρηστικές χρεώσεις και κερδοσκοπούν με τις διαφορές του επιτοκίου καταθέσεων και χορηγήσεων, φυσικά θα έχεις ανάπτυξη.
Οταν οι άνθρωποι κόβουν τον λαιμό τους και καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα Υγείας γιατί ο δημόσιος δεν είναι σε θέση να τους εξυπηρετήσει, προφανώς θα έχεις ανάπτυξη.
Οταν η κυβέρνηση δίνει μάχη για να μην ανεβούν τα μεροκάματα, φέρνοντας φτηνούς εργολαβικούς απέξω και θέτοντας τους μετανάστες υπό ομηρία, φυσικά θα έχεις ανάπτυξη.
Οταν τα ενοίκια είναι στον θεό γιατί τα φουσκώνουν οι χρυσές βίζες και τα Airbnb, φυσικά θα έχεις ανάπτυξη.
Οταν η κερδοσκοπία στα καύσιμα, στα τρόφιμα, στο ρεύμα είναι καθεστώς, φυσικά θα έχεις ανάπτυξη.
Οταν ο τουρισμός -η βαριά βιομηχανία της χώρας, λέμε- δουλεύει με μαύρα, με δεκάωρα, με εφταήμερα και με μεροκάματα πείνας, φυσικά θα έχεις ανάπτυξη.
Οταν το κεφάλαιο, ακόμα και αυτό που παίζεται στον χρηματιστηριακό τζόγο, δεν φορολογείται, φυσικά θα έχεις ανάπτυξη.
Και όταν γύρω-γύρω υπάρχει τόση ανάπτυξη, ε, και τη σκόνη της να φάνε κάποιοι, θα βγουν πέντε φράγκα να τα βγάλουν πέρα. Σε κάθε περίπτωση, όχι από τη μισθωτή τους εργασία.
Αλλά στην πραγματικότητα ο περισσότερος κόσμος θα ζει άσχημα. Ειδικά οι συνταξιούχοι, οι μισθωτοί, οι νέοι εργαζόμενοι.
Και όσο μεγαλύτερη θα είναι η ανάπτυξη, τόσο χειρότερα θα περνάνε όλοι αυτοί.
Και το ίδιο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα και για το κοινωνικό κράτος. Για τα σχολεία και τα νοσοκομεία.
Και θα πεις, εμείς δεν θέλουμε ανάπτυξη; Φυσικά και θέλουμε.
Διότι και αν ανέβουν οι μισθοί, ανάπτυξη θα έχουμε. Άσε που θα ανέβουν και τα φορολογικά έσοδα.
Απλώς θα είναι ανάπτυξη για πολύ περισσότερους. Όχι μόνο για πέντε εισηγμένες.
Δείτε λίγο τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Αργεντινή. Εκεί ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος έχει υποσχεθεί να βγάλει τη χώρα από την οικονομική κρίση.
Με τι τρόπους; Με περικοπές στην Υγεία. Με απελευθέρωση των ενοικίων. (Εδώ είμαστε μπροστά). Με ιδιωτικοποιήσεις - που σημαίνει εκτίναξη των τιμών και των κερδών για κοινωνικές υπηρεσίες.
Και φυσικά με απελευθέρωση των απολύσεων. Με επέκταση της «δοκιμαστικής περιόδου». Με αποστέρηση της εργασίας από κάθε προστασία. Με ολοένα και μεγαλύτερη «ευελιξία» στα ωράρια.
Με γενίκευση της εργολαβικής εργασίας. Με μείωση των αποζημιώσεων. Ακόμα και με πληρωμή σε δόσεις.
Και φυσικά με βοηθητικούς νόμους. Με περισσότερες εξουσίες στο πρόσωπό του ώστε να μπορεί να νομοθετεί χωρίς να ρωτάει τους αιρετούς.
Με περιορισμούς στον συνδικαλισμό και στα συνδικάτα. (Εδώ δεν έχουμε τέτοιο θέμα, τον συνδικαλισμό τον έχουμε γελοιοποιήσει και ακυρώσει από μόνοι μας).
Και με απαγορεύσεις διαδηλώσεων και εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Είδατε πώς δένουν όλα;
Μια χαρά. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στηρίζει ολόψυχα.
Και δηλώνει ενθουσιασμένο από τις γενναίες του μεταρρυθμίσεις.
Και το οικονομικοπολιτικό κατεστημένο της Αργεντινής τον στηρίζει φυσικά.
Και τα κανάλια. Μην είστε κουτά.
Εξού και στην Αργεντινή αυτές τις μέρες γίνεται της μουρλής.
Γι’ αυτό, όταν ακούμε ανάπτυξη, ζητάμε πάντα διευκρινίσεις.
