Η πρόσφατη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωκοινοβούλιο έχει φέρει στο προσκήνιο το ερώτημα: Ανήκει ο Μητσοτάκης στην κατηγορία του Τραμπ και του Όρμπαν;
Σίγουρα ο Μητσοτάκης δεν βρίζει πατόκορφα όλη μέρα τους δικαστές και τα ΜΜΕ.
Οπως κάνει ο Τραμπ κατά κόρον. Δημιουργώντας την εντύπωση στους οπαδούς του ότι είναι «αντισυστημικός».
Και σίγουρα δεν έχει ένα τσούρμο οπαδούς να τον θαυμάζουν για την αξεστιά και τον τραμπουκισμό του.
Αντίθετα, ο Μητσοτάκης παρακολουθεί πολύ προσεκτικά τι λέει η κοινωνία. Και προσπαθεί να δείχνει ευαίσθητος και δημοκρατικός.
Από την άλλη, όμως, τι ανάγκη έχει ο Μητσοτάκης να τα βάλει με τα ΜΜΕ; Αφού στο 95% τα ελέγχει.
Εδώ βγαίνουν διάφοροι και εξεγείρονται: Γιατί; Έχει εμποδίσει κανείς τα αντιπολιτευόμενα μέσα να γράφουν ό,τι θέλουν;
Οχι, βέβαια. Αν, όμως, η κυβέρνηση θέλει να κρύψει κάτι, το 95% των ΜΜΕ θα συμμορφωθεί.
Και αν κάτι πρέπει να ειπωθεί όπως το θέλει η κυβέρνηση, επίσης θα συμμορφωθεί.
Ετσι ώστε ακόμα και αν κάποιος τα γράψει διαφορετικά, να εξαφανίζεται.
Επίσης, ο Μητσοτάκης δεν κάνει επιθέσεις στη Δικαιοσύνη. Γιατί την ελέγχει.
Δύο χρόνια τραβάνε οι υποκλοπές. Και από την εισαγγελική έρευνα δεν έχει ακουστεί το παραμικρό.
Εκτός από κάτι διώξεις σε μέλη της ΑΔΑΕ.
Καταργήθηκε η Εισαγγελία Διαφοράς. Και συγχωνεύτηκε με μια άλλη για να αλλάξει χέρια η δικογραφία της Novartis και να αρχειοθετηθούν ο Άδωνης και ο Αβραμόπουλος.
Και δεν ακούγεται τίποτα ούτε από την Πύλο ούτε από τα Τέμπη.
Επομένως, από πλευράς Δικαιοσύνης, δεν χρειάζεται να είναι Τραμπ ο Μητσοτάκης. Αφού αυτά που θέλει τα έχει ήδη στα χέρια του.
Θέλετε να προχωρήσουμε λίγο ακόμα; Η πραξικοπηματική αλλαγή στη σύνθεση της ΑΔΑΕ και οι επιθέσεις στον Ράμμο είναι επίσης μια πρακτική που παραπέμπει άμεσα σε τραμπισμό.
Οπως και η προσπάθεια να εξοντωθεί η εισαγγελέας Διαφθοράς που ερευνούσε το σκάνδαλο της Novartis.
Μια προσπάθεια που απέτυχε παταγωδώς, αλλά κανείς δεν το πήρε είδηση, γιατί χειραγώγησαν το θέμα τα ΜΜΕ.
Στην ίδια υπόθεση υπήρξε προσπάθεια να κατηγορηθούν δημοσιογράφοι για εγκληματική συμμορία με βάση ερευνητικά δημοσιεύματά τους που ήταν απολύτως έγκυρα.
Ενώ πρόσφατα σε αντιπολιτευόμενη εφημερίδα μπήκε υπέρογκο φορολογικό πρόστιμο, ξεκάθαρα εκδικητικό.
Και ο ίδιος ο ανιψιός του πρωθυπουργού κάνει εκδικητικές αγωγές σε ερευνητές δημοσιογράφους και μέσα.
Ελλειψη σεβασμού στο σύνταγμα. Είναι και αυτό χαρακτηριστικό του Τραμπ.
Σύστημα παρακολουθήσεων με κέντρο το Μαξίμου. Και όταν αποκαλύφθηκε, τροπολογίες και νόμοι για να επιτευχθεί η συγκάλυψη.
Αλλά και η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ωμή καταπάτηση του συντάγματος.
Σεβασμός στους θεσμούς. Χα. Ας μελετήσει κάποιος την Εξεταστική για τις υποκλοπές και την Εξεταστική για τα Τέμπη να έχει να γελάει για χρόνια.
Και επίσης: Η Ν.Δ. έχει τη φιλοδοξία να βάλει εκατομμύρια απόδημους στο εκλογικό σώμα. Έτσι ώστε να μην αλλάξει ποτέ τίποτα.
Αυτό είναι ίσως το πιο τραμπικό από όλα. Αλλά κανείς δεν το λέει δημόσια για να μην προσβάλει τους απόδημους.
Προσθέτουμε και αυτά που είδαμε στις αυτοδιοικητικές: Αν δεν ψηφίσετε τον δήμαρχο που θέλουμε, δεν θα περάσετε καθόλου καλά.
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι ο Μητσοτάκης είναι ένα είδος Τραμπ. Αλλά με άλλες προτεραιότητες.
Γιατί ο Μητσοτάκης ενδιαφέρεται κυρίως για μπίζνες και ντιλς. Και δαγκώνει όταν πάνε να του τα χαλάσουν.
Ενώ ο Τραμπ αυτά τα έχει ούτως ή άλλως. Η εξουσία τον νοιάζει.
