Αρρυθμίες, γκάφες υπουργών, έλλειψη συντονισμού εμφανίζει η κυβέρνηση, που βρίσκεται αντιμέτωπη με τα προβλήματα που εν πολλοίς συσσώρευσε η πρώτη θητεία της και προκαλούν υπόγειους προς το παρόν κραδασμούς και στο εσωτερικό της.
Κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία: «Τι κάνει η κυβέρνηση; Τίποτε, δεν χρειάζεται. Κάνουν οι άλλοι γι’ αυτή». Ο αστεϊσμός υπονοεί την παρατεταμένη περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να καλύψει το προσωρινό κενό στην αντιπολίτευση και το πάντα πρόθυμο ΚΚΕ να βοηθήσει στα δύσκολα, όπως η Εξεταστική για τα Τέμπη. Αλλά και από τα ακροδεξιά, ο μεν Κυριάκος Βελόπουλος φαίνεται να αποκαθιστά τη συναντίληψη με τον πρωθυπουργό, όπως έδειξε η συμμετοχή του στην πραξικοπηματική αλλαγή των διοικήσεων των ανεξάρτητων διοικητικών Αρχών, οι δε Σπαρτιάτες έχουν διαλυθεί και ο Δημήτρης Νατσιός ακόμη δεν έχει δείξει δυναμική.
Ωστόσο, τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Οι δημοσιονομικοί περιορισμοί επιβάλλουν στην κυβέρνηση να κάνει στροφή στη φορολογική πολιτική για να αντλήσει έσοδα. Και φυσικά, στρέφεται στη μεσαία τάξη, που είναι το προνομιακό της ακροατήριο, προκειμένου να αντλήσει πόρους για να συντηρήσει μέσω των επιδομάτων τη βάση της κοινωνικής και οικονομικής πυραμίδας. Στην πραγματικότητα ακολουθεί την πολιτική του Ευκλείδη Τσακαλώτου, δίχως όμως την ασφυκτική επιτήρηση της τρόικας. Δεν είναι μόνο ότι δυσαρεστεί μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων της, που για πρώτη φορά θα πληρώσουν και επιπλέον θα χάσουν τα επιδόματα που έπαιρναν. Αλλά καταρρίπτεται το βασικό της αφήγημα: στην πρώτη θητεία βασίστηκε στο ότι «η φιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι εναντίον της φορολογίας, αντίθετα με τον “επάρατο” ΣΥΡΙΖΑ, που αν επανέλθει, θα σας πάρει και τα σπίτια». Τόσο οι υπουργοί όσο και οι πρόθυμοι υπερασπιστές της στα ενσωματωμένα ΜΜΕ αποφεύγουν το απλό ερώτημα: πότε είχαν δίκιο η κυβέρνηση και οι μιντιακοί της παραστάτες; Όταν η πρώτη διευκόλυνε τη φοροδιαφυγή για να κάνει πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ ή τώρα, που ανακάλυψε τον αντικοινωνικό της χαρακτήρα; Και τα δύο δεν γίνονται ακόμη και στο καθεστώς Μητσοτάκη. Οι γκρίνιες των βουλευτών που χάνουν πελατεία ανάγκασαν τον πρωθυπουργό να κάνει παρέμβαση μέσα από (πού αλλού;) τη φιλόξενη εκπομπή του Άρη Πορτοσάλτε, για να στείλει το μήνυμα ότι στηρίζει τον Κωστή Χατζηδάκη και ότι ζητά και από τους υπουργούς και τους βουλευτές να κάνουν το ίδιο.
1 συν 1 (και 2 και 3) «αδειάσματα» και καβγάδες
Αρρυθμίες όμως παρουσιάζονται και στο πεδίο της ακρίβειας, που βέβαια δεν αντιμετωπίζεται με τα επιδόματα και με επικοινωνιακού τύπου επισκέψεις στα σούπερ μάρκετ, που επιπλέον καταρρίπτουν τις παλιότερες υποσχέσεις του πρωθυπουργού. «Θέλουμε καλοπληρωμένους, αξιοπρεπείς εργαζόμενους και όχι ανθρώπους που θα εξαρτώνται από επιδόματα» έλεγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι καλοπροαίρετοι που τον πίστεψαν βλέπουν τώρα «τις πολλές και καλές δουλειές» να μετατίθενται για ακόμα μία τετραετία. Αν συνεχίσουν να πιστεύουν, θα είναι πλέον αφελείς. Κάπως έτσι ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να «αδειάσει» δημόσια τον Κώστα Σκρέκα για τις προσφορές 1+1. Η κυβέρνηση κάνει επικοινωνιακές κινήσεις περιμένοντας τον κύκλο της ακρίβειας να κλείσει στο 80% στα βασικά ήδη διατροφής. Αυτό όμως δεν μειώνει τη δυσαρέσκεια.
Το μπλέξιμο με τα φορολογικά και την ακρίβεια ήρθε ενώ ακόμη δεν έχει ξεχαστεί η απρέπεια του Άδωνη Γεωργιάδη για τα θύματα των Τεμπών. Φυσικά, ο Άδωνης δεν ήθελε να κινηθεί εκτός γραμμής. Νόμιζε πως εκφράζει τη γραμμή της κυβέρνησης, για να υποστεί κι εκείνος «άδειασμα» από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ούτε όμως στο πεδίο του μεταναστευτικού τα πηγαίνει καλύτερα η κυβέρνηση. Είναι ενδεικτικό ότι ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε δημοσίως ότι δεν γνώριζε πόσοι μετανάστες έφτασαν στη Ρόδο. Προσπάθησε να μαζέψει τις εντυπώσεις με την επίσκεψή του στο νησί την Παρασκευή, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Ωστόσο, δεν κρύβεται η αύξηση των μεταναστευτικών ροών συνολικά το 2023, και κυρίως επί της υπουργίας του, όπως καρφώνουν από το περιβάλλον του προκατόχου του.
Μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για εκτεταμένες συζητήσεις. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει δηλώσει ότι «δεν κάνεις συζήτηση με πειρατές» και δεν έχει αλλάξει άποψη ούτε έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Οι βουλευτές παρατηρούν ότι ο Κ. Μητσοτάκης άλλαξε θέση όσον αφορά τον πόλεμο στο Ισραήλ -μετά τη στάση του στον ΟΗΕ-, ενώ η αρμόδια υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου δηλώνει ότι η στάση του Τούρκου Προέδρου στο Παλαιστινιακό δεν επηρεάζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Αλ. Παπαδοπούλου, λένε οι παροικούντες τη Βασιλίσσης Σοφίας, είναι η παρασκηνιακή υπουργός που γνωρίζει τα θέματα και προαλείφεται για τη θέση του Γιώργου Γεραπετρίτη, ο οποίος διεκδικεί θέση επιτρόπου της χώρας μας και της έχει αφήσει ελεύθερο το πεδίο.
Ο Βασίλης Κικίλιας, σε τεταμένες σχέσεις με το Μέγαρο Μαξίμου, τσακώνεται δημοσίως με τον πρώην βουλευτή Μπάμπη Παπαδημητρίου. Ο Νικήτας Κακλαμάνης δηλώνει ότι «δεν υπάρχει Κεντροδεξιά χωρίς Δεξιά», αφού προηγουμένως στην εκδήλωση για τη Μαριέττα Γιαννάκου είχε εξαιρέσει τον Κ. Μητσοτάκη από την «όλη Ν.Δ.» και, όπως λέει, δεν είναι μόνος του, αλλά προς το παρόν είναι ο μόνος που μιλάει δημοσίως. Μεταξύ των βουλευτών αρκετοί δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους, που πηγάζει από το ότι είναι εκτός κυβέρνησης και βλέπουν τις ευκαιρίες να τελειώνουν.
Η κυβέρνηση έκανε το χειρότερο ξεκίνημα όταν κάηκε η μισή Ελλάδα, πλημμύρισε μια ολόκληρη περιφέρεια και αναγκάστηκε να απολύσει δύο υπουργούς. Το άλλο μεγάλο αφήγημα, αυτό του επιτελικού κράτους, κατέρρευσε με πάταγο. Η εσωτερική ομάδα του Μαξίμου μετά τις αλλαγές δεν τα πηγαίνει καλά στον συντονισμό. Με το φορολογικό και την ακρίβεια κάνει ανάλογη συνέχεια, ενώ στερεύουν οι δυνατότητες διαφυγής. Ακόμη και οι αγαπημένοι της μιντιάρχες έχουν αρχίσει και δυσανασχετούν.
