Εισήλθαμε στην εποχή της αντιπολίτευσης. Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αποδομηθεί. Θα δεχθεί -το γνωρίζει και η ίδια, το άφησε να διαρρεύσει σε φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης- τόνους κριτική που θα «ακουμπήσουν» και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η Ν.Δ. και προσωπικά ο πρωθυπουργός την Κυριακή πλήρωσαν την αλαζονεία τους, η οποία τους οδήγησε να κάνουν το κρίσιμο λάθος: Πολιτικοποίησαν τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου έβλεπαν ότι όταν οι βασικοί υποψήφιοι της Ν.Δ. δεν κέρδιζαν από τον πρώτο γύρο, ήταν στο 43% παρά κάτι. Και (με κρυφή ικανοποίηση) άκουσαν τον Δημήτρη Κουτσούμπα να δίνει εντολή στο ΚΚΕ για λευκό, άκυρο, εκδρομή. Λογικά και μόνο αυτό, σκέφτηκαν, αρκούσε για να κερδίσει ο υποψήφιος της Ν.Δ. - τα λουλούδια στον Κουτσούμπα από τον Κυριάκο θα στέλνονταν σήμερα. Μόνο που στον δεύτερο γύρο οι εκλογές κρίνονται στο 50% (και όχι στο 43%) του εκλογικού σώματος. Το οποίο εκλογικό σώμα δεν είναι το ίδιο με του πρώτου γύρου! Επίσης, κάθε εκλογικό σώμα έχει διαφορετική πολιτική συμπεριφορά. Στην Αθήνα ο Κώστας Μπακογιάννης πήρε λιγότερες ψήφους από τον πρώτο γύρο (από τις 57.800 έπεσε στις 50.400). Αποδείχθηκε, επίσης, ότι οι πολίτες δεν αποδέχονται τους εκβιασμούς (όπως αυτούς στη Θεσσαλία, στο Χαλάνδρι κ.α.). Το επιχείρημα Μητσοτάκη (και όχι μόνο Γεωργιάδη και Αυγενάκη) «ψηφίστε Ν.Δ. να παίρνετε κοινοτικά κονδύλια» απορρίφθηκε.
Η αλαζονική επιλογή Μητσοτάκη να πολιτικοποιήσει τον δεύτερο γύρο των εκλογών δημιούργησε αντισυσπειρώσεις. Οργάνωσε μέτωπα απέναντι στη Ν.Δ. Το κατάλαβε εκ των υστέρων ο Κ. Μητσοτάκης όταν παραδέχθηκε ότι «στο κάτω-κάτω η Ν.Δ. πήρε 41%». Το ότι η ΝΔ είναι κοινωνική μειοψηφία, άλλοι ηγέτες της Ν.Δ. το γνώριζαν εξαρχής και δεν χρειάστηκε να οδηγήσουν την παράταξη στην ήττα για να το καταλάβουν. Η Ν.Δ. έχει 40%, αλλά αυτό που την καθιστά πολιτικά κυρίαρχη είναι ότι η αντιπολίτευση είναι διάσπαρτη και μοιρασμένη σε κόμματα με ποσοστό κάτω του 20%.
Το ερώτημα είναι αν αρκεί η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων για να διώξει το καθεστώς. Αριθμητικά όχι, αλλά σίγουρα δημιουργεί δυναμική. Θέλει, όμως, προσοχή, διότι δεν είναι δεδομένο ότι στο εσωτερικό του μετώπου οι ισορροπίες θα είναι οι ίδιες. Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτικό μέτωπο δεν του διασφαλίζει την ηγετική θέση στην αντιπολίτευση, αντίθετα ο Ανδρουλάκης έχει στόχο να ρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γεγονός που ρηγματώνει το οιωνεί μέτωπο. Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί μια γραμμή όπως αυτή της απλής αναλογικής πριν τις εκλογές του Μαΐου: ανοιχτός σε συμμάχους που θέλουν να τον κατασπαράξουν.
