Οργή, απελπισία, ντροπή και ανασφάλεια ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα των νέων 17-34 ετών, που καταγράφηκαν σε πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Eteron και της About People για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Ο διευθυντής του ινστιτούτου Γαβριήλ Σακελλαρίδης, μιλώντας στις αρχές Απριλίου Στο Κόκκινο για το πώς επηρέασε τους πολίτες το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ανέφερε πως «πρέπει να μιλάμε για συναίσθημα στην πολιτική, δεν είναι λαϊκισμός».
Ανέκαθεν στην πολιτική συγκρούονταν η λογική με το συναίσθημα. Τα τελευταία χρόνια, όμως, το συναίσθημα, η έκφραση και η επίκλησή του σχεδόν ποινικοποιήθηκαν από τους θιασώτες των κάθε λογής μονοδρόμων. Το να οργίζεσαι παρουσιάζεται ως σχεδόν εφηβική παρόρμηση. Το να απελπίζεσαι, ως εγγενής αδυναμία. Το να ελπίζεις, ως ανώφελη παρόρμηση.
Τι συμβαίνει όμως όταν εξαφανίζεται το συναίσθημα και εκείνου που κυβερνά; Η αδυναμία συναίσθησης των καταστάσεων ήταν πρόδηλη, όταν κατηγόρησε όσους και όσες έχασαν ανθρώπους τους, συγγενείς ή συναδέλφους τους από την σύγκρουση τρένων πως εργαλειοποιούν την τραγωδία.
Η απόλυτη απουσία συναισθήματος δεν εδράζεται σε κάποια ψυχιατρική πάθηση. Τουναντίον, οφείλεται στην υλική απόσταση που τον χωρίζει από καθετί καθημερινό, από οποιαδήποτε ανησυχία έχει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Γεννήθηκε και ανατράφηκε σε ένα περιβάλλον που είχε εξασφαλισμένο το μέλλον του. Δεν πάσχισε να δώσει Πανελλαδικές εξετάσεις, δεν ανησύχησε ούτε στιγμή να βρει εργασία, δεν αγχώθηκε αν θα κρατήσει τη δουλειά του, δεν ίδρωσε φοβούμενος αν το εισόδημά του θα είναι αρκετό να βγάλει τις οικονομικές υποχρεώσεις του μήνα.
Ολα αυτά του μοιάζουν ξένα. Η πολιτική γι' αυτόν δεν περιλαμβάνει ανώτερα ιδανικά για την ευημερία και την ισότητα - αυτή άλλωστε είναι ενάντια στη φύση, έχει δηλώσει. Η πολιτική κληρονομιά που υπηρετεί εκλαμβάνει την πολιτική μόνο ως ευκαιρία και όχημα για πλουτισμό τής ήδη ευημερούσας τάξης του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το κατεξοχήν παράδειγμα του πολιτικού που δεν νιώθει, δεν αισθάνεται, δεν νοιάζεται. Θεωρεί πως όλα αυτά είναι ποταπά ζητήματα. Μισεί τα συναισθήματα και κατ’ επέκταση αυτούς που τα φέρουν και τα εκφράζουν. Και όποιος μισεί το ανθρώπινο χαρακτηριστικό, είναι επικίνδυνος.
