Για τον δημοκρατικό κόσμο της χώρας και τους πολίτες που έχουν αίσθημα αξιοπρέπειας, η συζήτηση για το ποιες χώρες ήθελαν τις συνομιλίες του Ανδρουλάκη, αν ήξερε ή δεν ήξερε ο Μητσοτάκης τις παρακολουθήσεις που ήταν νόμιμες ή πόσο αντέχει ο Δημητριάδης την τοξικότητα είναι αντιπαραγωγική και γελοία. Η αιφνίδια καρατόμηση του Δημητριάδη και του Κοντολέοντα δημιουργεί μια τεράστια ρωγμή στο σύστημα του Μαξίμου και πίσω από τη ρωγμή αυτή είναι ορατό το παρακράτος. Αυτή είναι η πραγματική συζήτηση: το παρακράτος, οι επιδιώξεις του, οι μέθοδοί του και η έκτασή του.
Κάποιες επιδιώξεις του παρακράτους είναι προφανείς μετά την αποκάλυψη των παρακολουθήσεων. Ο Κουκάκης έκανε έρευνα για το σκάνδαλο της Τράπεζας Πειραιώς, που, σύμφωνα με όλα όσα έχουν γραφτεί, αφορά 500 εκατομμύρια τα οποία έφυγαν από τη χώρα μέσα στα capital controls. Το ποιανού ήταν τα χρήματα που ξεπλύθηκαν δεν ξέρουμε, ξέρουμε όμως ποιος ήθελε να μάθει τι είχε βρει ο Κουκάκης. Όσο για τον Ανδρουλάκη, το διάστημα της παρακολούθησής του συμπίπτει με την περίοδο των εκλογών του ΚΙΝ.ΑΛΛ., στις οποίες η κυβέρνηση έδινε ιδιαίτερη σημασία. Όσα ακούγονται περί ξένων χωρών είναι προφανέστατα φούμαρα, άλλωστε οι ίδιες οι χώρες διαψεύδουν η μία μετά την άλλη τις πανικόβλητες διαρροές, και μάλιστα σε εξαιρετικά προσβλητικούς για την κυβέρνηση τόνους.
Οι μέθοδοι του παρακράτους είναι περισσότερο ορατές και πρωτοφανείς ακόμα και για την Ελλάδα. Η ΕΥΠ παρακολουθεί Έλληνες πολίτες για λόγους άσχετους με την εθνική ασφάλεια. Όταν ο Κουκάκης αντιλαμβάνεται την παρακολούθησή του από την ΕΥΠ, εμφανίζεται στο κινητό του το Predator. Όταν ο Ανδρουλάκης αποφεύγει την παγίδευση του δικού του κινητού στο Predator, εμφανίζεται η παρακολούθησή του από την ΕΥΠ. Αυτό ακριβώς είναι το παρακράτος. Το οποίο μάλιστα, το Σαββατοκύριακο, μετά τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές νίλες, άρχισε να εκβιάζει τον Ανδρουλάκη με αποκαλύψεις για την προσωπική του ζωή. Η δήλωση - πρόκληση του Ρωμανού προς τον Ανδρουλάκη να αποκαλύψει αυτά που θα του πει η ΕΥΠ ότι γνωρίζει γι' αυτόν δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Ο Ρωμανός δεν είναι ανώνυμος λογαριασμός στο τουίτερ, είναι ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.
Να μην επιτρέψουμε λοιπόν στους μηχανισμούς χειραγώγησης της κυβέρνησης και της Ν.Δ. να αποβλακώσουν τον κόσμο με δικαιολογίες και διαρροές ασύλληπτης ηλιθιότητας. Το παρακράτος είναι το θέμα αυτής της συζήτησης. Και αυτό το παρακράτος έχει ονοματεπώνυμο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης
Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης είναι ότι ο Κοντολέων απομακρύνθηκε επειδή έκανε κάτι απολύτως νόμιμο, πίσω από την πλάτη του πρωθυπουργού. Πρόκειται περί βλακείας. Αν ήταν νόμιμη η παρακολούθηση, ο πρωθυπουργός δεν θα είχε να πει κάτι. Αν δεν ήταν νόμιμη, θα έπρεπε να στείλει τον Κοντολέοντα στον εισαγγελέα. Αλλά το αν γνώριζε ή δεν γνώριζε ο Μητσοτάκης είναι αδιάφορο. Πάντα στις δουλειές του παρακράτους υπάρχουν πράγματα που το αφεντικό δεν χρειάζεται ή δεν θέλει να τα γνωρίζει. Το ότι τα γνώριζε ο Δημητριάδης, αρκεί. Αυτά που έπρεπε να κάνει ο Μητσοτάκης, τα έκανε. Πήρε την ΕΥΠ υπό τον έλεγχό του, τοποθέτησε στην ηγεσία της έναν τύπο που δεν είχε καν τα τυπικά προσόντα και ανέθεσε την εποπτεία της στον ανιψιό του - όπως ακούσαμε για πρώτη φορά όταν ο ίδιος ο διοικητής της υπηρεσίας το είπε στην Βουλή. Όταν η αντιπολίτευση ξεσηκώθηκε, η απάντηση της κυβέρνησης ήταν κάτι περί επιτελικού κράτους και ότι δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Τελικά ήταν ακριβώς αυτό που νομίζαμε: η ΕΥΠ παρακολουθεί ανθρώπους για λόγους άσχετους με την εθνική ασφάλεια, αλλά σχετικούς με τον ανιψιό του πρωθυπουργού που έχει την εποπτεία της. Ο Μητσοτάκης πήρε τις πολιτικές αποφάσεις για να στηθεί αυτό το σύστημα και ο Μητσοτάκης τοποθέτησε τα πρόσωπα. Άρα είναι ο κύριος υπόλογος για την ύπαρξη και λειτουργία του παρακράτους. Το αν είναι και ο πραγματικός επικεφαλής, ελέγχεται.
Ο Γρηγόρης Δημητριάδης
Το μόνο που ξέραμε για τον Γρ. Δημητριάδη όταν τοποθετήθηκε επικεφαλής της Γ.Γ. του πρωθυπουργού ήταν ότι είχε υπάρξει συνεταίρος σε διάφορες επιχειρηματικές δραστηριότητες με τον Φλώρο της Energa. Δεν είναι σαφές τι ακριβώς έκανε στο Μαξίμου, αφού την εποπτεία του κυβερνητικού έργου την έχουν ο Γεραπετρίτης και ο Σκέρτσος. Την απέχθειά του στην τοξικότητα την καταλάβαμε όταν η σωματοφυλακή του σαπάκιασε έναν μοτοσυκλετιστή που πήγε να βγει από το στενό με πράσινο, την ώρα που η αυτοκινητοπομπή του Δημητριάδη πέρναγε από τη λεωφόρο με κόκκινο. Σήμερα ξέρουμε επίσης ότι οι επιχειρηματικές του διασυνδέσεις κινούνται σε περιοχές που φυτρώνει το Predator.
Σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαρροές, ο Δημητριάδης παραιτήθηκε επειδή δεν άντεχε την τοξικότητα. Αμέσως μετά πήγε και υπέβαλε αγωγές 250.000 ευρώ κατά της Εφημερίδας των Συντακτών και 150.000 ευρώ κατά των Reporters United, προφανώς εκδικητικά, αλλά πιθανότατα και για να εμποδίσει νέες αποκαλύψεις για τις δραστηριότητες του ίδιου και των συνεταίρων του. Φαίνεται ότι η απεμπλοκή του από την τοξικότητα δεν τον απελευθέρωσε, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά μάλλον περισσότερο τα νεύρα του τέντωσε, γιατί το ίδιο έκανε και στον Κουκάκη απαιτώντας 150.000 ευρώ για αναρτήσεις στο τουίτερ. Και έτσι καταλήγουμε στο ασύλληπτο, την ώρα που η κυβέρνηση μιλάει για άπλετο φως στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, να κάνει ο Δημητριάδης αγωγή στον παρακολουθούμενο, που έχει υποστεί τη δράση του παρακράτους. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στη χώρα όπου δημοσιογράφοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με κατηγορίες για εγκληματική οργάνωση και άλλα κακουργήματα επειδή έγραψαν για το σκάνδαλο Novartis και τη λίστα Λαγκάρντ.
Ο ρόλος του Τύπου
Ο Τύπος της λίστας Πέτσα δεν είχε κάποια ξεχωριστή αποστολή στην υπόθεση των παρακολουθήσεων. Έκανε αυτό που κάνει πάντα: να αποκρύπτει γεγονότα, να τα υποβαθμίζει, να ιεραρχεί την πληροφόρηση ανάλογα με τα κυβερνητικά συμφέροντα, να αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να θέσει τα ερωτήματα που έχει όλος ο κόσμος, να αναπαράγει απύθμενες κυβερνητικές ηλιθιότητες ως πειστικές εξηγήσεις και ρεπορτάζ. Η προσπάθεια είναι οι πολίτες να μην βλέπουν το παρακράτος, αλλά να στρέφουν την προσοχή τους σε επουσιώδη και παραπλανητικά θέματα.
Το ότι η εξαγορά και η χειραγώγηση του Τύπου είναι πρόβλημα για τη Δημοκρατία και την ενημέρωση των πολιτών δεν το μάθαμε τώρα με τις παρακολουθήσεις, το ξέρουμε εδώ και χρόνια. Και το ξέρει και όλος ο κόσμος, αφού η λίστα Πέτσα είναι ο βασικότερος λόγος για τον οποίο στην παγκόσμια κατάταξη ως προς την ελευθερία του Τύπου βρισκόμαστε στην 108η θέση. Και εδώ θέλει προσοχή. Κανείς δεν μπορεί να υποδείξει σε οποιοδήποτε ΜΜΕ τι θα προβάλει, τι θα αποκρύψει και πώς θα ιεραρχήσει τις ειδήσεις του. Το ζητούμενο είναι η απόλυτη διαφάνεια στα οικονομικά των ΜΜΕ και των ιδιοκτητών τους. Και αυτό είναι ένα ακόμα από τα μεγάλα στοιχήματα μιας προοδευτικής πλειοψηφίας.
Δεν είναι εύκολο να πειράξεις τα πράγματα και να θίξεις συμφέροντα. Όμως το πράγμα έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Αποστολή μιας επόμενης προοδευτικής κυβέρνησης δεν είναι μόνο η στήριξη των αδύναμων και η διασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι, επίσης, η απαλλαγή της χώρας από τη θεσμική εξαθλίωση και η διάλυση του παρακράτους. Και αυτά πρέπει να ξεκινήσουμε να τα συζητάμε από τώρα.
Τι συμβαίνει με τη Δικαιοσύνη;
Το ότι παρακολουθήσεις της ΕΥΠ που προφανώς δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την εθνική ασφάλεια φέρουν εισαγγελική υπογραφή δεν τις καθιστά νόμιμες. Αντιθέτως, εγείρει τεράστια ερωτήματα για το αν η εισαγγελέας που εποπτεύει την ΕΥΠ κινήθηκε νόμιμα. Και πρέπει να μάθουμε και σε πόσες άλλες περιπτώσεις υπήρξε εισαγγελική νομιμοποίηση, χωρίς να υπάρχουν λόγοι εθνικής ασφάλειας, δηλαδή έχουν ξεπλυθεί με εισαγγελική εντολή σαφώς παράνομες ενέργειες. Ακριβώς επειδή η πρακτική αυτή δημιουργεί την αίσθηση συνέργειας στις παρακρατικές δραστηριότητες, η εισαγγελέας κ. Βλάχου, που εποπτεύει την ΕΥΠ, πρέπει να ελεγχθεί.
Ποιος όμως θα την ελέγξει; Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται να διακριβώσει τη νομιμότητα των ενεργειών της κ. Βλάχου, ούτε βέβαια του Κοντολέοντος, του Δημητριάδη ή του Μητσοτάκη. Δεν τον νοιάζει η νομιμότητα των παρακολουθήσεων ούτε η έκτασή τους, και ας προκύπτει εδώ ζήτημα Δημοκρατίας και συνταγματικής νομιμότητας. Αυτό για το οποίο διέταξε προκαταρκτική έρευνα ο Ντογιάκος ήταν για το πώς οι παρακολουθούμενοι έμαθαν ότι παρακολουθούνται. Προφανέστατα η έρευνα στοχεύει στην ΑΔΑΕ -που, κατά τα άλλα, είναι Ανεξάρτητη Αρχή- και στο εσωτερικό της ΕΥΠ. Απέναντι στις τρομακτικές αποκαλύψεις για τη δράση του παρακράτους, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κινητοποιείται μόνο για να ανακαλύψει πώς δημιουργήθηκαν οι ρωγμές και πώς βγήκαν στην επιφάνεια πράγματα που έπρεπε να μείνουν στο σκοτάδι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που λειτουργοί της Δικαιοσύνη προκαλούν ερωτηματικά με τη στάση τους. Το κατηγορητήριο κατά του Παπαγγελόπουλου, που το δικαστικό συμβούλιο πέταξε στα σκουπίδια, στήθηκε, μεταξύ άλλων, με τις καταθέσεις μιας εισαγγελέως που έχει υποστεί αμετάκλητη πειθαρχική ποινή για κουκούλωμα του σκανδάλου Βγενόπουλου και μιας άλλης, ο σύζυγος της οποίας εμπλέκεται σε υπερσυνταγογραφήσεις φαρμάκων για λογαριασμό πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών. Μια ανακρίτρια πήρε το κατηγορητήριο για τον Παπαγγελόπουλο και το επεξέτεινε, χωρίς καμία άλλη διαδικασία, στα πρόσωπα τριών εισαγγελέων Διαφθοράς και τεσσάρων δημοσιογράφων, επί των οποίων η Προανακριτική της Βουλής δεν είχε δικαιοδοσία. Η ίδια ανακρίτρια παρήγγειλε τη μετάφραση εγγράφου του FBI από την οποία σβήστηκε το όνομα του Λοβέρδου. Πορίσματα με αδιευκρίνιστα ποσά αρχειοθετούνται, ενώ οι κάτοχοί τους θα έπρεπε να κληθούν να καταθέσουν ως ύποπτοι. Η δικαστική διερεύνηση του ναυαγίου για το Φαρμακονήσι έχει διασύρει διεθνώς την Ελλάδα. Η δικαστική μεταχείριση του Λιγνάδη και η αδιανόητη παρέμβαση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ήταν ένα ακόμα πλήγμα για το κύρος της Δικαιοσύνης στη χώρα.
Υπάρχει σοβαρό ζήτημα Δικαιοσύνης. Και η αντιμετώπισή του δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός κόμματος, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το κόμμα αυτό είναι το πιο επιδέξιο, το επαρκέστερο και το πιο ώριμο στα θεσμικά ζητήματα. Η διάκριση των εξουσιών είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Χρειάζεται ένα πλαίσιο εξυγίανσης διαφανές, εύλογο και αποτελεσματικό, στο οποίο να συναινούν πρώτα από όλα το υγειές κομμάτι των δικαστών και βεβαίως ο νομικός κόσμος και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Όλες οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να συνεννοηθούν σε αυτό.
