Αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας, η καθημερινότητα θα συνεχίσει να χτυπάει κάρτα, η κανονικότητα θα μας δώσει ένα τραγικό δείγμα της επιβολής της, η Μενδώνη θα είναι στη θέση της, το “Μακελειό” θα εξακολουθήσει να μακελεύει, η πανδημία να σκοτώνει σχεδόν αθόρυβα πια δεκάδες ανώνυμους ανθρώπους κάθε μέρα και ο Λιγνάδης να περνάει τις πρώτες μέρες του στο κελί. Από τις ελάχιστες που θα μείνει, αφού ο Κούγιας δεν το συνηθίζει να γνωρίζει ήττες ενώπιον της ανεξάρτητης ελληνικής Δικαιοσύνης.
Αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας, τα ευαγή ΜΜΕ θα θυμίσουν τα εγκλήματά του, οι χλομές τύψεις κάποιων ευαίσθητων για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα πνιγούν μέσα στο χρώμα του αίματος, η Νικολάου θα εξηγήσει ότι ο νόμος θριάμβευσε για άλλη μια φορά. (Άλλη μια απευθείας ανάθεση από κείνες τις οποίες συνηθίζει - στον θάνατο αυτή τη φορά). Και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα αισθανθεί πιθανότατα ότι βρέθηκε στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή για να υπογράψει το τέλος, ο ίδιος που υπέγραψε και την αρχή του δράματος.
Αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας, θα μπορέσει να υπάρξει ένας υπόκωφος, διακριτικός οπωσδήποτε, πανηγυρισμός από κείνους που ταυτίζουν τη Δικαιοσύνη με την εκδίκηση και τον εαυτό τους με τη Δικαιοσύνη. Και από κείνους που θεωρούν σωστό να εξαρτάται η μεταχείριση ενός κατάδικου από το μέγεθος των εγκλημάτων του. Και ένα εκκωφαντικό χειροκρότημα από κείνους που γέννησε το σκοτάδι δεκαετιών για να κραυγάζουν, βέβαιοι για την απόλυτη αλήθεια και τον πατριωτισμό τους, Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια.
Αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας, ο πρωθυπουργός, που θα μπορούσε με ένα του νεύμα, ένα του τηλεφώνημα, μια εντολή του, να τον έχει σώσει, θα μπορέσει να μετρήσει τα πολιτικά του κέρδη ανάμεσα στην πολυπληθή ομάδα «Καλά του έκαναν». Και να τα προσθέσει στα κέρδη του για την αστυνομία στα πανεπιστήμια, τη βιαιότητα της καταστολής που επιβάλλει, τη σιδερένια φτέρνα που ευαγγελίζεται, τη συντριβή εκείνης της κοινωνικής και ανθρώπινης ευαισθησίας, που κρατάει τις κοινωνίες όρθιες, αλλά γκρεμίζει καθεστώτα.
Αν πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας, όλα θα φαίνονται ίδια, αλλά στα σπλάχνα της Δημοκρατίας μας θα έχει εγκατασταθεί εκείνος ο Άλιεν που θα μας απειλεί όλους...
