Να «χρυσώσει» το χάπι της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης προσπάθησε ο ο Κ. Μητσοτάκης κατά την παρουσίαση των κεντρικών αξόνων του πορίσματος της επιτροπής Πισσαρίδη σε τηλεδιάσκεψη.
Ο πρωθυπουργός, σε αυτό το πλαίσιο, επιχείρησε να πείσει ότι «η έκθεση θέτει ως κυρίαρχο στόχο πολιτικής την αύξηση των εισοδημάτων» με την επισήμανση αυτό θα επιτευχθεί «όχι όμως αυξήσεις με τον παραδοσιακό τρόπο, που μας οδήγησε παραλίγο στην πτώχευση, δηλαδή με παροχές και ενισχύσεις μισθών».
Παράλληλα, αποφεύγοντας να μιλήσει για ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος έκανε λόγο για «δημιουργία ενός ανταποδοτικού δεύτερου πυλώνα -επικουρικού πυλώνα- στο ασφαλιστικό μας σύστημα».
Αναλυτικά η εισαγωγική τοποθέτηση του πρωθυπουργού:
«Να θυμίσω, λίγο, ότι από τον περασμένο Ιανουάριο και πριν ακόμα από την άφιξη της πανδημίας η Ελληνική Κυβέρνηση είχε αναθέσει στον Νομπελίστα καθηγητή τον κ. Χριστόφορο Πισσαρίδη και σε μια καταξιωμένη ομάδα πανεπιστημιακών, αλλά και ανθρώπων της αγοράς από την Ελλάδα και από το εξωτερικό να συντάξουν και να υποβάλλουν τις προτάσεις τους για μια στρατηγική μακροπρόθεσμης ανάπτυξης της οικονομίας αλλά και ευημερίας των Ελλήνων πολιτών.
Καθ’ όλη τη διάρκεια των μηνών που μεσολάβησαν και ενώ οι δυνάμεις της Κυβέρνησης στράφηκαν -ως επί το πλείστον- στην διαχείριση και την αντιμετώπιση της πανδημίας, αυτή η ομάδα των 16 εμπειρογνωμόνων εργάστηκε εντατικά, συνεργάστηκε με πολλούς ακόμα ειδικούς παραπάνω από 60 αντιλαμβάνομαι, για να παραδώσει, σήμερα, μια έκθεση που οραματίζεται, μια Ελλάδα που παράγει, εξάγει, καινοτομεί, δημιουργεί πολλές καλά αμειβόμενες δουλειές. Μια Ελλάδα που διαθέτει ένα αποτελεσματικό κράτος στην υπηρεσία του πολίτη, του εργαζόμενου, της επιχείρησης.
Θέλω, λοιπόν, και προσωπικά να σας ευχαριστήσω και όλους όσοι έσπευσαν να συνδράμουν στην σύνταξη αυτής της πολύ σημαντικής πρότασης, αυτού του πολύ σημαντικού σχεδίου ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία.
Θυμάστε, ότι σας είχα ζητήσει -είχα ζητήσει από τον καθηγητή Πισσαρίδη, από την ομάδα του- να είστε πολύ ειλικρινείς στη διάγνωση των προβλημάτων που καλούμαστε να διαχειριστούμε για να αντιμετωπίσουμε χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες της χώρας. Αλλά να είμαστε ταυτόχρονα φιλόδοξοι ως προς τους στόχους, ως προς το εύρος των αλλαγών που καλούμαστε να κάνουμε για να αλλάξουμε τη χώρα μας. Και διατρέχοντας, σχεδόν, τις 250 σελίδες αυτού του σημαντικού πορίσματος διαπίστωσα ότι ανταποκριθήκατε πλήρως και στα δύο αυτά κριτήρια.
Νομίζω ότι η έκθεση δεν διακατέχεται από κάποια καλλωπισμού ή εξιδανίκευσης της κατάστασης -όπως συμβαίνει αρκετά συχνά σε τέτοια κείμενα- δεν “μασάει”, δηλαδή, τα λόγια της για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τις προκλήσεις που προκαλεί η νέα παγκόσμια ύφεση. αλλά και τις προκλήσεις που μας κληροδότησε η κρίση χρέους της τελευταίας 10ετίας. Άλλωστε -θέλω να το ξαναπώ- αυτή η έκθεση δεν αποτελεί κυβερνητικό πρόγραμμα δεν είναι πολιτικό κείμενο και γι’ αυτό και πιστεύω ότι πρέπει να μείνει έξω από την πολιτική, μάλλον θα έλεγα την κομματική, αντιπαράθεση γιατί προφανώς είναι μια έκθεση η οποία θα τεθεί σε δημόσιο διάλογο και δεν θεωρώ αυτονόητο ότι θα συμφωνήσουν όλοι με όσα γράφονται σε αυτό το κείμενο. Αλλά -θέλω να τονίσω- ότι είναι ανεξάρτητη οικονομική έκθεση. Είναι ένα κείμενο αναφοράς στο οποίο κάθε πολίτης, η ελληνική κοινωνία, τα κόμματα, οι φορείς της αγοράς, της κοινωνίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μπορούν να ανατρέχουν ανά πάσα στιγμή και να το συμβουλεύονται.
Με χαροποιεί ιδιαίτερα ότι η έκθεση είναι μια έκθεση εξωστρεφής, στηρίζει τις παραδοχές της συγκριτικής αξιολόγησης (benchmarking), στη βάση διεθνών έγκαιρων μελετών, που αξιολογούν τις επιδόσεις της χώρας μας σε κάθε πεδίο πολιτικής που εξετάζει. Και αφού έχει καταγράψει αναλυτικά τις αγκυλώσεις, τα εμπόδια, παραθέτει καλές πρακτικές, ιδέες, προτάσεις που έχουν δοκιμαστεί επιτυχημένα σε πολλές άλλες χώρες και θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και στην Ελλάδα.
Χαίρομαι, διότι, σε πολλές από τις εισηγήσεις βλέπω να αντικατοπτρίζονται κυβερνητικές πολιτικές που, ήδη, υλοποιούνται ή έχουν δρομολογηθεί. Μερικά παραδείγματα αναφέρω μόνο: Τη μείωση της φορολογίας σε εργαζόμενους, τις παραγωγικές επενδύσεις, την αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, τη θέσπιση υπηρεσιακών επί θητεία Γενικών Γραμματέων στα Υπουργεία, την παροχή κινήτρων για περισσότερες επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία, τη δημιουργία ενός ανταποδοτικού δεύτερου πυλώνα -επικουρικού πυλώνα- στο ασφαλιστικό μας σύστημα, τη στήριξη της οικογένειας, της προσχολικής -ειδικά- εκπαίδευσης για την αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος.
Ταυτόχρονα η έκθεση θέτει ως κυρίαρχο στόχο πολιτικής την αύξηση των εισοδημάτων. Με ποιο τρόπο όμως, όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, που μας οδήγησε παραλίγο στην πτώχευση, δηλαδή με παροχές και αυξήσεις μισθών κατά κανόνα με δανεικά, αλλά μέσα από τη βελτίωση της παραγωγικότητας των εργαζόμενων και των επιχειρήσεων, εκεί που υστερούμε σημαντικά ως χώρα και για να συμβεί αυτό πρέπει να αυξήσουμε κατά πολύ τις επενδύσεις που πραγματοποιούνται στην Ελλάδα -για την ακρίβεια θα πρέπει να τις διπλασιάσουμε- ώστε να καλύψουμε αυτό το μεγάλο κενό αποεπένδυσης που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια της 10ετούς κρίσης.
Υπάρχουν δύο δρόμοι για να γίνει διεθνώς ανταγωνιστική και ελκυστική στους επενδυτές μια χώρα. Η Ελλάδα δεν πρόκειται και δεν πρέπει ποτέ να γίνει ένας επενδυτικός προορισμός χαμηλού κόστους. Θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί ως προς τη φορολογία, την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού μας, τη λειτουργία του κράτους, τη διαφάνεια, την ανεξαρτησία των θεσμών. Όχι, όμως, ως προς το κόστος εργασίας.
Αυτή είναι, λοιπόν, η μεταρρυθμιστική πρόκληση που έχουμε μπροστά μας και που μας θέτει όλους προ των ευθυνών μας. Η “Έκθεση Πισσαρίδη” είναι ένας οδικός χάρτης που μας οδηγεί σε αυτήν την κατεύθυνση και ένας οδικός χάρτης ο οποίος έχει στη διάθεσή του και τα πρόσθετα πολεμοφόδια του Ταμείου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που για πρώτη φορά θέτει στη διάθεση του μετασχηματισμού της χώρας σημαντικότατα κεφάλαια από το 2021 και μετά, τα οποία και πρέπει να αξιοποιηθούν ακριβώς στην κατεύθυνση την οποία συνιστά το “Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία”. Και νομίζω ότι αυτές είναι και οι προτεραιότητες που αποτυπώνονται στο προσχέδιο το οποίο έχει στείλει η Ελληνική Κυβέρνηση στους ευρωπαϊκούς θεσμούς με τις προτάσεις της για το RRF για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Σταματώ εδώ. Και πάλι θέλω να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πολύ συστηματική δουλειά που κάνετε και πιστεύω ότι αυτό το κείμενο το οποίο έχει συνταχθεί θα είναι ένα σημείο αναφοράς για το μέλλον και πρέπει να αποτελεί έναν όσο το δυνατόν πιο υπερκομματικό οδηγό για σημαντικές προτεραιότητες στις οποίες πάνω απ’ όλα, πρέπει, να συμφωνήσουμε ως κοινωνία ότι πρέπει να θέσουμε και στη συνέχεια προφανώς θα πρέπει να υλοποιήσουμε τις σχετικές πολιτικές που θα μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει».
