Κι εγώ λέω Ναι, γιατί η διακωμώδηση, ο σαρκασμός, η ειρωνεία, το χιούμορ δείχνουν απόσταση, και η απόσταση είναι στοιχείο της ιστορικότητας. Δεν υποστηρίζει κανείς ότι η διακωμώδηση θα είναι η μόνη εκδοχή της ιστορίας, αλλά γιατί είναι κακό να υπάρχει δίπλα σε άλλες σοβαρές ή σοβαροφανείς εκδοχές της ιστορίας;
Νομίζω ότι μόνο σε χώρες με αυταρχικές νοοτροπίες υπάρχει δυσανεξία στον ιστορικό σαρκασμό [ή βέβαια σε πρόσφατα ιστορικά τραύματα –και εδώ το κατανοώ και το συμμερίζομαι].
Αλλά, νομίζω ότι στην ιστορία, το γέλιο δείχνει ευφυέστερο χειρισμό του παρελθόντος από τις γονυκλισίες στην ιεροπρέπειά του.
