Κάθε βραδάκι, οι περισσότεροι/ρες από εμάς περιμένουμε τα στοιχεία του ΕΟΔΥ και όσο αυτά ξεφεύγουν τόσο νιώθουμε ότι το κακό μάς «ζώνει» από παντού. Νιώθουμε τον κλοιό συνεχώς να σφίγγει, το ίδιο και το στομάχι μας, αφού όλο και συχνότερα ανακαλύπτουμε ότι πίσω από τα νούμερα «κρύβονται» πρόσωπα και δικών μας ανθρώπων.
«Διασωληνώνουμε 40άρηδες και 30άρηδες» προειδοποιούν καθημερινά διευθυντές των ΜΕΘ στη Θεσσαλονίκη. Έχουν συγκλονιστεί και οι ίδιοι από τα όσα δραματικά ζουν καθημερινά και που δεν διαφέρουν από εικόνες πολέμου. Ένας από αυτούς είναι και ο διευθυντής της Β’ ΜΕΘ του νοσοκομείου «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης, ο Νίκος Καπραβέλος. «Νοσηλεύουμε 43 ετών ασθενή χωρίς υποκείμενο νόσημα. Ήρθε στη ΜΕΘ σε βαρύτατη κατάσταση, με κατεστραμμένα πνευμόνια. Η πνευμονία είναι τόσο καταστροφική που ακόμα και τα μηχανήματα δυσκολεύονται να τον αερίσουν» εξηγεί και ζητάει από την πολιτεία να πάρει γενναίες αποφάσεις. «Σκεφτείτε τη θέση τη δική μας, των συγγενών των νέων ανθρώπων. Η εικόνα του φόβου πριν από τη διασωλήνωση θα μας μείνει αξέχαστη. Ένας ασθενής υγιέστατος πριν έχει φτάσει σε αυτή την κατάσταση» περιγράφει.
Συνάδελφός του στο ίδιο νοσοκομείο δεν κρύβει τον θυμό του για το απόλυτο χάος στο οποίο βυθίστηκε το δημόσιο σύστημα Υγείας στη Θεσσαλονίκη μόλις σε ένα δεκαπενθήμερο, εξαιτίας της τεράστιας διασποράς του SARS-CoV-2 στην κοινωνία. Δεν κρύβει τον θυμό του που μετά το πρώτο κύμα το σύστημα δεν προετοιμάστηκε για να αντιμετωπίσει ένα δεύτερο κύμα «που ξέραμε ότι θα έρθει και θα είναι πιο σφοδρό». Τον ρωτήσαμε αν συμφωνεί με σχόλιο πνευμονολόγου του νοσοκομείου ότι «κλίνες ΜΕΘ χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό είναι πρόωρα φέρετρα». Αντί άλλης απάντησης, μας είπε ότι στο «Παπανικολάου», στο πρώτο κύμα, που τα πράγματα ήταν απόλυτα ελεγχόμενα, η θνητότητα των ασθενών με Covid-19 στις ΜΕΘ ήταν στο 25%, ποσοστό που θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλό. «Σήμερα υπάρχουν προβλέψεις ότι η θνητότητα στις ΜΕΘ θα είναι πάνω από 40%, οπότε...». Απηχώντας και τις απόψεις όλων των γιατρών «πρώτης γραμμής» στα δημόσια νοσοκομεία, τόνισε πως πληρώνουμε το ότι δεν υπήρχε ποτέ από την κυβέρνηση ένα σοβαρό σχέδιο για τη δημόσια Υγεία. «Όλα γίνονται στο γόνατο και τελευταία στιγμή», υποστήριξε. Επίσης υπάρχουν ελλείψεις και στα «πολεμοφόδια», αφού κάποια μηχανήματα που έχουν ζητηθεί εδώ και μήνες και θα προλάμβαναν τη διασωλήνωση αρκετών ασθενών έχουν χαθεί στη «γραφειοκρατία» ή, ποιος ξέρει γιατί, δεν έχουν ακόμη παραληφθεί.
Αναλώσιμοι ήρωες
Η Στέλλα Ποντικίδου είναι νοσηλεύτρια και θύμα του κορωνοϊού. Διανύει τις τελευταίες ημέρες της αναρρωτικής της άδειας και ετοιμάζεται να επιστρέψει στη δουλειά της στο Αιμοδυναμικό εργαστήριο του «Παπανικολάου», αν και ακόμη ταλαιπωρείται από τα «ξέφτια» της νόσου. Είναι ένα από τα θύματα της ενδονοσοκομειακής μετάδοσης του SARS-CoV-2. Πρόσεχε πολύ, αλλά «μια μάσκα και τα γάντια φαίνεται ότι δεν αρκούν». Μάλιστα στο πρώτο κύμα της πανδημίας δούλευε στη ΜΕΘ Covid-19 και εκεί μάλλον ήταν πιο προστατευμένη. Δυστυχώς, το σύστημα δεν της φέρθηκε όπως θα έπρεπε. Χρειάστηκε να καταφύγει σε ιδιώτη γιατρό για να διαγνωστεί η πνευμονία που ανέπτυξε, αμέσως μετά που το μοριακό τεστ είχε βγει αρνητικό. Μάλιστα η διοίκηση την κάλεσε πίσω στη δουλειά, πριν καν υποβληθεί στο δεύτερο τεστ που επιβάλλεται από το πρωτόκολλο, και όταν ζήτησε να κάνει εντός του νοσοκομείου τις απαραίτητες εξετάσεις για να φανεί αν νοσεί από πνευμονία, ουσιαστικά της το αρνήθηκαν. «Βαθιά ψυχή...» λέει, παρ' όλα αυτά.
Την ρωτήσαμε αν υπήρξε κάποιο περιστατικό που τη συγκλόνισε μέσα στη ΜΕΘ και μας αφηγήθηκε τη στιγμή που αποσωληνώθηκε ο πρώτος άρρωστος, ένας 70χρονος από επαρχία, που της έπιασε το χέρι και της ζητούσε «μην φύγεις, δεν θέλω να πεθάνω μόνος μου». Την συγκλονίζει και η μοναξιά των ασθενών μέσα στις κοβιντοκλινικές, σε μια από αυτές βρίσκεται και ο υπερήλικας πατέρας της, που «πεθαίνει μόνος σε έναν κρύο χώρο νοσοκομείου». «Μας λένε ‘ήρωες’, αλλά δεν υπάρχει πρωτόκολλο για το πώς θα διαχειριστούν τα νοσοκομεία το προσωπικό που νοσεί. Εγώ, καλώς ή κακώς, ένιωσα αναλώσιμη» μας εκμυστηρεύτηκε...
Το τηλεφώνημα της ημέρας...
Η 42χρονη Βασιλική Χ. ανεβαίνει τον δικό της «Γολγοθά», από την ώρα που διαγνώστηκαν μαζί με τον σύζυγό της θετικοί στον SARS-Cov-2. Η ίδια περνά την «μπόρα» στο σπίτι με σχετικά ήπια συμπτώματα, όμως ο σύζυγος χρειάστηκε να νοσηλευτεί αρχικά σε απλό «κοβιντοθάλαμο». Την τελευταία εβδομάδα όμως, η κατάστασή του χειροτέρεψε, διασωληνώθηκε και δίνει τη δική του μάχη για να κρατηθεί στη ζωή σε ΜΕΘ νοσοκομείου. Κάθε μέρα στις 2 το μεσημέρι η Βασιλική με τρεμάμενο χέρι σχηματίζει τον τηλεφωνικό αριθμό της ΜΕΘ για να μάθει νέα του. «Μερικές φορές χρειάζεται αρκετή ώρα για να πετύχω ελεύθερη τη γραμμή και δεν ξέρω τι θα ακούσω. Δεν περιγράφεται ο φόβος και η αγωνία που ζω όλες αυτές τις ημέρες. Ηρεμώ μόλις μου λένε ότι είχε ήσυχη νύχτα, αλλά αυτό κρατάει λίγο. Αμέσως αρχίζω να μετράω πάλι τις ώρες που απομένουν για το επόμενο τηλεφώνημα», προσθέτει.
Τυχεροί στην ατυχία τους
Η 55χρονη Καλλιόπη Κ. νιώθει πολύ τυχερή. Βρέθηκε θετική στον SARS-CoV-2 στα τέλη Σεπτεμβρίου, όταν η Θεσσαλονίκη παρουσιαζόταν αυτάρεσκα ως «καθαρή» στον κορωνοϊό. Νοσηλεύτηκε στο ΑΧΕΠΑ μαζί με τον σύζυγό της, που επίσης μολύνθηκε από τον ιό, κάτω από αξιοπρεπείς συνθήκες και βγήκαν και οι δύο νικητές. «Σήμερα ασθενείς με τα σχετικά ήπια συμπτώματα που είχαμε εμείς στέλνονται να το περάσουν στο σπίτι», μας είπε. Ο 62χρονος Βαγγέλης Π. δεν νιώθει το ίδιο τυχερός. Ταχυδρόμος στο επάγγελμα, διαγνώστηκε θετικός στο πρώτο κύμα και ήταν εντελώς ασυμπτωματικός. Πριν από δέκα ημέρες παρουσίασε κάποια ήπια συμπτώματα και έκανε πάλι τεστ. «Δεν το πιστεύω αυτό που ζω» ήταν η αντίδρασή του όταν τον ενημέρωσαν ότι είναι θετικός... Πάει γι' αυτόν η θεωρία των αντισωμάτων...
