Η καθιέρωση της εξαήμερης εργασίας αναδεικνύει το μέγεθος της εμμονής της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε πολιτικές εργασίας χαμηλού κόστους. Την ώρα που στην υπόλοιπη Ευρώπη δοκιμάζεται η εβδομάδα 4 εργάσιμων ημερών, η κυβέρνηση της Ν.Δ. συνεχίζει να ενισχύει και να στηρίζει όποια επιχειρηματικότητα στο φτηνό μεροκάματο, φτωχοποιώντας ακόμα περισσότερο την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η απόφαση της κυβέρνησης καταδικάζεται σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό είναι ακόμα μία απόδειξη της αμφισβήτησης του μητσοτακισμού. Μια αντίληψη που εμφανώς αποδοκιμάστηκε στις εκλογές και αποδοκιμάζεται καθημερινώς με πολλούς τρόπους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οι υπουργοί που στηρίζουν την πολιτική του είναι πρωτίστως σκληροί υποστηρικτές αυτών των πολιτικών, οι περισσότεροι των οποίων πράγματι προέρχονται από το ακραίο Κέντρο, από τη λεγόμενη εκσυγχρονιστική σημιτική ομάδα. Το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκης θυμίζει ομάδα ανθρώπων που ήρθαν να πάρουν τη ρεβάνς για πολιτικές που δεν εφαρμόστηκαν στις αρχές του 21ου αιώνα. Έχει περάσει πολύ χρόνος από τότε, πρωτίστως η χώρα χρεοκόπησε, άρα εφαρμόστηκαν όλες οι πολιτικές τις οποίες στηρίζουν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στηρίζουν και την παραχάραξη του Κράτους Δικαίου.
Παρά τη δυσαρέσκεια, ο κ. Μητσοτάκης εμμένει στην πολιτική υπέρ της μεγιστοποίησης του κέρδους, πρωτίστως των μεγάλων ομίλων. Διατηρώντας το δικαίωμα να μοιράζονται τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, με κριτήρια που προκαλούν την αντίδραση Ευρωπαίων και Ελλήνων. Ιδίως των μικρομεσαίων.
Για όλα αυτά η κυβέρνηση δείχνει τελικώς να αδιαφορεί, αρνούμενη να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής της. Το απέδειξε με την καθιέρωση της εργασιακής εβδομάδας 6 ημερών. Η αμφισβήτηση, όμως, μεγαλώνει, διαμορφώνοντας νέες ισορροπίες. Είναι κάτι που αργά ή γρήγορα ο κ. Μητσοτάκης θα το κατανοήσει στην πράξη.