Ελάχιστη δημοσιότητα πήρε η απεργία των εργαζομένων στους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας. Η λίστα Πέτσα έπνιξε το θέμα εντελώς, ενώ οι τηλεθεατές παρατήρησαν απλώς τις αλλαγές στα προγράμματα. Το θέμα όμως έχει τεράστια σημασία.
Γιατί ο νόμος που προωθεί ο Πέτσας καταργεί την υποχρέωση των σταθμών να διατηρούν προσωπικό 400 ανθρώπων κατ’ ελάχιστον και ανοίγει τον δρόμο για μαζικές απολύσεις. Κι αυτό εν μέσω πανδημίας και βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Οι ιδιοκτήτες λένε στους εργαζόμενους ότι θα συζητήσουν το θέμα την ερχόμενη εβδομάδα με τον Πέτσα.
Πρόκειται για μια διαβεβαίωση ελάχιστα καθησυχαστική: είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι ιδιοκτήτες επέβαλαν στον Πέτσα την κατάργηση της υποχρέωσης αυτής.
Και η κυβέρνηση έσπευσε πρόθυμα να υλοποιήσει τις απαιτήσεις τους, γιατί η συμμαχία με τους καναλάρχες είναι στρατηγικής σημασίας για την επιβίωσή της.
Παράλληλα, όλη αυτή η ιστορία είναι ενδεικτική για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται η κυβέρνηση.
Η απελευθέρωση των απολύσεων είναι από τα πιο βασικά εργαλεία που χρησιμοποιεί για να ενισχύσει τους εργοδότες. Και η διατήρηση των θέσεων εργασίας τής είναι αδιάφορη. Ακόμα περισσότεροι άνθρωποι στον δρόμο. Δεν τους νοιάζει.
Ακριβώς γι’ αυτό η απελευθέρωση των απολύσεων στα κανάλια δεν είναι υπόθεση μόνο όσων εργάζονται σε αυτά.
Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το πώς τους αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και ποιες είναι οι πραγματικές της προθέσεις γι’ αυτούς.
