Οι αξιωματούχοι των φιλορωσικών Αρχών σε Ντόνετσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίτσια και Χερσώνα με δηλώσεις και αναρτήσεις τους υποστηρίζουν ότι τα πενθήμερα δημοψηφίσματα που ολοκληρώθηκαν χτες, αποδίδουν συντριπτικά ποσοστά υπέρ της ενσωμάτωσης των κατεχόμενων περιφερειών της Ουκρανίας με την Ρωσική Ομοσπονδία. Το «αναμενόμενο» αποτέλεσμα προέκυψε από μία διαδικασία που δεν έχει αναγνωριστεί από καμία χώρα ή φορέα διεθνώς. Ωστόσο, αποτελεί επανάληψη των όσων έγιναν στην Κριμαία το 2014 και οδήγησαν επίσης στην ενσωμάτωσή της με την Ρωσία, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει υπάρξει κάποια ουσιαστική αμφισβήτηση αυτής της εξέλιξης στην πράξη ή στο πεδίο.
Στα μεγάλα δυτικά ΜΜΕ αναφέρεται εκτενώς ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν την Παρασκευή θα ανακοινώσει την προσάρτηση Ντόνετσκ και Λουχάνσκ στην Ρωσική Ομοσπονδία μετά τα αιτήματα που προηγήθηκαν από τους αυτονομιστές (του Ντονμπάς όπως είναι ευρύτερα γνωστό), ενώ δεν είναι σαφές αν θα κάνει το ίδιο για Ζαπορίτσια και Χερσώνα. Και αυτό, ενώ οι ρωσικές δυνάμεις και οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές δεν ελέγχουν πλήρως αυτές τις περιοχές και βρίσκονται σε διαδικασία αναδίπλωσης μετά την ευρεία ουκρανική αντεπίθεση που ξεκίνησε τον Αύγουστο και ειδικά στο Ντόνετσκ συνεχίζεται με ένταση.
Τα ποσοστά που ανακοινώνονται είναι χαρακτηριστικά της αξιοπιστίας της διαδικασίας, καθώς όπως αναφέρθηκε στο Λουχάνσκ το «ναι» στην ενσωμάτωση έφτασε ως το 99,23% . Η προηγούμενη οκταετία και ειδικά οι προηγούμενοι οκτώ μήνες, έχουν οδηγήσει σε δραματική αλλοίωση της δημογραφικής κατάστασης στις εμπόλεμες περιοχές της Ουκρανίας.
Σημειώνεται ότι πριν τον πόλεμο ο πληθυσμός των τεσσάρων περιοχών και βορειότερα στο Χάρκοβο ήταν περίπου 12,3 εκατομμύρια (4,4 στο Ντόνετσκ, 2,3 στο Λουχάνσκ, 1,8 στη Ζαπορίτσια, 1,1 στη Χερσόνα, 2,7 στο Χάρκοβο). Ήδη από το 2014 και μετά, οι εθνικά αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Ουκρανοί είχαν αποχωρήσει ή εκδιωχθεί από τα τμήματα του Ντόνετσκ και του Λουχάνσκ που κατείχαν οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές.
Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, εκτιμάται ότι 2,7 εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν περάσει στη ρωσική πλευρά και εκτιμάται ότι η μεγάλη πλειοψηφία τους επέλεξαν αυτή την κατεύθυνση όντας ρωσόφωνοι που βρίσκονταν ήδη στις ανατολικές και νότιες περιοχές της Ουκρανίας. Μεγάλο ποσοστό τους (αν όχι η συντριπτική πλειοψηφία λόγω και της μεθοδικής αναζήτησής τους από τις ρωσικές Αρχές) αναμένεται να καταγράφηκε ως θετική ψήφος στο ερώτημα για ενσωμάτωση. Πρακτικά, υπολογίζεται ότι ένα 15%-20% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους των τεσσάρων περιοχών, βρίσκεται σε ρωσικό έδαφος, από όπου συμμετείχε στην διαδικασία).
Αντίθετα, μεγάλο μέρος αν όχι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των τεσσάρων περιοχών (στα τμήματα που ήταν υπό ουκρανικό έλεγχο πριν την εισβολή) που αυτοπροσδιορίζονται εθνικά ως Ουκρανοί, εκτιμάται ότι έχουν αναζητήσει ασφάλεια δυτικότερα, στις ελεγχόμενες από τις ουκρανικές δυνάμεις περιοχές της χώρας ή και στην Ευρώπη. Καθώς δεν διαθέτουν πρόσβαση στην διαδικασία, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι εγγράφηκαν στην «αποχή».
Τα παραπάνω συντείνουν ότι στα δημοψηφίσματα συμμετείχαν κυρίως, αν όχι μόνο, οι εναπομείναντες σήμερα κάτοικοι αυτών των περιοχών όπου υπάρχει ρωσικός έλεγχος και αυτοπροσδιορίζονται εθνικά ως Ρώσοι. Και μάλιστα, όταν οι ίδιοι δεν προσήλθαν στα εκλογικά τμήματα, τους πήγαν τις κάλπες στο σπίτι για να ψηφίσουν, όπως έχουν μεταδώσει δυτικά ΜΜΕ βασιζόμενα σε πληροφορίες της ουκρανικής πλευράς...
