Την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι στο δυτικό κόσμο θρηνούν για τον θάνατο της βασίλισσας και αγωνιούν για το πότε ακριβώς θα γίνει η κηδεία της, στο Πακιστάν περίπου 35 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναγκαστεί λόγω των πλημμυρών να εγκαταλείψουν τις στέγες τους, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μάλιστα από αυτούς, ίσως και παραπάνω, τις έχουν χάσει οριστικά. Ο επίσημος απολογισμός μιλάει για τουλάχιστον 1.400 νεκρούς, από ένα φαινόμενο που στη Δύση ξεμπερδεύουμε αποκαλώντας το «φυσική καταστροφή» και «ανθρωπιστική κρίση».
Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες ανακοίνωσε σήμερα ότι η αποκατάσταση των ζημιών μπορεί να απαιτήσει μέχρι και 30 δισεκατομμύρια δολάρια, ένα νούμερο που ακούγεται ιλιγγιώδες και θέτει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη της χώρας. Άλλωστε οι μακροχρόνιες συνέπειες της καταστροφής, όπως η μετατροπή αχανών εκτάσεων σε μη καλλιεργήσιμες είναι ακόμα να προβλεφθούν σήμερα με ασφάλεια. Για να μην μιλήσουμε για τις συνολικότερες συνέπειες για την οικονομία της χώρας, που θα πέσει και πάλι «στην ανάγκη του ΔΝΤ».
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η ένταση των φετινών μουσώνων σε συνδυασμό με το λιώσιμο των παγετώνων της χώρας που προκάλεσαν αυτή την καταστροφή είναι αποτέλεσμα της κλιματικής κρίσης. Αυτό που ου δυτικές κοινωνίες ακούν σε θεωρητικό επίπεδο ή βιώνουν συνήθως σε ηπιότερες μορφές.
Το πρόβλημα ωστόσο γίνεται δυσνόητο λοιπόν για τον «παγκόσμιο Βορρά» και εύκολο για πολιτικούς και πολυεθνικές να το παρακάμψουν, επειδή η σχέση αιτίας και αποτελέσματος δεν είναι ευθεία και άμεση. Δεν είναι όπως όταν ένας κακός πυροβολεί και κάποιοι πεθαίνουν. Δεν έχει ήρωες και θύματα. Δεν βρέχει σήμερα ασταμάτητα επειδή κάποιος το… παράκανε με τους ρύπους χθες. Οι συνέπειες είναι πιο μακροχρόνιες και συνήθως δεν πλήττουν τους άμεσα υπεύθυνους. Το Πακιστάν θεωρείται για παράδειγμα υπεύθυνο μόνο για το 0,4% του συνόλου των ρύπων παγκοσμίως.
Η Φατινά Μπούτο έγραφε χθες στον Guardian ότι η Δύση αδιαφορεί για τη χώρα και θύμιζε ειρωνικά, ότι η δυτική ευαισθησία μπόρεσε να συγκεντρώσει 880 εκατομμύρια ευρώ μέσα σε μιάμιση μέρα, όταν κάηκε η Παναγία των Παρισίων, αλλά δυσκολεύεται να βρει κονδύλια για την άμεση ανακούφιση των 6,4 εκατομμυρίων ανθρώπων που σύμφωνα με τον ΟΗΕ χρήζουν άμεσης ανθρωπιστικής βοήθειας για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Προειδοποιούσε πάντως ότι αυτές οι συνθήκες «αποκάλυψης», που ζουν σήμερα οι Πακιστανοί είναι αυτό που θα βιώσουμε και στη Δύση κάποια στιγμή αν δεν αναστρέψουμε την κλιματική καταστροφή.
Για τους κατοίκους της ασιατικής χώρας αυτό δεν αποτελεί παρηγοριά. Δυστυχώς και για τον «ανεπτυγμένο» Βορρά μοιάζει πάλι με μια προειδοποίηση, που θα περάσει χωρίς να καταγραφεί. Έχουμε να βρούμε μαύρα ενδύματα για τις πένθιμες τελετές των επόμενων 17-18 ημερών.
