Στο τέλος του μακρινού πλέον 20ού αιώνα, το 1998, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ κατάφερε να αποκαθηλώσει τον καγκελάριο της ενοποίησης Χέλμουτ Κολ, ο οποίος είχε γαντζωθεί επί 16 χρόνια στην εξουσία. Στις δύο θητείες του ο Σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ άλλαξε την κοινωνική ασφάλιση και την αγορά εργασίας στη Γερμανία προς το χειρότερο με την περιβόητη Ατζέντα 2010, την οποία ακολούθησε πιστά η διάδοχός του Άνγκελα Μέρκελ. Το SPD χρειάστηκε 16 χρόνια για να σηκώσει και πάλι κεφάλι, έκανε πολλάκις την αυτοκριτική του για την Ατζέντα 2010, αλλά δεν σκέφτηκε ποτέ να διαγράψει τον Σρέντερ για το βαρύτατο πλήγμα που έφερε στη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία.
Αντιθέτως, το κόμμα τον παρακολουθούσε με συνεχώς αυξανόμενη δυσαρέσκεια να αναλαμβάνει χρυσοπληρωμένα πόστα στην οικονομία, κυρίως σε εταιρείες κρατικής ρωσικής ιδιοκτησίας, με τις ευλογίες του φίλου του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Σρέντερ συνέδεσε το όνομά του με τον αγωγό Nord Stream και με την απόλυτη εξάρτηση της Γερμανίας από το -φθηνό και άφθονο- ρωσικό αέριο. Μια εξάρτηση που δεν αμφισβήτησε καμία γερμανική κυβέρνηση, μέχρι τη στιγμή που εισέβαλε η Ρωσία στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου.
Αργά και βασανιστικά το πολιτικό προσωπικό στη Γερμανία βγήκε να παραδεχτεί το λάθος αυτής της εξάρτησης - με το SPD να απαιτεί επιπλέον από τον πρώην πρόεδρο και καγκελάριό του να πάψει να είναι υπάλληλος του Πούτιν. Μια απαίτηση που δεν πτοεί τον 78χρονο Σρέντερ, ο οποίος θεωρεί πως κανείς δεν έχει δικαίωμα να του λέει τι θα κάνει. Άλλωστε με αυτό το στιλ του «εγώ αποφασίζω και σ’ όποιον αρέσει» πορεύτηκε σε όλη την πολιτική καριέρα του.
Αλλαξαν όλα
Φαίνεται, όμως, ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλάζει τα πάντα στη Γερμανία, ακόμη και την ανοχή του SPD απέναντι στον πρώην καγκελάριο. Το κόμμα θέλει να τον διαγράψει και η Τοπική Οργάνωση του Ανοβέρου, στην οποία ανήκει, ξεκίνησε τις προάλλες την πειθαρχική διαδικασία εις βάρος του, απουσία του Σρέντερ, ο οποίος δεν εδέησε να εμφανιστεί. Αντ’ αυτού, δήλωσε στο περιοδικό Der Spiegel ότι αναμένει «με ηρεμία» το αποτέλεσμα της πειθαρχικής διαδικασίας και ότι «είναι και θα παραμείνει σοσιαλδημοκράτης».
Να σημειωθεί, πάντως, ότι στη Γερμανία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η διαγραφή. Σύμφωνα με τον νόμο περί πολιτικών κομμάτων του 1967, ένα μέλος του κόμματος αποπέμπεται μόνο σε περίπτωση που «ενεργεί με δόλο, παραβιάζοντας το καταστατικό του κόμματος» ή «προσβάλλει με τρόπο ιδιαιτέρως ειδεχθή τις θεμελιώδεις αρχές του κόμματος» και υπό την προϋπόθεση ότι από τη συμπεριφορά αυτή «προκύπτει σημαντική ζημία» για το κόμμα. Επιπλέον, όπως επισήμανε στην Deutsche Welle ο ειδικός στο Δίκαιο των Πολιτικών Κομμάτων Μάρτιν Μόρλοκ, «η συμμετοχή σε ένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να περιορίζει την ελευθερία της γνώμης ούτε την ελευθερία του επαγγέλματος και το δικαίωμα προς εργασία».
Είτε διαγραφεί, πάντως, είτε όχι, ο Σρέντερ θα μείνει με τη ρετσινιά του υπαλλήλου του Πούτιν…
