Είναι αδύναμος να πάρει αποφάσεις ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς; Είναι ανίκανος να ηγηθεί της Γερμανίας σε εποχές ταραγμένες; Είναι “πικαρισμένος σαν λουκάνικο”, όπως τον κατηγόρησε ο πρέσβης της Ουκρανίας στο Βερολίνο όταν υποστήριξε πως δεν πρόκειται να επισκεφθεί το Κίεβο πριν αρθεί η... παρεξήγηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος θεωρήθηκε persona non grata από την ουκρανική ηγεσία; Ή μήπως είναι εγκλωβισμένος στην Ostpolitik της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας και στην ιστορία των προκατόχων του -κυρίως την ελάχιστα λαμπρή ιστορία του Γκέρχαρντ Σρέντερ, που κοντεύει να κλείσει μια εικοσαετία στο payroll του Πούτιν- και δεν μπορεί να αντιδράσει;
Αυτά τα ερωτήματα ακούει κανείς αυτό το διάστημα όταν παρακολουθεί τη δημόσια συζήτηση στη Γερμανία και τους καλεσμένους στα βραδινά τοκ σόου της τηλεόρασης. Η κυρίαρχη αντίληψη αυτών που διεκδικούν να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη είναι ότι ο καγκελάριος, ακριβώς όπως έκανε η προκάτοχός του Άνγκελα Μέρκελ, αργεί να πάρει τις δέουσες αποφάσεις - και ότι αυτή η αργοπορία πληρώνεται από την Ουκρανία με αυξημένο φόρο αίματος.
Σε αντίθεση με την υπουργό του των Εξωτερικών, την Πράσινη Αναλένα Μπέρμποκ, η οποία πήγε στους τάφους της Μπούτσα, εξέφρασε την αμέριστη υποστήριξή της στον ουκρανικό λαό και δεσμεύτηκε ότι η Γερμανία και βαρέα όπλα θα στείλει, και θα απεξαρτηθεί από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα “για πάντα”, ο Σολτς εμφανίζεται διστακτικός να πάρει αποφάσεις και δεν βιάζεται να πάει στο Κίεβο.
Σε αντίθεση με τον αντικαγκελάριό του, τον Πράσινο υπουργό Οικονομίας και Περιβάλλοντος Ρόμπερτ Χάμπεκ, ο οποίος καταφέρνει να μιλά στοχαστικά, να δείχνει τις αδυναμίες του και τις αμφιβολίες του και παρ’ όλα αυτά να πείθει τους πολίτες ότι ξέρει τι του γίνεται, ο Σολτς εμφανίζεται ασαφής και ανίκανος να εξηγήσει τι ακριβώς κάνει. Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι ακριβώς αυτό το τελευταίο -την κακή επικοινωνία- του προσάπτουν οι πολίτες, οι οποίοι, σε αντίθεση με τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, δεν βλέπουν με κακό μάτι την αργοπορία του καγκελαρίου τους.
Διχασμένοι για τα όπλα
Η τελευταία έρευνα κοινής γνώμης, που έγινε για λογαριασμό της δημόσιας τηλεόρασης ARD, δείχνει ότι η γερμανική κοινή γνώμη είναι διχασμένη για τα βαρέα όπλα. Το 45% παραμένει υπέρ της αποστολής τους στην Ουκρανία -από το 55% που ήταν πριν από έναν μήνα-, ενώ το 45% τάσσεται κατά. Οι Γερμανοί φοβούνται μήπως γίνουν μέρος αυτού του πολέμου, γι’ αυτό και θεωρούν σε ποσοστό 64% ότι ο Σολτς καλά κάνει και σκέφτεται αναλυτικά το τι δέον γενέσθαι. Ωστόσο, εδώ τελειώνει και η στήριξή τους στον καγκελάριο, τον οποίο θεωρούν ανίκανο (σε ποσοστό 66%) να εξηγήσει την πολιτική του έναντι της ουκρανικής κρίσης, αλλά και ανίκανο (σε ποσοστό 49%) να ηγηθεί της χώρας μέσα από αυτή την κρίση. Μόλις έναν μήνα νωρίτερα η εμπιστοσύνη των πολιτών στον Σολτς ήταν μεγάλη, με το 60% να λέει ότι μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κρίση.
Επιφυλακτικός και επίπεδος
Η αλήθεια είναι ότι, ενώ σχεδόν σε καθημερινή βάση εμφανίζονται στην τηλεόραση οι δύο κορυφαίοι Πράσινοι υπουργοί, ο Χάμπεκ και η Μπέρμποκ, και ο Φιλελεύθερος διάδοχος του Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ και στηρίζουν ανεπιφύλακτα τον Ουκρανό Πρόεδρο Ζελένσκι και τον αγώνα τού ουκρανικού στρατού και λαού ενάντια στη ρωσική επίθεση, ο Σολτς μιλάει σπάνια και μάλλον... επίπεδα. Δεν λέει “έχουμε ευθύνη απέναντι στα θύματα, όχι μόνο τιμώντας εδώ τη μνήμη τους, αλλά με το να οδηγήσουμε τους δράστες να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους”, όπως είπε η Μπέρμποκ πλάι στη γενική εισαγγελέα της Ουκρανίας στην Μπούτσα. Δεν λέει ότι “πρέπει να επισπευσθούν οι διαδικασίες για ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση”, όπως είπε η πρόεδρος της γερμανικής Βουλής, η Σοσιαλδημοκράτισσα Μπέρμπελ Μπας, που βρέθηκε στο Κίεβο για την επέτειο των 77 χρόνων από τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η πιο βαριά κουβέντα που είπε ο Σολτς είναι ότι “αυτός είναι ο πόλεμος του Πούτιν” και ότι “δεν επιτρέπεται να νικήσει”, ενώ επανειλημμένα έχει ξεκαθαρίσει ότι “στηρίζουμε την Ουκρανία στον αγώνα της ενάντια στον κατακτητή”. Ωστόσο, ποτέ δεν ξεχνάει να προσθέσει ότι η Γερμανία δεν θα προχωρήσει σε καμία “μονομερή ενέργεια” σε ό,τι αφορά την αποστολή οπλισμού, ότι κάθε κίνηση γίνεται σε στενό συντονισμό με τους συμμάχους της και ότι δεν πρόκειται να λάβει καμία απόφαση που θα μπορούσε να καταστήσει το ΝΑΤΟ “εμπόλεμο μέρος”. Κι όταν οι πιέσεις, και από τους κυβερνητικούς εταίρους του, και από τους Χριστιανοδημοκράτες -οι οποίοι προσπαθούν να ξεχάσουν ότι τα τελευταία δεκαέξι χρόνια καθόριζε η δική τους Μέρκελ τη ρωσική πολιτική της Γερμανίας- να πάρει πιο γρήγορα πιο τολμηρές αποφάσεις εντείνονται, ο Σολτς επαναλαμβάνει τον όρκο που έχει δώσει ως καγκελάριος: να μην βλάψει τον γερμανικό λαό.
Αυτό σε απλά γερμανικά -από αυτά που δεν μιλάει ο Σολτς- σημαίνει ότι, πρώτον, δεν θα δώσει όλα τα όπλα που του ζητάνε, είτε διότι είναι σε κακό χάλι είτε γιατί τα χρειάζεται για την άμυνα της Γερμανίας και, δεύτερον, ότι δεν θα είναι επισπεύδων στην επιβολή εμπάργκο ρωσικού πετρελαίου και κυρίως φυσικού αερίου. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνησή του κάνει φιλότιμες προσπάθειες να βρει εναλλακτικές πηγές ενέργειας και ο υπουργός Περιβάλλοντος κάνει σχέδια και δίνει συμβουλές για εξοικονόμηση ενέργειας. Μπορεί ο Σολτς να άλλαξε μέσα σε λίγες μέρες τα θέσφατα της μεταπολεμικής γερμανικής πολιτικής -αποφασίζοντας μια τεράστια ενίσχυση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, καθώς και την αποστολή όπλων σε εμπόλεμη περιοχή-, αλλά το έκανε με σχεδόν επιδεικτική επιφυλακτικότητα και χωρίς να προσπαθήσει να συνεπάρει τα πλήθη.
