Σάββατο 1 Μαΐου 1886. Εποχή του 122ου Ιάπωνα αυτοκράτορα Μεϊτζί. Η Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου περνά από τη φεουδαρχία στο σύγχρονο βιομηχανικό κράτος. Όπως συνέβη σε κάθε ανάλογο μετασχηματισμό από την αρχή του 19ου αιώνα, όταν ο Τρέβιθικ κίνησε για πρώτη φορά συρμό πέντε βαγονιών με μετάλλευμα στη σιδηροτροχιά των ορυχείων του Μέρθαϊρ στη Νότια Ουαλία, ο ρόλος των σιδηροδρόμων στην πρόοδο και την ανάπτυξη αποδεικνύεται καθοριστικός και στην Ιαπωνία.
Το 1882 εγκαινιάστηκε σιδηροδρομική γραμμή με ιππήλατα βαγόνια στο Τόκιο, ενώ το 1895 θα λειτουργήσει τραμ στο Κιότο. Η κίνηση σε σταθερές τροχιές στη χώρα θα αναπτυχθεί γρήγορα, διακρινόμενη σε «τετσουντό» για τα τρένα και σε «κιντό» για τα τραμ, αν και κάποια τοπικά τρένα θα χαρακτηρίζονται «κιντό» και κάποια ελαφρά οχήματα «τετσουντό».
Η σημερινή είναι ιδιαίτερη ημέρα για τη Ναγκόγια, η οποία αρχίζει να αναπτύσσεται ταχύτατα καθώς αποκτά σιδηρόδρομο και σταθμό, ο οποίος θα είναι κάποτε από τους μεγαλύτερους του κόσμου.
Το 1928 η Μιτσουμπίσι θα εγκαταστήσει στην πόλη το εργοστάσιο της αεροπορικής βιομηχανίας Μιτσουμπίσι Κοκούκι παράγοντας μαχητικά και βομβαρδιστικά αεροσκάφη, ενώ το 1934 θα συγχωνευτεί με τα Ναυπηγεία Μιτσουμπίσι για να προκύψει η Μιτσουμπίσι Τζουκόγυο, η οποία θα παράγει, δέκα χρόνια αργότερα, ακόμη και 24.000 αεροσκάφη ετησίως, από μεταγωγικά και εκπαιδευτικά μέχρι βαρέα βομβαρδιστικά και καταδιωκτικά.
Στον νομό εδώ, τον Άιτσι, λίγα έξω από τη Ναγκόγια, θα ιδρυθεί το 1937 η Τογιότα, η οποία τον 21ο αιώνα θα αποτελεί την πρώτη σε πωλήσεις αυτοκινητοβιομηχανία στον κόσμο και τη μεγαλύτερη σε κεφαλαιοποίηση και σε έσοδα ιαπωνική εταιρεία. Ο ρόλος των σιδηροδρόμων στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και της τοπικής οικονομίας καταδεικνύεται και από το ότι η Τογιότα διαθέτει δική της σιδηροδρομική εταιρεία, τη Μεϊτέτσου Τογιότα Σεν, με γραμμή 15,2 χιλιομέτρων που συνδέει τον σταθμό Ουμετσούμπο στην πόλη Τογιότα με τον σταθμό Ακάικε στο Νισίμ.
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2005, Ναγκόγια. Απόψε κλείνω εβδομάδα του δεύτερου ταξιδιού μου στην Ιαπωνία και την τέταρτη σε πληθυσμό πόλη μετά από Τόκιο, Γιοκοχάμα και Οσάκα. Η Ναγκόγια, έδρα της Μιτσουμπίσι και της αυτοκινητοβιομηχανίας Τογιότα, η οποία είναι και η «μεγάλη δύναμη» πίσω από το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης που χρησιμοποιεί για κάργκο και όπου έφτασα non stop από Παρίσι, είναι ακόμη ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ιαπωνίας και πρωτεύουσα του νομού Άιτσι. Τις ημέρες αυτές φορά τα καλά της, αφού φιλοξενεί την Expo 2005. Τη χρησιμοποιώ και ως βάση εξορμήσεων σε άλλες πόλεις. Χάρη στο δίκτυο σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας, το περιβόητο «Σινκανσέν» και τις υψηλές ταχύτητές του με τα 300, ακόμη και 400 χιλιόμετρα την ώρα, αλλά και τα 600 χιλιόμετρα ωριαίως προκειμένου για συρμούς μαγνητικής αιώρησης, οι αποστάσεις εκμηδενίζονται. Πήρα το πρωί τη δυτική γραμμή και σε δύο ώρες βρέθηκα στη Χιροσίμα, 480 χιλιόμετρα δυτικότερα, ενώ προχθές παίρνοντας την κεντρική γραμμή σε λιγότερο από μιάμιση ώρα κάλυψα τα 350 χιλιόμετρα μέχρι το Τόκιο.
Επιστρέφοντας από Χιροσίμα χαζεύω τον σταθμό των 410.000 τετραγωνικών μέτρων εμβαδού. Πρόκειται για τρεις σταθμούς σε έναν, τον Ναγκόγια Μεϊέκι όπως ονομάζεται, και ειδικότερα τον κυρίως σταθμό που χρησιμοποιούν οι JR (Japan Railways), τον Ναγκόγια Μεϊτέτσου και τον Ναγκόγια Κιντέτσου. Καθένας διαθέτει καταστήματα, ενώ οι δύο πρώτοι στεγάζουν και πολυτελή δωμάτια ξενοδοχείων.
Εδώ, στην περιοχή Νακαμούρα, γεννήθηκε ο μεγάλος φεουδάρχης πολέμαρχος Τογιοτόμι Χιντεγιόσι, ο οποίος ενοποίησε την Ιαπωνία. Κοντά βρίσκεται το πάρκο Νακαμούρα, τυπικής ιαπωνικής αισθητικής και σχεδιασμού, με χαρακτηριστικό κήπο, μονοπάτια πάνω από τεχνητή λίμνη, γηλόφους, δέντρα, ένα τεϊοποτείο με γλυσίνες ολόγυρα, το μουσείο Χιντεγιόσι, καταστήματα, εστιατόρια. Η περιοχή φιλοξενεί ακόμη, σε απόσταση που περπατιέται εύκολα, ενδιαφέροντες ναούς, κάποια αξιόλογα σπα, γέφυρες και εμπορικούς δρόμους.
Πάνω από τον σταθμό των JR υψώνονται δύο δίδυμοι πύργοι που σχηματίζουν τον υψηλότερο σταθμό στον κόσμο και τον μεγαλύτερο σε εμβαδό. Οι δύο πύργοι διαθέτουν ονομασίες. Ο ελαφρώς υψηλότερος Πύργος των Γραφείων με καφέ και σπα στον 55ο και τελευταίο όροφο και ο κατά τι χαμηλότερος Πύργος Ξενοδοχείο των 59 ορόφων όπου στεγάζονται πολυκαταστήματα όπως της αλυσίδας Τακασιμάγια, που πουλάει από μαχαιροπίρουνα μέχρι ρούχα, το Ναγκόγια Μάριοτ, το βιβλιοπωλείο Σανσεϊντό με αγγλόγλωσσα βιβλία και περιοδικά, εστιατόρια και παράρτημα της Tokyun Hands, μιας φίρμας δημοφιλούς στους Ευρωπαίους φίλους του Japonisme.
Πριν επιστρέψω στο ξενοδοχείο χαζεύω το φωτισμένο σιντριβάνι και το φουτουριστικό «Χρυσό Ρολόι» μπροστά στην έξοδο Σακούρα Ντόρι στη βόρεια πλευρά, ενώ υπάρχει και το “Ασημένιο Ρολόι” στην έξοδο Τάικο Ντόρι στη νότια. Και τα δύο αποτελούν συνήθη σημεία συναντήσεων.
Συνεχίζω τη βόλτα μου στον σταθμό Μεϊτέτσου που στεγάζει καταστήματα ανδρικής και περισσότερο γυναικείας μόδας, το ξενοδοχείο Μεϊτέτσου Γκραν Οτέλ και στην οροφή μια μπυραρία. Ο Κιντέτσου έχει περισσότερο γυναικεία μόδα, όπως τις φίρμες Olive des Olive, Ingni και Cecil Mc Βee (γράφεται ακριβώς όπως και το όνομα του διάσημου Αμερικανού μπασίστα της τζαζ Σεσιλ Μακ Μπίι), παράρτημα της Tower Records στον 9ο όροφο, το βιβλιοπωλείο Hoshino στον 8ο, επίσης με αγγλόγλωσσα βιβλία και περιοδικά. Φεύγοντας, από μακριά διακρίνεται μπροστά στη δυτική έξοδο το τεράστιο φωτισμένο Γιούρινο, το σιντριβάνι Γιούρι σαν ένα τεράστιο κρίνο.
