«Το θέατρο, για να υπάρξει βαθιά πολιτικά και να βοηθήσει την κοινωνία, χρειάζεται να βρει μια σκηνική επικοινωνία, μια απλότητα από την αρχή, μια ταπεινότητα. Δεν βρισκόμαστε σε περίοδο ειρήνης που μπορούμε να δοκιμάζουμε πράγματα και να πειραματιζόμαστε. Είναι μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, καθώς με την πανδημία άλλαξε ακόμα και η δραματουργία. Συχνά αναρωτιόμαστε ‘πόσα έργα αντέχουν πια;’» ομολογεί στην ΑΥΓΗ ο ηθοποιός Θανάσης Δόβρης, που επιχειρεί την έκτη του σκηνοθεσία επιλέγοντας τον «Μακμπέθ» του Σαίξπηρ, που μόλις χθες έκανε πρεμιέρα στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης.
Ένα έργο από την γκάμα των μεγάλων κειμένων που, όπως λέει, «σε απασχολούν ανεξαρτήτως αν θα το κάνεις ποτέ ή όχι παράσταση, καθώς οδηγείσαι σε αυτό όπως επιστρέφεις στην ‘Ιλιάδα’ και την ‘Οδύσσεια’».
Ο Θ. Δόβρης δεν κρύβει ότι η βία και το κακό που κρύβει μέσα της η ανθρώπινη ύπαρξη είναι κάτι που τον απασχολεί. Άλλωστε, όπως εξηγεί, «όλη η δυτική και αγγλόφωνη δραματουργία με την οποία μεγαλώνουμε ξεκινάει από το φονικό και το κακό, θεματικές του Σαίξπηρ. Ακόμη και κλεισμένοι μέσα στην πανδημία στο σπίτι, με το Netflix».
Καλλιτέχνης που βιώνει έντονα την αγωνία της τέχνης του, αλλά και ενσυνείδητος πολίτης που δεν κρύβει την οργή του για την αδιαφορία της κυβερνητικής πολιτικής έναντι των εργαζομένων στο θέαμα και στον πολιτισμό, ο Θανάσης Δόβρης δεν διστάζει να πει ότι «αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα πένθος στο θέατρο και στη ζωντανή τέχνη που έχει να κάνει με τον άνθρωπο και τη συνάντηση. Δεν υπάρχει χαρά, δεν υπάρχει επικοινωνία με τους ανθρώπους που βρίσκονται φοβισμένοι πίσω από μια μάσκα. Ο καλλιτέχνης, ο ηθοποιός, ο performer βιώνει ένα πένθος ανεξαρτήτως αν τα θέατρα άνοιξαν και περιμένουμε τον κόσμο να έρθει και να ξεσκάσει με χαρούμενες παραστάσεις. Αυτό το πένθος που βιώνουμε νομίζω ότι θα συνεχιστεί, καθώς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για την ίδια τη δουλειά μας και το θέαμα που προσφέρει σε πολλούς ανθρώπους. Πέρα από το πρακτικό, ότι τα θέατρα κινδυνεύουν να μείνουν άδεια λόγω πανδημίας, απειλείται η ίδια η φύση της δουλειάς».
Θέλοντας να διαπραγματευτεί το κακό που έχει κατακλίσει τις ζωές μας, επέλεξε συγκεκριμένους ηθοποιούς μέσα από ένα έργο όπως ο «Μακμπέθ», που «διαπραγματεύεται το κακό και γι’ αυτό και είναι ένα έργο που ποτέ δεν πετυχαίνει. Γιατί το να βρεις την ουσία του κακού και να το δείξεις αυτό πάνω στη σκηνή είναι κάτι ακόμα και απεχθές μερικές φορές. Αλλά αν συμβεί να πετύχει, είναι βαθιά ανθρώπινο».
Η παράσταση, που μόλις χθες έκανε πρεμιέρα στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, δεν είχε πολύ χρόνο να ετοιμαστεί, καθώς, όπως διευκρινίζει ο σκηνοθέτης, «το υπουργείο είχε ανακοινώσει ότι κάποιες επιχορηγούμενες παραστάσεις έπρεπε να ανέβουν έως τα Χριστούγεννα, αλλά μόλις χθες βγήκε απόφαση για μετάθεση έως και τον Μάιο. Μόνο που θα έπρεπε να ξέραμε από το καλοκαίρι τι θα κάνουμε. Έτσι πολλές παραστάσεις θα βγουν κάτω από μεγάλη πίεση. Αυτό το λάθος και η αδιαφορία της κυβέρνησης κάνει να προκύπτουν ιδέες παραστάσεων και όχι οι ίδιες οι παραστάσεις. Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο, δεν τους ενημερώνει κανείς ούτε τους φροντίζει, οι επιχορηγήσεις θα έπρεπε να έχουν ένα χρονικό περιθώριο για να ανέβουν. Συμβαίνουν τρομερά πράγματα, δεν υπάρχει σχεδιασμός και έγνοια» υπογραμμίζει.
Αποκαλύπτει ότι στοίχημα της παράστασης είναι η σχέση του ζευγαριού, σε αυτή εστιάζει, σαν μια ιστορία δύο ανθρώπων. «Όσο μεγαλώνεις κι έχεις φθορές και αυτό το επάγγελμα σε αυτή τη χώρα σε απογοητεύει, είναι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους της δικής μου της γενιάς ή πιο μεγάλους από μένα ακόμα να ψάχνουν να βρουν πώς μπορούν να επικοινωνήσουν με έναν άλλον άνθρωπο» σχολιάζει.
Στον «Μακμπέθ», που παρουσιάζεται από Τετάρτη έως Κυριακή, πρωταγωνιστούν οι Θάνος Τοκάκης, Εύη Σαουλίδου, Κώστας Κουτσολέλος, Κώστας Ξυκομηνός, Γρηγόρης Ποιμενίδης και Κωνσταντίνος Πλεμμένος.
