Γνωρίσαμε την καλή ερμηνεύτρια Πολυξένη Καράκογλου το 2019, με τον πρώτο της δίσκο «Πολύχρωμες ζακέτες», όπου τη μουσική των τραγουδιών είχε γράψει ο Γρηγόρης Πολύζος και τους στίχους η Αθηνά Σπανού. Πριν από λίγους μήνες με το «Σημεία στίξης» έκανε ένα μεγάλο και όχι συνηθισμένο βήμα, καθώς συνεργάστηκε μεν και πάλι με την Αθηνά Σπανού (εκτός από μερικά τραγούδια στα οποία οι στίχοι είναι δικοί της), αλλά αυτή τη φορά έχει γράψει η ίδια τη μουσική όλων των τραγουδιών και είναι επίσης παραγωγός του δίσκου. Μας μίλησε γι’ αυτή τη γυναικεία εργασία, που όμως απευθύνεται σε «κάθε ευαίσθητο άνθρωπο».
Πώς αποφάσισες να κάνεις το μεγάλο βήμα να αρχίσεις να γράφεις η ίδια τα τραγούδια σου και πόσο εύκολο ήταν αυτό;
Η δημιουργία ήταν κάτι που με συνόδευε ήδη από την εφηβεία μου. Απλώς για ένα διάστημα, μολονότι δεν σταμάτησα ποτέ να γράφω μουσική, δεν το μοιραζόμουν με τον κόσμο. Ο λόγος που αποφάσισα να το μοιραστώ είναι ότι τραγουδώντας μόνο μοιράζομαι τον μισό εαυτό μου.
Στον πρώτο δίσκο σου είχατε ξεκινήσει μαζί εσύ, η Αθηνά Σπανού και ο Γρηγόρης Πολύζος και δείχνατε μια πολύ δεμένη ομάδα. Πώς συνέβη λοιπόν να συνεχίσετε μόνο οι δύο κοπέλες;
Κατ’ αρχάς να πω ότι ο Γρηγόρης είναι ένας εξαιρετικός συνθέτης και απίστευτος άνθρωπος. Όσο γράφαμε το «Πολύχρωμες ζακέτες» και γνωριζόμασταν περισσότερο μεταξύ μας, με την Αθηνά υπήρξε ένα παραπάνω δέσιμο, μια πολύ έντονη ταύτιση στο πώς αντιλαμβανόμαστε συνολικά την κοινωνία κι έτσι αρχίσαμε να γράφουμε μαζί.
Υπάρχει κάποιος λόγος που επιλέξατε ως γενικό τίτλο του δίσκου αυτόν του τραγουδιού «Σημεία στίξης»; Έχει κάποια ιδιαίτερη σημειολογία για εσάς;
Τα σημεία στίξης στον προφορικό λόγο διαφοροποιούν το νόημα και χρωματίζουν κάθε λέξη. Καθώς λοιπόν το άλμπουμ είναι η ιστορία της ζωής κάθε ανθρώπου που εξελίσσεται, περιέχει όλα τα σημεία στίξης που μας καθορίζουν.
Από τη στιγμή που όλα τα τραγούδια ξεκίνησαν από συζητήσεις ανάμεσα σε εσένα και την Α. Σπανού και, όπως καταλαβαίνω, είναι αρκετά αυτοβιογραφικά και για τις δύο σας, το λογοπαίγνιο με το όνομά σου και το «πολύ ξένη» σίγουρα δεν είναι τυχαίο, έτσι δεν είναι; Και με την ευκαιρία, θεωρείς ότι είναι ένας «γυναικείος δίσκος», φτιαγμένος δηλαδή από δύο γυναίκες, απευθύνεται μόνον ή έστω κυρίως σε άλλες;
Όντως όλα τα τραγούδια μας, πέρα από αυτά στα οποία έγραψα και τους στίχους, προέκυψαν μέσα από παιχνίδια και προσωπικές κουβέντες, αλλά πιστεύω ότι η Αθηνά έχει έναν μοναδικό τρόπο να βρίσκει την ουσία και να αγγίζει τους πάντες. Τώρα, όσον αφορά στο αν απευθύνεται σε γυναίκες, θα έλεγα πως απευθύνεται σε ευαίσθητους ανθρώπους που τους αφορά η ζωή και η εξέλιξη της.
Ποια θα έλεγες ότι είναι η κυριότερη διαφορά των στίχων της Α. Σπανού σε σχέση με το «Πολύχρωμες ζακέτες»;
Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά θέλαμε να κάνουμε έναν δίσκο που να έχει αρχή, μέση και τέλος και να λέει μια ιστορία, οπότε γράφτηκαν τραγούδια για συγκεκριμένες «θέσεις». Θέλαμε το καθένα να αποτυπώνει μια κομβική στιγμή τής εξέλιξης του αγώνα να ζεις και να εξελίσσεσαι.
Προκαλεί εντύπωση η μεγάλη ποικιλία ύφους που υπάρχει από μουσικής πλευράς στον δίσκο. Σχεδόν κάθε τραγούδι είναι διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Ήταν κάτι που επεδίωξες ή προέκυψε αυθόρμητα;
Είναι κάτι που προέκυψε πολύ αυθόρμητα και ξεκινάει από το πώς συνθέτω τη μουσική μου. Πιστεύω ότι έχω πολλές διαφορετικές επιρροές και επειδή ο στόχος είναι πάντα να υπηρετήσω τον λόγο, προσαρμόζω ανάλογα το μουσικό ύφος.
Από συνθετικής πλευράς εντοπίζεις η ίδια κάποιες συγκεκριμένες επιρροές που έχεις δεχθεί ή λειτουργείς κάθε φορά απλώς με το ένστικτο και αντιμετωπίζοντάς το σχεδόν εξίσου και από την ερμηνευτική πλευρά, καθώς εσύ θα ερμηνεύσεις τα τραγούδια;
Έχω ακούσει πολλή λαϊκή μουσική, κλασική μουσική, καλό ελληνικό τραγούδι αλλά και ξένο ροκ και ποπ, οπότε η γραφή μου έχει επιρροές από όλα αυτά τα είδη. Παρ’ όλα αυτά, ισχύει ότι όταν γράφω μουσική πάνω σε στίχο ταυτόχρονα τραγουδώ και προκύπτει παράλληλα η μελωδία.
Εντύπωση επίσης προκαλεί το ότι σε μια εποχή που οι δίσκοι έχουν το πολύ τρία - τέσσερα όργανα, σ’ αυτόν παίζει ένα αρκετά πολυμελές σχήμα, σχεδόν μια μικρή ορχήστρα. Ήταν δική σου άποψη και επιθυμία αυτό ή διαμορφώθηκε από τους δύο ενορχηστρωτές; Τι σε έκανε να επιλέξεις συγκεκριμένα αυτούς και ποια θεωρείς ότι είναι η συμβολή τους στο τελικό αποτέλεσμα;
Ήθελα να γίνει όπως το φανταζόμουν και γι’ αυτό ίδρυσα δική μου εταιρεία για να το κυκλοφορήσω, τη Moika Records. Σ’ αυτό το πλαίσιο ήρθαν ο Μάριος Ιβάν Παπούλιας και ο Αλέξανδρος Κούρος, φίλοι και συνεργάτες, να αγκαλιάσουν με πολλή όρεξη το πόνημά μου. Επηρέασαν πάρα πολύ το αποτέλεσμα φυσικά. Η ενορχήστρωση είναι ένας από τους παράγοντες για το αν θα κερδίσει ένα τραγούδι τον ακροατή ή όχι.
Πώς βίωσες την πανδημία / καραντίνα και τι θα είχες να πεις για την αντιμετώπιση της Πολιτείας στον χώρο του πολιτισμού γενικότερα και της μουσικής ειδικότερα στη διάρκειά της μέχρι τώρα;
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας ήμουν πολύ δημιουργική. Τότε γράφτηκε το «Παίρνω εγώ την ευθύνη», έκανα τη διασκευή του «Bohemian Rhapsody» των Queen που κυκλοφόρησε διαδικτυακά και έγραψα με την Αθηνά το «Πρωτομαγιά». Η καραντίνα και η στάση τής κυβέρνησης βοήθησαν τους εργαζόμενους της τέχνης να ενωθούν και να συσπειρωθούν κι αυτό είναι γεγονός με ανεκτίμητη αξία.
Ποια αίσθηση αποκόμισες από τις ζωντανές εμφανίσεις στο διάστημα της πανδημίας, το περσινό καλοκαίρι και κυρίως το φετινό; Αισιοδοξείς για το άνοιγμα και των κλειστών χώρων αυτή τη σεζόν ή όχι;
Ήταν πολύ δύσκολες οι συνθήκες, κυρίως για εμάς τους / τις νεότερους / ες, και ο κόσμος ήταν και είναι λογικό να έχει έναν φόβο, καθώς του έχουν φορτώσει όλο το βάρος τής υγείας και της προστασίας της. Γνωρίζω όμως ότι σε δύσκολες στιγμές χρειαζόμαστε την τέχνη περισσότερο, οπότε είμαι αισιόδοξη.
Ο δίσκος δημιουργήθηκε έχοντας κατά νου και το πώς θα παρουσιάζεται ζωντανά ή αυτό το αφήσατε για τη συνέχεια; Σε ενδιαφέρει πάντως να το κάνεις αυτό και έχεις αρχίσει να το προετοιμάζεις;
Δεν υπήρχε τέτοια σκέψη, γιατί το άλμπουμ στο μυαλό μου είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας και το λάιβ είναι η προσαρμογή του σε θεατρική παράσταση. Εξίσου μαγικά και τα δύο, αλλά διαφορετικά. Έχω ήδη έτοιμη την παράστασή μου και θα αρχίσω να ανακοινώνω ημερομηνίες. Προς το παρόν, στις 28 Οκτωβρίου είναι η παρουσίαση του δίσκου στον πολυχώρο «Ιανός» και στις 29 Οκτωβρίου το πρώτο λάιβ στην «Γκαλερί Δημιουργών» στην Κηφισιά.
Και τα προσεχή σχέδιά σου, όσο φυσικά είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοια όταν τα πράγματα λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας είναι ακόμα τόσο ρευστά;
Ετοιμάζω δειλά - δειλά ένα παιδικό άλμπουμ που είναι βασισμένο σε παραμύθι ενός πολύ καλού φίλου και συνεργάτη μου, του Γιώργου Καλτσούνη.
Πατώντας γερά στα πόδια της, ακόμα και στο δημιουργικό σκέλος πλέον, η Πολυξένη Καράκογλου συνεχίζει τη διαδρομή της, η οποία προβλέπεται ασφαλής αλλά και όλο πιο ενδιαφέρουσα.
