Ζούμε στη χώρα όπου σήμερα, Κυριακή 4 Φεβρουαρίου του σωτήριου έτους 2024, θα διαβαστεί από άμβωνος στις εκκλησίες κείμενο εναντίον της ομοφυλοφιλίας, η οποία, σύμφωνα με την... επιστημονική άποψη των φυγόσαρκων ρασοφόρων, είναι αμαρτία, που όμως (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…) μπορεί να θεραπευτεί αφού «αντιμετωπίζεται με τη μετάνοια, η οποία είναι η αλλαγή τρόπου ζωής». Μάλιστα, η θέση της Ιεραρχίας υποστηρίζεται από την εξαιρετικά «πρωτότυπη» μεταφορά που (έως σημείου αμφισβήτησης της ψυχικής και της λογικής συγκρότησης των συγγραφέων της αλλά και εκείνων που ενέκριναν το κείμενο), πολύ σοβαρά, λέει το εξής: «Ο ήλιος αποστέλλει τις ακτίνες του σε όλη την κτίση, άλλοι όμως φωτίζονται και άλλοι καίγονται, κι αυτό εξαρτάται από τη φύση αυτών που δέχονται τις ηλιακές ακτίνες».
Σ’ αυτή τη χώρα ζούμε και είναι καιρός να το πάρουμε απόφαση, τουλάχιστον όσοι έχουμε σώας τα φρένας, ώστε να δούμε επειγόντως τι πρέπει να κάνουμε γιατί η καταστροφή είναι διαρκής, είναι συστηματική, είναι επίμονα παράλογη και δεν αφήνει τίποτα αλώβητο. Δεν είναι μόνο οι συνεχείς και ντροπιαστικές για τη χώρα καταδίκες, τόσο από την Ε.Ε. όσο και από άλλους διεθνείς οργανισμούς, για την κατάσταση της Δημοκρατίας, την ελευθεροτυπία, τη διαρκώς μειούμενη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και άλλα πολλά. Ίσως αυτά να μοιάζουν μακρινά και αόριστα για τον μέσο πολίτη, αφού ένας πελώριος μηχανισμός συσκότισης κάνει ό,τι μπορεί (με μεγάλη επιτυχία μάλιστα) ώστε να εμποδίσει τη «μετάφραση» των γενικών διατυπώσεων στην καθημερινότητα του καθενός και της καθεμιάς. Δεν είναι εύκολο -τυχαίο το παράδειγμα- να συνδεθεί η ασύδοτη χρήση της αρχής της πλειοψηφίας με το πώς γίνεται οι μεν γαλακτοπαραγωγοί να πουλάνε φέτος το γάλα φθηνότερα και στα ράφια των σούπερ μάρκετ να φτάνει ακριβότερο από πέρυσι.
Σ’ αυτή τη χώρα ζούμε. Σε μια χώρα όπου το φαινομενικά παράλογο περισσεύει. Γιατί βέβαια με παραλογισμό μοιάζει, σε μια χώρα τόσο εύφορη, όπου ο πρωτογενής τομέας θα μπορούσε να είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης, σ’ αυτή τη χώρα να έχει καταστραφεί -από σαφέστατες πολιτικές επιλογές για τη θέση της Ελλάδας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας- το 80% της αγροτικής παραγωγής και ο πολύπαθος πρωτογενής τομέας να οδηγείται στην οριστική καταστροφή με ανείπωτες κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η μετατροπή μεγάλου μέρους του εδάφους (όσο δεν καίγεται και δεν πλημμυρίζει ατιμωρητί τόσο πολιτικά όσο και ποινικά) σε ψυχαγωγική ψεδοΰπαιθρο απλώς επιτείνει τον συστημικό παραλογισμό. Και τώρα που η κατάσταση βρίσκεται στο «μη παρέκει» και οι αγρότες για ακόμα μια φορά βγάζουν τα τρακτέρ στους δρόμους, ο υπουργός της Αγροτικής Ανάπτυξης (άλλος παραλογισμός όταν στην Ελλάδα ο αγροτικός τομέας και η ανάπτυξη αποτελούν αντίφαση εν τοις πράγμασι) Λευτέρης Αυγενάκης χαρακτήρισε την κινητοποίησή τους «υποκινούμενη».
Μα φυσικά είναι υποκινούμενη! Από την άγρια ανάγκη. Από τη θλιπτική συνθήκη της απελπισίας. Από τη σκοτεινή προοπτική ενός ανύπαρκτου μέλλοντος. Από μια καθημερινότητα που σε απειλεί από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί. Και είναι ο απόλυτος παραλογισμός η προσπάθεια όχι να λυθεί το πρόβλημα, αλλά να ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός, η καλολαδωμένη μηχανή που αποτελεί βασικό πυλώνα αυτού του παραλογισμού υπό το κράτος του οποίου ζούμε. Γιατί, βέβαια, το να παίρνει η Ν.Δ. στις περιοχές που κάηκαν ή πλημμύρισαν ένα ποσοστό της τάξης του 44% με 45% συνιστά λογικό παράδοξο. Και μαζί («ουδέν αναίτιον» έλεγε ο Ηράκλειτος) σκληρή απόδειξη ότι κάποιοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους περί άλλα τυρβάζοντας και περί άλλα ερίζοντες - άλλο παράλογο αυτό…
Ας το πάρουμε απόφαση. Ζούμε σε μια χώρα όπου ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που συστηματικά επιδιώκει να εξαθλιώσει και να εξαχνώσει τη δημόσια Παιδεία (δεν είναι απλώς παραλογισμός, αλλά έγκλημα καθοσιώσεως και συνθήκη απανθράκωσης της ίδιας της χώρας), σαν να μην έφταναν όλα τα εξαιρετικής αφροσύνης λακτίσματα, τώρα χαρακτηρίζει «ληστές» τα παιδιά που εγείρονται για τη σωτηρία της πατρίδας, αφού χωρίς Παιδεία η χώρα δεν υπάρχει. Ληστές λοιπόν τα «δροσερά ελληνόπουλα». Σ’ αυτή τη χώρα «των αμέτρητων γραικύλων».
Στη χώρα όμως όπου τα τρακτέρ περιφρουρούν την κατάληψη της Γεωπονικής στην Άρτα. Η λογική αντέχει ακόμα.
