Είναι σοκαριστικό το ποσό που χρωστούν στις τράπεζες η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Κοντεύει το 1 δισεκατομμύριο φέτος το χρέος και του χρόνου, με μαθηματική ακρίβεια, θα το έχει ξεπεράσει. Και δεν τρέχει τίποτα. Την ίδια ώρα, χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους γιατί χρωστούσαν τριών μηνών κοινόχρηστα.
Είναι επίσης αδιέξοδο. Τα δύο αυτά κόμματα, όπως και οποιαδήποτε άλλα κόμματα, δεν υπάρχει περίπτωση να κατορθώσουν να συγκεντρώσουν τα ποσά που χρειάζονται όχι για την εξυπηρέτηση των δανείων, για την απομείωση δηλαδή σταδιακά του κεφαλαίου, αλλά ούτε καν για τους τόκους. Ούτε υπάρχει η δυνατότητα της κατάσχεσης και της εκποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων, διότι αυτά είναι άυλα και μη αποτιμήσιμα. Είναι αέρας. Όχι κοπανιστός, αλλά αέρας. Με αυτόν τον αέρα, άλλωστε, του «θα κυβερνάμε εναλλάξ για πάντα», η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ έπαιρναν δάνεια από τις τράπεζες. Τους τραπεζίτες των οποίων φρόντισαν να περιβάλουν με ασυλία έναντι απιστίας.
Ούτε η παρακράτηση της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα θα μπορούσε να δώσει λύση. Τα χρήματα με τα οποία επιχορηγούνται τα πολιτικά κόμματα είναι ελάχιστα σε σχέση με τα συσσωρευμένα χρέη. Και δεν θα έπρεπε κιόλας να επιλεγεί η λύση του οικονομικού στραγγαλισμού. Τα κόμματα είναι συστατικά της Δημοκρατίας, η οποία, ως γνωστόν, είναι ακριβό και πολυτελές πολίτευμα. Θα ήταν προβληματικό αν ένα κόμμα φαλίριζε οικονομικά και έβαζε λουκέτο χωρίς να έχει χρεοκοπήσει πολιτικά. Δεν μπορούμε να πετάξουμε λοιπόν το μωρό μαζί με τα μπουγαδόνερα.
Για τους ίδιους όμως λόγους επιβάλλεται διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων. Υπάρχουν χώρες στις οποίες τα οικονομικά των κομμάτων περνάνε από το αντίστοιχο Ελεγκτικό Συνέδριο, δηλαδή τα κόμματα λειτουργούν περίπου ως οργανισμοί του Δημοσίου. Ίσως αυτό είναι υπερβολή. Άλλωστε, υπάρχει και η εύλογη αντίρρηση του ΚΚΕ να μην θέλει να είναι σε γνώση του κράτους οι ενισχύσεις που λαμβάνει στις οικονομικές του εξορμήσεις από τον κόσμο του μεροκάματου. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα -και είναι ζήτημα Δημοκρατίας-, να μην υπάρχουν κόμματα στρατηγικοί κακοπληρωτές, όπως η Ν.Δ., που να μην έχουν λογιστικά ούτε ευρώ και ταυτόχρονα να κάνουν τις πιο ακριβές εκλογικές καμπάνιες στην Ευρώπη. Δεν γίνεται επίσης να μην γνωρίζουμε αν αυτά τα δάνεια έχουν πουληθεί σε funds και σε ποια. Καθ’ υπερβολή, πώς θα μας φαινόταν αν ένα τουρκικό fund κατείχε το δάνειο, φερ’ ειπείν, του κυβερνώντος κόμματος;
