Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης βγαίνει ενισχυμένος από την εκλογική διαδικασία, δεν σημαίνει ότι από δω και μπρος θα ζήσουμε αυτός καλά κι εμείς καλύτερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τον Σεπτέμβριο του 2019 και την επόμενη ημέρα είχε αποδοχή 15%.
Γιατί η ψήφος στις εκλογές δεν είναι πλέον συνειδητή. Είναι στάση της μιας στιγμής.
Κι αυτά που έρχονται είναι καταστροφικά. Σκεφτείτε μόνο τι θα γίνει όταν κοπούν οι επιδοτήσεις στο ρεύμα.
Κι όταν ο κόσμος βρεθεί ξανά αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, την αγορά εργασίας, τα νοσοκομεία και τα «κοράκια».
Και με το κουκούλωμα των υποκλοπών, των ευθυνών για τα Τέμπη και όλα αυτά.
Η πρόβλεψη λοιπόν είναι ότι η φθορά Μητσοτάκη θα είναι ταχύτατη.
Και μάλιστα θα είναι και αθροιστική. Γιατί ο κόσμος θα του χρεώνει και τα πεπραγμένα της πρώτης τετραετίας, που σ’ αυτές τις κάλπες δεν του τα χρέωσε.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει «ώριμα φρούτα». Όποιος θεωρεί πως στην εποχή μας μπορεί να ωφεληθεί από «ώριμα φρούτα» είναι ανόητος.
Σημαίνει όμως ότι η κοινωνία πρέπει να κάνει τα κουμάντα της και να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Από κει πηγάζει η αναγκαιότητα να υπάρχει Αριστερά. Από την ανάγκη της κοινωνίας να υπερασπίζεται τον εαυτό της.
Γι’ αυτό είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα να μην είναι ο Μητσοτάκης αυτοδύναμος.
Κι ας συνεργαστεί με τον Βελόπουλο.
Εκτός αν βρεθούν άλλοι να του δώσουν χέρι βοηθείας. Αλλά, για να μην γινόμαστε τοξικοί, δεν το νομίζουμε. Εφόσον οι ίδιοι το έχουν ξεκόψει.
Ας συνεργαστεί λοιπόν με τον Βελόπουλο. Να δούμε πόσο μακριά θα πάει.
Επομένως, ο στρατηγικός στόχος της ερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης είναι να χάσει ο Μητσοτάκης την αυτοδυναμία.
Για να χάσει την αυτοδυναμία, πρέπει να ενισχύσουν τα εκλογικά τους ποσοστά οι αντίπαλοί του.
Και όχι να βάλουν σκοπό να λεηλατήσουν ο ένας τα ποσοστά του άλλου.
Αυτό είναι το ένα πράγμα που έχουμε ως δεδομένο.
Το άλλο που έχουμε ως δεδομένο είναι ότι το μιντιακό σύστημα θα κάνει ό,τι μπορεί για να αναδείξει την αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ σε κυρίαρχο θέμα αυτών των εκλογών.
Και, φυσικά, να βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ.
Ωστε να συμπιεστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να τελειώνουμε με την «παραφωνία» του 2015 και να επιστρέψει το πολιτικό σκηνικό εκεί που ήταν πριν από τη χρεοκοπία. Τόσο απλά.
Το τρίτο που έχουμε ως δεδομένο είναι ότι ακριβώς το ίδιο θα επιχειρήσει και το ΠΑΣΟΚ. Γιατί αυτό είναι το πιο εύκολο που έχει να κάνει.
Και γιατί οποιοσδήποτε στη θέση του αυτό ακριβώς θα έκανε.
Και, προφανώς, όσο και να λες ότι ο κύριος αντίπαλός σου είναι η Δεξιά, δεν μπορείς να μην αμυνθείς, να μην απαντήσεις και να μην αντεπιτεθείς.
Ούτε παράγει κανένα πολιτικό όφελος να τρως καρπαζιές και δαγκωματιές και να κάνεις πως δεν συμβαίνει τίποτα.
Επομένως: Το τοπίο των ερχόμενων εκλογών είναι απολύτως καθαρό και προβλέψιμο.
Οι κάλπες είναι άδειες.
Και περιμένουν τον μεγάλο χαμένο των προηγούμενων εκλογών να δείξει ότι ξέρει να κάνει πολιτική, ξέρει να κάνει επικοινωνία και ξέρει να στέκεται με τρόπο άξιο της εμπιστοσύνης του κόσμου.
Είναι εύκολο; Όχι, καθόλου εύκολο δεν είναι.
Αλλά αν ήταν εύκολο, δεν θα υπήρχε λόγος να καθόμαστε τώρα και να τα συζητάμε, έτσι δεν είναι;
Αν θέλεις να μείνεις στο παιχνίδι, πρέπει να απαντήσεις και σε κάτι δύσκολο.
