Βρισκόμαστε στην καρδιά της άνοιξης του 1953 και ξεκινάμε την περιήγησή μας στην επικαιρότητα της εποχής με μια μεγάλη εργατική νίκη. Έπειτα από 15 ημέρες απεργίας, οι καπνέμποροι υποχωρούν αποδεχόμενοι τα αιτήματα των καπνεργατών του Πειραιά. Κράτος, εργοδοσία και η δοτή ηγεσία της ΓΣΕΕ είχαν επιχειρήσει να σπάσουν την απεργία με κάθε τρόπο. Οι προσπάθειες όμως απέτυχαν χάρη στη συντριπτική υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού, που λειτούργησε ως ασπίδα προστασίας έναντι των απεργοσπαστών τους οποίους έφερναν οι καπνέμποροι από άλλα μέρη της χώρας. Η απεργία των καπνεργατών υπήρξε μία από τις πρώτες μείζονες εργατικές κινητοποιήσεις των μετεμφυλιακών χρόνων. Η δε νίκη τους έδωσε ελπίδα στον εργατικό πληθυσμό, ο οποίος, εκτός από τη φτώχεια και την ακρίβεια, είχε να αντιμετωπίσει και τις ανηλεείς διώξεις συνδικαλιστών και εργατών για τα πολιτικά τους φρονήματα. Υπενθυμίζεται ότι, εν μέσω της απεργίας, κατά τη διάρκεια των εορτασμών της Εργατικής Πρωτομαγιάς, 49 εργάτες συνελήφθησαν και, μολονότι η Εισαγγελία δεν εντόπισε τη διενέργεια κάποιας παράνομης πράξης, εστάλησαν άπαντες εξορία στον Αϊ-Στράτη.
Αρρωστος στην εξορία
Στην εξορία παραμένει και ο συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης. Καταδικασμένος σε θάνατο και παρά τις εκκλήσεις για την απελευθέρωσή του, θα παραμείνει μεταξύ εξορίας και φυλακής έως το 1958, οπότε και θα μεταβεί στη Ρουμανία. Επί δικτατορίας θα του αφαιρεθεί και η ελληνική ιθαγένεια. Στο Βουκουρέστι παρέμεινε μέχρι το 1976, που του επιτράπηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το επόμενο έτος πέθανε, σε ηλικία 65 ετών, από τα χρόνια προβλήματα που αντιμετώπιζε στην καρδιά.
Πετρέλαια και βάσεις
Στα διεθνή θέματα, το ενδιαφέρον της ΑΥΓΗΣ μοιράζεται μεταξύ της Κορέας, όπου συνεχίζονται πυρετωδώς οι διαπραγματεύσεις που θα καταλήξουν στην ανακωχή και στον de facto χωρισμό της χερσονήσου το καλοκαίρι του 1953, και ενός νέου (τότε) πεδίου ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, της Μέσης Ανατολής.
Μάχη για το Σουέζ
Στην Αίγυπτο, το νεοπαγές καθεστώς των Ναγκίμπ και Νασέρ ζητάει από τους Βρετανούς την εκκένωση και παράδοση του καναλιού του Σουέζ. Στη ζώνη πέριξ του καναλιού βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις της Βρετανίας, δύναμης περίπου 80.000 στρατιωτών. Τα επεισόδια με τον αιγυπτιακό στρατό, πολιτοφυλακές αλλά και απλούς χωρικούς της περιοχής είναι καθημερινό φαινόμενο. Η ένταση θα κλιμακωθεί μέχρι το ξέσπασμα της Κρίσης του Σουέζ (καλοκαίρι του 1956), την εθνικοποίηση του καναλιού και την οριστική απόσυρση των βρετανικών δυνάμεων από την Αίγυπτο.
Ρούχα και υποδήματα σε 600 ορφανά
Πίσω στην Ελλάδα, ο Δήμος Νίκαιας (Νέα Κοκκινιά) γιορτάζει τα 30 χρόνια από την ίδρυσή του. Οι κάτοικοι της Νίκαιας ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Σε ανακοίνωσή της επ’ αφορμήν των εορτασμών, η ΕΔΑ Νίκαιας υμνεί τον (αριστερό) δήμαρχο για τις προσπάθειές του, αλλά κατακρίνει την εγκατάλειψη του δήμου από το κράτος. Τρεις ολόκληρες δεκαετίες μετά την εγκατάστασή τους, οι πρόσφυγες παραμένουν σε παραπήγματα και ξύλινες καλύβες, χωρίς τρεχούμενο νερό, σχολείο και υγειονομική κάλυψη.
Πεθερές στο προσκήνιο
Στο αστυνομικό δελτίο, την τιμητική τους έχουν αυτήν την εβδομάδα οι... πεθερές. Στην πλατεία Αττικής, μια 38χρονη ταξιθέτρια προσπάθησε να αυτοκτονήσει γιατί ο γιος της παντρεύτηκε και έφυγε από το σπίτι. Στο δε Μπραχάμι, ένας 38χρονος προσπάθησε να πυρπολήσει το σπίτι της πεθεράς του. Κι αφού απέτυχε, της έριξε χειροβομβίδα! Ευτυχώς, η χειροβομβίδα δεν εξερράγη και ο αγροίκος γαμπρός συνελήφθη.
Γερμανικό μπαλόνι με μηνύματα φιλίας
Στο Λιόπεσι (δηλαδή τη σημερινή Παιανία) προσγειώθηκε ένα μπαλόνι γερμανικής προελεύσεως. Το μπαλόνι περιείχε μηνύματα φιλίας και αδελφοσύνης των λαών από νεολαίους της πόλης Ντάρμσταντ στην τότε Δυτική Γερμανία.
Η κατάντια των «διανοούμενων»
Και μια χαριτωμένη γελοιογραφία του εικαστικού Μίνου Αργυράκη που στηλιτεύει την κατάντια των «διανοούμενων» της εποχής: Οι ονειροπαρμένοι υπαρξιστές, οι φλύαροι φροϋδιστές και οι ποιητές του έρωτα δέχονται τα βέλη της κριτικής του. Η ΑΥΓΗ δημοσίευε τότε ένα ή δύο σκίτσα σε κάθε φύλλο. Καθημερινά ένα (ανυπόγραφο) πολιτικής κριτικής, ενώ περίπου μία φορά την εβδομάδα ο Αργυράκης σχολίαζε την πνευματική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου.
