Λοιπόν σήμερα, για να ξαλεγράρουμε λίγο, θα πούμε για διεθνή θέματα.
Η Ταϊβάν είναι ένα νησί στα νοτιοανατολικά της Κίνας. Ο πληθυσμός της είναι γύρω στα 22 εκατομμύρια.
Το 1949 αποσύρθηκαν εκεί τα ηττημένα στρατεύματα των εθνικιστών. Και κατέλαβαν το νησί.
Η Κίνα εξακολουθεί να θεωρεί την Ταϊβάν έδαφός της.
Και δεν ανέχεται τη διεθνή αναγνώριση της Ταϊβάν. Επί Ψυχρού Πολέμου δεν τα κατάφερνε τόσο καλά, αλλά όταν τα πάντα έγιναν παγκοσμιοποίηση τα κατάφερε καλύτερα.
Γιατί είναι μια τεράστια αγορά και λογικά όλοι προτιμούν να τα έχουν καλά μαζί της παρά με την Ταϊβάν.
Παράλληλα, η Κίνα επέκτεινε πολύ τις οικονομικές σχέσεις της με το νησί. Στην Κίνα υπάρχουν ταϊβανέζικες επενδύσεις αξίας περίπου 300 δισ. δολαρίων. Περίπου 170 δισ. είναι ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών ανάμεσα στα δύο μέρη.
Αντιστοιχεί σε κάτι λιγότερο από το 50% των συνολικών εμπορικών συναλλαγών της Ταϊβάν. Η οποία έχει μάλιστα εμπορικό πλεόνασμα στις σχέσεις με την Κίνα, κάπου 80 δισ. δολάρια.
Ετσι η Ταϊβάν τρώει από την Κίνα. Και η Κίνα κρατάει την Ταϊβάν εκεί που την θέλει.
Ολο αυτό παραμένει λεπτό ζήτημα στις διεθνείς σχέσεις. Και τώρα, με την επίσκεψη Πελόζι στην Ταϊβάν, οι ισορροπίες αυτές κλονίζονται.
Γιατί η Κίνα θεωρεί ότι, με την παρουσία της Πελόζι εκεί, οι ΗΠΑ σπρώχνουν το νησί σε ολοκληρωτική απόσχιση και ανεξαρτητοποίηση.
Αυτό, εκτός από ηθικό, είναι και στρατηγικό ζήτημα για την Κίνα. Γιατί η Ταϊβάν μαζί με καμιά διακοσαριά νησάκια εκεί γύρω κλείνουν την έξοδο της Κίνας προς τον Ειρηνικό.
Και, φυσικά, είναι επικίνδυνα κοντά στην ηπειρωτική χώρα, σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης.
Αυτά καταλαβαίνει η Κίνα. Το ερώτημα είναι τι καταλαβαίνουν οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ δεν χάνουν ευκαιρία να τσιγκλάνε την ένταση με την Κίνα. Είναι στρατηγική τους και επί Μπάιντεν το κάνουν ακόμα πιο επιθετικά.
Θα θυμάστε ότι έδωσαν στην Αυστραλία πυρηνικά υποβρύχια. Που έχουν μεγαλύτερη ακτίνα δράσης και είναι προηγμένα τεχνολογικά. Άρα επικίνδυνα για την Κίνα.
Με αποτέλεσμα να χάσουν οι Γάλλοι τη δουλειά με τα συμβατικά υποβρύχια και να αγοράσουμε εμείς φρεγάτες.
Γιατί το κάνουν οι ΗΠΑ; Ένας προφανής λόγος είναι γιατί χάνουν τον εμπορικό ανταγωνισμό με την Κίνα.
Και επομένως τους βολεύει να χωριστεί ξανά ο κόσμος σε στρατόπεδα. Ώστε να περιχαρακώσουν εμπορικά έναν δικό τους χώρο αποκλείοντας τους διεθνείς αντιπάλους τους.
Αυτή ακριβώς είναι και η λογική με την οποία υποδαύλισαν την ουκρανική κρίση.
Την οποία πληρώνει η Ευρώπη, ενώ οι ΗΠΑ επωφελούνται.
Οποιος καλλιεργεί, φυσικά, την ένταση, ρισκάρει να οδηγηθεί και στη σύγκρουση.
Και μια σύγκρουση θα έχει συντριπτικές επιπτώσεις στο παγκόσμιο εμπόριο.
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στον κόσμο. Και όλα τα καράβια που κάνουν τις μεταφορές περνάνε από την περιοχή.
Είδαμε τι εμπλοκή προκλήθηκε στο διεθνές εμπόριο με την ουκρανική κρίση.
Και δεν είναι ότι θα ακυρωθούν ναυτιλιακά συμβόλαια και θα λείψουν προϊόντα από τις αγορές. Είναι ότι θα πεινάσουν δισεκατομμύρια άνθρωποι.
Περισσότεροι από όσους πεινάνε ήδη σήμερα, με την επισιτιστική κρίση λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Αλλά το τι συμφέρει τις ΗΠΑ είναι εντελώς διαφορετικό από το τι συμφέρει τον πλανήτη.
Ειδικά που οι Δημοκρατικοί πάνε για πανωλεθρία στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου.
Οπότε πουλάνε και λίγο μούρη υπέρ των δυτικών αξιών. Αυτά.
