Σήμερα το ανάγνωσμά μας ονομάζεται «η μάχη του Κέντρου».
Όταν ο Ανδρουλάκης βγήκε πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛΛ., το σύστημα Μητσοτάκη είδε και σε αυτόν μια μεγάλη ευκαιρία.
Ότι με αρκετή στήριξη από τη λίστα Πέτσα μπορούσε να επαναπατριστεί ένα μεγάλο ποσοστό πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε εξαιρετικά ανθεκτικός σε αυτό. Και ο Ανδρουλάκης δείχνει να καρπώνεται ένα κομμάτι της δυσαρέσκειας προς τον Μητσοτάκη.
Και έτσι να πλήττει περισσότερο τη Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα ο Ανδρουλάκης απέκλεισε κάθε συνεργασία που θα είχε ως πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη.
Και αυτό προκαλεί πολύ σοβαρό εκνευρισμό στη Ν.Δ. Πρώτον, γιατί ήθελε το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεδομένο. Όπως το είχε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά κυρίως γιατί στο Μαξίμου υπάρχει ο φόβος, αν προκύπτει κυβέρνηση από τις ψήφους Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ., η άρνηση Ανδρουλάκη να χρησιμοποιηθεί ως πίεση από διάφορα κέντρα για να βγει ο Μητσοτάκης εκτός πολιτικού παιχνιδιού.
Βεβαίως, ακριβώς το ίδιο έχει πει ο Ανδρουλάκης και για τον Τσίπρα. Όμως αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος, ο Ανδρουλάκης θα σταθμίσει πολλά πράγματα, μεταξύ των οποίων και το βαρύ κόστος που θα πληρώσει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. αν γίνουν επαναληπτικές εκλογές.
Αντίθετα, με τη Ν.Δ. φαίνεται ότι έχει αποφασίσει πως δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας. Με Μητσοτάκη ή χωρίς.
Γιατί είδε τι έπαθε ο Βενιζέλος που πήγε με τον Σαμαρά.
Και ανεβάζει τους τόνους όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Όπως τώρα με την παρακολούθηση του κινητού του.
Βλέποντας η Ν.Δ. ότι δεν μπορεί να πάρει μαζί της τον Ανδρουλάκη, λογικά θα προσπαθήσει να πάρει τις ψήφους του.
Αυτή είναι η μάχη του Κέντρου. Και η Ν.Δ. θα τη δώσει με διάφορους σαν τον Πιερρακάκη. Τεχνοκράτες με ήπιο πολιτικό προφίλ.
Και παράλληλα, τον Βενιζέλο και διάφορους περί αυτού.
Παράλληλα, θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το δημοσκοπικό εύρημα ότι ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν θέλει καμία προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και θα σηκώσει εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ καμπάνια, να οι τραμπιστές, οι τοξικοί, οι τραμπούκοι κ.λπ. Για το Κέντρο γίνονται όλα αυτά.
Λογικά το ΚΙΝ.ΑΛΛ. θα προσπαθήσει να συγκρατήσει τις δυνάμεις του. Και γι’ αυτό το μέτωπο απέναντι στη Ν.Δ. είναι αναπόφευκτο.
Θα έχει, φυσικά, και κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ξέρει ότι οι σκληροί τόνοι απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ από κάποια στιγμή και μετά αδυνατίζουν το μέτωπό του απέναντι στη Ν.Δ. Και δεν το θέλει.
Η τακτική για τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται σαφώς πιο περίπλοκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συμφέρον να φανεί ανθεκτικό το ΚΙΝ.ΑΛΛ. απέναντι στη Ν.Δ.
Γι’ αυτό θα κάνει ό,τι μπορεί να καταστήσει ορατούς στο Κέντρο τους ούλτρα δεξιούς της Ν.Δ. Αυτούς που τον κεντρώο κόσμο τον απωθούν.
Άδωνη, Βορίδη, Πλεύρη, αλλά και Κεραμέως, Συρίγο κ.λπ.
Είναι ένα στοίχημα αν θα τα καταφέρει. Γιατί ως τώρα το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο λειτουργούσε αποτελεσματικά, χωρίς οι ακροδεξιοί να ενοχλούνται από την παρουσία των κεντροαριστερών και τούμπαλιν.
Τώρα αυτό πρέπει να αλλάξει. Και για να αλλάξει χρειάζεται να χτιστεί μια ηγεμονία στον μεσαίο χώρο που θα κρατάει αυτόν τον κόσμο μακριά από τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη.
Και θα τον έλκει στην προοπτική μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις πρώτες εκλογές.
Είναι εξαιρετικά απαιτητικός στόχος. Όσο και αν βοηθάει η φθορά της κυβέρνησης.
Αλλά στους απαιτητικούς στόχους κρίνονται η πολιτική και η επικοινωνιακή επιδεξιότητα.
