Υποθέτω ότι η Ολυμπιακή Φλόγα, που μεταφέρθηκε στο Τόκιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 που πραγματοποιούνται φέτος λόγω της πανδημίας, δεν θα διατηρηθεί μόνιμα στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας.
Όμως σε μια πόλη της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, το Ναγκασάκι, η φλόγα της ειρήνης από την Αρχαία Ολυμπία καίει διαρκώς από το 1984 τοποθετημένη σε έναν πανύψηλο βωμό, στο κέντρο του Πάρκου Ειρήνης της πόλης.
Την πρωτοβουλία για τη μεταφορά της φλόγας από την κορυφαία Ελληνίδα τραγωδό Ασπασία Παπαθανασίου είχαν αναλάβει την περίοδο εκείνη, έξαρσης των αντιπυρηνικών αγώνων, η Αδέσμευτη Κίνηση Ειρήνης (ΑΚΕ) και ο αείμνηστος Μιχάλης Περιστεράκης, σε συνεργασία με το ιαπωνικό κίνημα των «Χιμπακούσα», δηλαδή των επιζησάντων από τις ατομικές βόμβες που είχαν κυριολεκτικά ισοπεδώσει τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι το 1945.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, προκειμένου να χτιστεί ο βωμός, οργανώθηκε οικονομική εξόρμηση από τους ίδιους τους ακτιβιστές της ειρήνης, αφού κυβερνητική στήριξη στην προσπάθεια δεν αναμενόταν. Έτσι όχι μόνο αναπτύχθηκε ένα κίνημα πολιτών μέσα στο κίνημα ειρήνης ή, καλύτερα, πέρα από αυτό, το οποίο ενημέρωσε το σύνολο της κοινής γνώμης για το τι συμβολίζει η Ολυμπιακή Φλόγα, δηλαδή την ευγενική άμιλλα, τη συναδέλφωση των λαών και την ειρήνη.
Προσθέτω ότι την πρωτοβουλία της ΑΚΕ είχε αγκαλιάσει η τότε ελληνική κυβέρνηση διά της υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, η οποία το 1988 επισκέφθηκε το Ναγκασάκι για να κάνει τα αποκαλυπτήρια του βωμού, με τη φλόγα της ειρήνης στην κορυφή. Έκτοτε φωτογραφία τού εν λόγω μνημείου κυκλοφορεί σε καρτ ποστάλ, διαθέσιμη στους χιλιάδες επισκέπτες του Πάρκου Ειρήνης του Ναγκασάκι.
Παρόμοιο ζωντάνεμα της Ολυμπιακής Ιδέας, την οποία η συντηρητική αντίληψη θέλει χωρίς ψυχή και αποκομμένη από σύγχρονα μηνύματα, είχε επιτευχθεί το 1982, όταν ο ΟΗΕ συγκάλεσε στη Νέα Υόρκη τη 2η Ειδική Σύνοδο για τον Αφοπλισμό, για την επιτυχία της οποίας χρειαζόταν η κινητοποίηση και της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Τότε, λοιπόν, η παλαιότερη κίνηση ειρήνης της χώρας μας, η Ελληνική Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ), είχε προτείνει τη συμβολική μεταφορά της φλόγας της ειρήνης από την Αρχαία Ολυμπία στην εν λόγω σύνοδο του ΟΗΕ, με κύριο μήνυμα το πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών σε πρώτη φάση, στην πορεία για την πλήρη κατάργηση και απαγόρευση όλων των πυρηνικών, ανατολικών και δυτικών.
Για ευνόητους λόγους είχαν επιλεγεί εκ μέρους μας δύο διαδρομές για τη φλόγα, η μία από την Αρχαία Ολυμπία μέσω Αθήνας προς Βελιγράδι - Μιλάνο - Νιμ Γαλλίας, με τελευταίο σταθμό στην Ευρώπη τη Λισσαβώνα (είχε λάβει μέρος στη μεταφορά και ο τότε νεαρός τραγουδιστής Κώστας Θωμαΐδης), από όπου το φαναράκι με τη φλόγα της ειρήνης μεταφέρθηκε αεροπορικώς στο Μόντρεαλ και από εκεί στη Νέα Υόρκη.
Η δεύτερη διαδρομή πραγματοποιήθηκε από Αρχαία Ολυμπία, πάλι μέσω Αθήνας, προς Θεσσαλονίκη - Σόφια - Βουκουρέστι - Βουδαπέστη - Πράγα, με κατάληξη τη Βόννη, τότε πρωτεύουσα της Ο.Δ. Γερμανίας, που φιλοξενούσε πανευρωπαϊκές διαδηλώσεις (9-11 Ιουνίου 1982) κατά των πυρηνικών όπλων, με κύριο αίτημα μια αποπυρηνικοποιημένη Ευρώπη και κατάργηση των δύο αντίπαλων στρατιωτικών συνασπισμών ΝΑΤΟ και Συμφώνου Βαρσοβίας.
Το σύνολο των εκδηλώσεων για τη μεταφορά της ολυμπιακής φλόγας σε Ανατολή και Δύση είχε ονομαστεί Παγκόσμια Ειρηνοδρομία έχοντας επιτύχει την κοινή δράση κινήσεων ειρήνης σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με πολύ διαφορετικές απόψεις. Επιπλέον, με πρωτοβουλία της Ένωσης Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ), με πρόεδρο τον βιβλικό Γρηγόρη Δανάλη, είχε γυριστεί σχετικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Με την φλόγα της ειρήνης», που συμμετείχε στα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Δρέσδης (Ανατολικής Γερμανίας).
Αυτή ήταν η δύναμη μέσα στην παγκόσμια κοινή γνώμη της Ολυμπιακής Φλόγας, πιστεύω ότι αυτή είναι και σήμερα, μόνο που η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας δεν το αντιλαμβάνεται, αλλιώς θα είχε κάνει κάτι, έστω και μέσα στην πανδημία, για την πολλαπλώς υποβαθμισμένη κοιτίδα του Ολυμπισμού.
Καταλήγω με την υπενθύμιση ότι το 1982 η Αρχαία Ολυμπία, που τότε ήταν χωριό και δήμος τιμής ένεκεν, είχε εκλέξει πρώτη φορά δημοτική αρχή της ευρύτερης Αριστεράς με δήμαρχο τον εμπνευσμένο Σπύρο Φωτεινό, ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στις εκδηλώσεις.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
