Τα ανεύθυνα επικοινωνιακά παιχνίδια για την υγεία, με μια πανδημία που έχει συγκλονίσει τον κόσμο, είναι επικίνδυνα. Και μάλιστα στη δική μας χώρα, με μια κυβέρνηση η οποία πουλάει μονίμως φιγούρα, ύστερα από το οδυνηρό πάθημα του προηγούμενου καλοκαιριού, το τίμημα μπορεί να είναι εξαιρετικά οδυνηρό για όλους και να μας βυθίσει σε σκληρή, παρατεταμένη κρίση.
Καλλιεργείται μια τεχνητή αισιοδοξία, πως η χώρα πέρασε τον κάβο και άρα οι πολίτες μπορεί να χαλαρώσουν. Ανακοινώνονται, όπως και πέρσι, πρωτόκολλα, για το απαραίτητο μεν άνοιγμα της οικονομίας, αλλά χωρίς το κράτος να διαθέτει μηχανισμούς ελέγχου, ώστε αυτά τα απαραίτητα πρωτόκολλα να εφαρμόζονται για να αποδώσουν.
Πλην όμως, υπάρχουν χώρες και κυβερνήσεις που δεν τσιμπάνε στην εσωτερική μας προπαγάνδα. Πρόσφατο παράδειγμα, οι ανακοινώσεις του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, ο οποίος κάλεσε τους πολίτες της χώρας του να αποφύγουν ταξίδια και διακοπές σε χώρες της πορτοκαλί λίστας, όπως η δική μας.
«Είναι πολύ σημαντικό -είπε- να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τι είναι μια πορτοκαλί χώρα. Δεν είναι μια χώρα στην οποία θα πρέπει να πηγαίνουν για διακοπές. Ας είμαι πολύ ξεκάθαρος για αυτό. Αν κάποιοι παρ' όλα αυτά πάνε σε χώρα της πορτοκαλί λίστας, αν απαραιτήτως χρειάζεται να πάνε για κάποια επείγουσα οικογενειακή ή άλλη έκτακτη υπόθεση, τους παρακαλώ να έχουν κατά νουν ότι θα πρέπει να θέτουν εαυτούς σε απομόνωση για δέκα ημέρες όταν επιστρέψουν».
Κακό προηγούμενο, αν μάλιστα υιοθετηθεί και από άλλες χώρες που τροφοδοτούν τον θερινό τουρισμό στην Ελλάδα. Και τα νέα που αφορούν την πανδημία ταξιδεύουν τόσο γρήγορα όσο και ο ιός.
Για παράδειγμα, ιδιαίτερα ανησυχητική ήταν η ανίχνευση κορωνοϊού στα λύματα για την εβδομάδα 10-16 Μαΐου, καθώς σε μόλις 3 από τις 11 συνολικά παρακολουθούμενες περιοχές της χώρας εμφανίστηκε ουσιαστική υποχώρηση της επιδημίας. Οι υπόλοιπες 7 περιοχές είχαν είτε σταθερή είτε ανοδική πορεία, μεταξύ των οποίων και η Αττική.
Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν ότι αν κάπου τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα καταφύγει σε νέα lockdown τοπικού χαρακτήρα, προκειμένου να αποτραπούν νέες εξάρσεις της πανδημίας, στην περίπτωση, βεβαίως, που «οι πολίτες δεν πειθαρχήσουν», όπως διαμηνύεται χαρακτηριστικά.
Για όλα θα φταίνε οι ανεύθυνοι πολίτες. Οι ανύπαρκτοι και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένοι μηχανισμοί ελέγχου του κράτους δεν φταίνε ποτέ. Η κυβέρνηση ποτέ δεν φταίει και οι ανίκανοι υπουργοί της ποτέ δεν παραιτούνται και ποτέ δεν απολύονται, πλην του Γ. Βρούτση που διέταξε την απόλυσή του ο Φουρθιώτης!
Και όταν τα πράγματα ζορίζουν και οι υπηρεσίες προστασίας του πολίτη, που ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με διώξεις διαμαρτυρομένων για κυβερνητικές μεθοδεύσεις διαδηλωτών, πιάνονται κοιμώμενες, βγαίνει ο πρωθυπουργός και δίνει μια βαρύγδουπη εντολή να συλληφθούν οι δολοφόνοι του δημοσιογράφου Γ. Καραϊβάζ. Στο μεταξύ, ούτε το σκούτερ που χρησιμοποίησαν οι δολοφόνοι δεν έχει βρεθεί ακόμα.
Είναι τόσο καλά προετοιμασμένοι και σοβαροί που πανηγύρισαν για την εκτεταμένη και, φυσικά, χρήσιμη προληπτική εφαρμογή των self tests, αλλά δεν πρόσεξαν ότι στο φύλλο οδηγιών που συνοδεύει τη συσκευασία τους αναγράφεται: «Απορρίψτε όλα τα δείγματα και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ως βιολογικά επικίνδυνα απόβλητα».
Και τα εκατομμύρια τεστ που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι σήμερα κατέληξαν στα σκουπίδια ή τους κάδους ανακύκλωσης, αναγκάζοντας τους ειδικούς να εκπέμψουν σήμα συναγερμού, καθώς το υγρό που περιέχει το χρησιμοποιημένο τεστ επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου.
Το θέμα όμως είναι σοβαρό, διότι ένας νέος κύκλος έξαρσης της πανδημίας και τα συνεπακόλουθα lockdown θα έχουν ανεπανόρθωτες συνέπειες στη ζωή των Ελλήνων, καθώς το εφαρμοζόμενο νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο δεν περιλαμβάνει καμιά πρόνοια για την κοινωνία και τις ανάγκες της.
Θα περιμένουμε, μας λένε, κάποτε η αγορά να αυτορυθμιστεί, οι μεγάλες επιχειρήσεις να κερδίσουν - και μετά, αν έχουν την καλοσύνη τα αφεντικά τους, να μας επιτρέψουν να εργαζόμαστε 8 ώρες την ημέρα και να μας πληρώνουν την υπερωριακή εργασία. Πόσο όμως αντέχει η στρεβλή παραγωγικά ελληνική οικονομία να περιμένει το θαύμα; Διότι για θαύμα θα πρόκειται, όταν το χαμένο διαθέσιμο εισόδημα για κατανάλωση θα συρρικνώσει δραματικά τη ζήτηση και τα κέρδη των επιχειρήσεων.
