Οι αναισθησιολόγοι όπως και άλλες ειδικότητες έχουν μεθοδικά σπρωχθεί εκτός ΕΣΥ αρχικά από τις μνημονιακές πολιτικές και στη συνέχεια από την μεθοδική υποβάθμιση που επιβάλλει στα δημόσια νοσοκομεία η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως εξήγησε μιλώντας στην κρατική τηλεόραση η πρόεδρος της Ελληνικής Αναισθησιολογικής Εταιρείας Ελεάνα Γαρίνη.
«Πράγματι, γίνονται προκηρύξεις αναισθησιολόγων και δεν πάει κανένας, σε νοσοκομεία όπως το "Ιπποκράτειο". Αλλά είναι η μισή αλήθεια», όπως τόνισε. «Αυτά τα νοσοκομεία αφέθηκαν με το ένα τρίτο των αναισθησιολόγων που χρειάζονται, υπήρχαν όλες αυτές οι παραιτήσεις που δεν ανανεώνονταν στην ώρα τους, με την αντίδραση να είναι πολύ μερική και πολύ αργά. Όταν βγάζεις σιγά-σιγά αυτές τις θέσεις, ο υποψήφιος θα καταλάβει ότι πάει σε ένα νοσοκομείο όπου θα υποστεί τέτοιο φόρτο εργασίας που καθιστά την ζωή του πάρα πολύ δυσχερή».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΟΕΝΓΕ για απογευματινά χειρουργεία / Ντράπηκε και η ντροπή με Γεωργιάδη - Υπουργός Υγείας σε ρόλο ντίλερ
«Την ίδια στιγμή, υπάρχει ο ιδιωτικός τομέας, που έχει ανάγκη από αναισθησιολόγους, γιατί είμαστε λίγοι. Δημιουργεί ένα ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον. Για ποιό λόγο λοιπόν ο υποψήφιος να διαλέξει ένα δημόσιο νοσοκομείο; Κάπως έτσι βρισκόμαστε εδώ, στο Ιπποκράτειο ή στο Παπανικολάου και άλλα μικρότερα νοσοκομεία που φυλλοροούν και μένουν με ελάχιστο προσωπικό, να μην θέλει ο αναισθησιολόγος να πάει εκεί να εργαστεί».
Σημειώνεται ότι όπως εξήγησε σε άλλο σημείο, στο ΕΣΥ ο πρώτος μισθός του αναισθησιολόγου Β΄ είναι 1.500 ευρώ, χωρίς τις υπερωρίες και τις εφημερίες, ενώ στα ιδιωτικά ιδρύματα 3.000-5.000 ευρώ με μία μέση εργασία. «Και δεν συζητάω για την Κύπρο, μία χώρα με παρόμοιο σύστημα δίνει τριπλάσιους μισθούς στο δημόσιο σύστημα Υγείας, όχι στο ιδιωτικό», όπως είπε.
Εις βάρος της υγείας και της ασφάλειας τα απογευματινά χειρουργεία
«Σε νοσοκομεία που έχουν μείνει με τόσο λίγο προσωπικό -και αυτά είναι που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα- είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν απογευματινά χειρουργεία. Το προσωπικό κάνει πάρα πολλές εφημερίες, είναι στα όρια της εξόντωσης. Αν κάνουν, θα κάνουν εις βάρος της υγείας τους και της ασφάλειάς τους».
«Το να παρουσιάζονται ως λύση μόνο τα απογευματινά χειρουργεία, ότι αυτό θα αλλάξει το δυσμενές εργασιακό και οικονομικό περιβάλλον, μας φαίνεται πολύ μερικό, ετεροβαρές. Στα νοσοκομεία που έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι και πιο δύσκολο να λειτουργήσει».
«Κάποια στιγμή υπήρξε επίδομα στους αναισθησιολόγους αναγνωρίζοντας αυτό το πρόβλημα. Δόθηκε ένα χρόνο και μετά φορολογήθηκε και εξανεμίστηκε», συνέχισε η κα Γαρίνη. «Αυτό που ζητάμε είναι να οχυρωθεί η πρωινή εργασία. Να υπάρξουν οικονομικά κίνητρα, για την αναισθησιολογία και άλλες άγονες ειδικότητες, ώστε να επιστρέψει κόσμος στο δημόσιο νοσοκομείο, να μπορεί να εργάζεται εκεί με αξιοπρέπεια. Καλά τα απογευματινά χειρουργεία, αλλά αυτό σημαίνει και άλλες ώρες εργασίας. Θα πρέπει να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πλησιάσεις, από πολύ μακριά, τα χρήματα που θα έπαιρνες σε ένα άλλο ίδρυμα».
«Σίγουρα όχι για τους γιατρούς» απάντησε εξάλλου η κα Γαρίνη στο αν είναι λύση το να πάνε σε νοσοκομεία όπως το Ιπποκράτειο γιατροί και νοσηλευτές από άλλα νοσοκομεία για να κάνουν τα απογευματινά χειρουργεία. «Είναι αρκετά δύσκολη η μετακίνηση για έναν αναισθησιολόγο που είναι σε άμεση συνάρτηση με την ομάδα και τα μηχανήματα που ξέρει, το περιβάλλον του. Ένα από τα προβλήματα που έχει αυτή η ειδικότητα είναι οι αναγκαστικές μετακινήσεις από το ένα νοσοκομείο στο άλλο για να καλύψουν κενά. Οδηγεί ως ώθηση να παραιτηθεί κάποιος γιατί δεν ελέγχει την ζωή του, το εργασιακό του περιβάλλον όπως το ξέρει. Οι μετακινήσεις πρέπει να σταματήσουν, πρέπει ο καθένας το εργασιακό συμβόλαιο που έχει υπογράψει, ότι είναι γιατρός σε συγκεκριμένο νοσοκομείο, να τηρείται».
