Ο κόσμος που περνούσε χθες μπροστά από το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια προχωρούσε πάνω σε ματωμένα δάπεδα. Σε θραύσματα από μπουκάλια και κατακερματισμένες πέτρες. Ο δήμος έβαλε από πολύ νωρίς να καθαρίσουν. Νερό πάνω στο αίμα, μόνο που το αίμα είχε μείνει ώρες εκεί και είχε γίνει χαρακιά. Ακολουθώντας τη διαδρομή του, ήταν σαν να βάδιζες πάνω στα τελευταία βήματα του Μιχάλη Κατσουρή. Μια πορεία ζιγκ-ζαγκ. Γινόταν εντονότερη στην πεζογέφυρα που συνδέει το γήπεδο με την υπόλοιπη Νέα Φιλαδέλφεια. Και κατέληγε στο περίπτερο μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
Το περίπτερο ήταν ακόμη ανοιχτό όταν ξεκίνησε η επίθεση των νεοναζί. Η γυναίκα που καθόταν μέσα το επόμενο πρωί έδειχνε συντετριμμένη. Μιλώντας για εκείνες τις στιγμές, κοιτάζει προς το σημείο που τον θυμόταν να λέει τα τελευταία του λόγια. Τις επόμενες ώρες θα γέμιζε με κεράκια και λουλούδια, κάποια κι από τα χέρια των παικτών της ΑΕΚ. «Εδώ ήρθε για να μπορέσει να γλιτώσει. “Κρύψτε με, θέλουν να μας σκοτώσουν”» έλεγε ο Μιχάλης κουρνιασμένος περιμένοντας βοήθεια.
Το ΕΚΑΒ θα μπορούσε να φτάσει ίσως και νωρίτερα. Η αστυνομία όμως άργησε πολύ. Όπως έλεγαν κι άλλοι άνθρωποι που βρέθηκαν κοντά στο περιστατικό, οι πρώτες δυνάμεις κατέφθασαν στο σημείο με καθυστέρηση τουλάχιστον μισής ώρας. Τα γεγονότα ξεκίνησαν περίπου στις 10.15 μ.μ. Ο Μ. Κατσουρής διακομίστηκε με ανακοπή στο Νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» στις 11.45 μ.μ. Για μία ώρα και πλέον οι γιατροί προσπαθούσαν να πετύχουν την ανάνηψή του, όμως μάταια. Ώρα 1.20 το ξημέρωμα ήταν πια δεδομένο ότι ο Μιχάλης δεν θα γυρνούσε ποτέ ξανά στο σπίτι του.
Τα χτυπήματα που κατάφεραν στο θύμα ήταν πολλά. Κυρίως από αιχμηρό αντικείμενο, πιθανότατα μαχαίρι. Καθοριστικό φαίνεται ότι υπήρξε τραύμα που προκλήθηκε στο μπράτσο, όπου ο δράστης πέτυχε αρτηρία και προκάλεσε στον δολοφονημένο ακατάσχετη αιμορραγία.
«Στην πόρτα είδα ένα παιδί μαχαιρωμένο. Κρατούσε την κοιλιά του κι έφτυνε αίμα»
Τα θύματα θα μπορούσαν να είναι πολλά περισσότερα. Είναι μια κουβέντα που ακούστηκε πολύ. Είναι μια κουβέντα που συνηθίζεται να ακούγεται σε τραγικές περιστάσεις. Στην προκειμένη περίπτωση όμως οι μαρτυρίες δεν άφηναν περιθώριο να θεωρηθεί υπερβολική.
Χαρακτηριστική υπήρξε η εμπειρία 32χρονης, η οποία είναι έγκυος στον όγδοο μήνα. Καθόταν σε καφετέρια απέναντι από την είσοδο του γηπέδου και μπροστά ακριβώς στο σημείο απ’ όπου άρχισαν να επιτίθενται οι νεοναζί. Όπως είπε, ήταν απλώς ένα ωραίο καλοκαιρινό βράδυ. Με κόσμο που έκανε βόλτα και καρότσια με μωρά. «Εγώ είμαι κάτοικος Κόκκινου Μύλου (σ.σ.: συνοικία που βρίσκεται λίγο πιο μακριά). Έρχομαι εδώ γιατί είναι το μαγαζί που δούλευα. Είναι το μαγαζί που δουλεύει ο κουμπάρος μου, γιατί είναι το εκκλησάκι που θα παντρευτώ, που θα βαφτίσω το παιδί μου. Είναι το μέρος μας. Όχι μόνο από άποψης ΑΕΚ, αλλά και γειτονιάς».
Μετά τις 10 θυμάται να περνάει «ένας στρατός μπροστά από τα τραπέζια» και μέσα σε ελάχιστες στιγμές να μεταφέρονται ανάμεσά τους οι φασαρίες.
Αρχικά πέρασαν για να προστατευτούν μέσα από το πεζούλι της καφετέριας. «Εκείνη τη στιγμή όμως ξεκίνησαν να μπαίνουν παιδιά από δεξιά, από αριστερά, μαυροφορεμένοι, με χοροπηδητά. Φωνάζανε “Είμαστε ΑΕΚ, αφήστε μας να κρυφτούμε”. Εκεί είπαν και σ’ εμάς να κρυφτούμε, γιατί αν τους καταλάβαιναν, θα έρχονταν να επιτεθούν στο μαγαζί».
Ακολούθησαν στιγμές γεμάτες τρόμο. «Κρυφτήκαμε στις τουαλέτες. Στην πόρτα είδα ένα παιδί μαχαιρωμένο. Κρατούσε την κοιλιά του κι έφτυνε αίμα. Άλλος ένας κύριος ήταν μαχαιρωμένος στο χέρι. Οι τραυματίες που λένε δεν ήταν μόνο τόσοι. Οκτώ ήταν μόνο όσοι είδα εδώ. Μέσα μια κυρία με τον γιο της, 14 χρόνων, είχαν ανοίξει τον καταψύκτη του μαγαζιού και ξέσκιζαν τις σακούλες με τους πάγους για να βάλουνε στο πρόσωπό τους. Σ’ αυτούς που ήταν κλειδωμένοι στις τουαλέτες χτυπήσαν τις πόρτες να μπει μέσα κόσμος να βρέξει το πρόσωπό του».
Μόλις είχε φτάσει και η αστυνομία, επεμβαίνοντας με τη χρήση χημικών. Τα δακρυγόνα όμως έκαναν την κατάσταση μέσα στο μαγαζί αφόρητη, πόσο μάλλον για μια έγκυο. «Δεν έβρισκα σε κανέναν χώρο οξυγόνο. Τους έλεγα “ανοίξτε μου τις πόρτες να βγω κι ό,τι γίνει”. Είναι όντως θαύμα ότι υπήρχε ένας νεκρός, γιατί ήταν όλοι με γεμάτα χέρια. Ρόπαλα, δοκάρια, σπαστά ρόπαλα, κομμάτια αλουμινίου, κράνη, φούτερ μέχρι πάνω. Δεν κυκλοφορείς με τέτοια ενδυμασία Αύγουστο μήνα».
Τελικά μπόρεσε και της άνοιξε μια πόρτα ο πατέρας της. Βγαίνοντας, πήρε την ανάσα που στερήθηκε μερικά δευτερόλεπτα. Γύρω της όμως ήταν όλα αλλιώς. Ένα μέρος που θεωρούσε ασφαλές και με το οποίο έχει συνδεθεί συναισθηματικά μόλις είχε γίνει μέρος του πιο τρομακτικού σκηνικού που είχε βιώσει.
«Χτύπαγαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους»
Η επίθεση δεν είχε στόχο μόνο μέλη των συνδέσμων της ΑΕΚ ή ανθρώπους που φορούσαν την μπλούζα της. «Δεν τους ένοιαζε αν θα ήταν άντρας, γυναίκα, παιδί. Όποιον βλέπανε τον βαράγανε» μας λέει ακόμη ένα άτομο που βρέθηκε μπροστά, κάνοντας λόγο ακόμη και για κλοτσιά σε οκτάχρονο αγόρι.
Σημειώνεται ότι, εκτός του δολοφονημένου, στο Νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» διακομίστηκαν τα μεσάνυχτα της Τρίτης ακόμη εννέα άτομα, τέσσερα εκ των οποίων είναι Έλληνες. Οι γιατροί ήρθαν αντιμέτωποι με κατάγματα, θλαστικά τραύματα και χτυπήματα, αλλά και αιματώματα στο κεφάλι. Μέχρι αργά το απόγευμα συνέχιζαν να νοσηλεύονται τρεις φίλοι της ΑΕΚ, 26, 47 και 48 χρονών, χωρίς όμως η κατάστασή τους να εμπνέει ανησυχία. Στο νοσοκομείο παρέμεινε και ένας από τους Κροάτες, με το δωμάτιο να φυλάσσεται από τους αστυνομικούς.
Όσο για τον Μιχάλη Κατσουρή, όλοι είχαν να πουν μια κουβέντα συμπάθειας. Τον έβλεπαν πριν τα ματς στις ίδιες καφετέριες. Γνώριζαν ότι ήταν απλώς ένα παιδί που αγαπούσε την ΑΕΚ και δεν επεδίωκε ποτέ να βρεθεί σε συγκρούσεις.
Πάνω από 100 οι συλλήψεις
Λίγο μετά τα γεγονότα η αστυνομία προχώρησε σε 98 συλλήψεις. Σύμφωνα με μαρτυρίες, κατάφερε να πετύχει μεγάλο αριθμό συλλήψεων διότι οι ομάδες των νεοναζί εγκλωβίστηκαν στην περιοχή. Ναι μεν γνώριζαν από πού μπορούσαν να επιτεθούν, αγνοούσαν όμως τους δρόμους μέσω των οποίων μπορούσαν να διαφύγουν. Στους συλληφθέντες περιλαμβάνονταν ένας Αυστριακός, ένας Βόσνιος, ένας Αλβανός, ένας Γερμανός και δύο Έλληνες. Στην πορεία της ημέρας ο αριθμός των ανθρώπων στους οποίους πέρασαν χειροπέδες οι αστυνομικοί μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, καθώς στα σύνορα των Ευζώνων συνελήφθησαν άλλα 7 άτομα, τα οποία επιχείρησαν να διαφύγουν. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο βαν στο οποίο επέβαιναν βρέθηκαν μαχαίρια και ρόπαλα. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλέστηκε ο αλβανικός σταθμός Top-channel.tv, οδηγήθηκε στο τμήμα ακόμη ένας Κροάτης, ο οποίος ακινητοποιήθηκε στην περιοχή της Κακαβιάς και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στα Ιωάννινα. Το συγκεκριμένο άτομο επιχειρούσε να διαφύγει με λεωφορείο της γραμμής Αθήνα-Τίρανα.
«Από την καρδιά του αεκτζή αυτή η πληγή δεν θα φύγει ποτέ»
Υπό κανονικές συνθήκες, στις καφετέριες απέναντι από το γήπεδο δεν θα υπήρχε χθες καρέκλα να καθίσεις. Υπό κανονικές συνθήκες, οι παίκτες θα εμφανίζονταν στην OPAP Arena για να πατήσουν στο χορτάρι της και να διεκδικήσουν την πρόκριση στην επόμενη φάση του Champions League. Αντ’ αυτού ο Σέρχιο Αραούχο βρέθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να αποτίει φόρο τιμής σε ένα θύμα φασιστικής οπαδικής βίας.
«Από την καρδιά του αεκτζή αυτή η πληγή δεν θα φύγει ποτέ» μονολογούσε ένας φίλαθλος λίγο έξω από την είσοδο του γηπέδου. Ήταν ένα μέρος που είχε συνδέσει μέχρι τώρα μόνο με χαρά, με τελευταία και μεγαλύτερη την κατάκτηση του ποδοσφαιρικού νταμπλ. Τώρα όμως σημαδεύτηκε από μια ημερομηνία που πάντα θα παραπέμπει στον χαμό ενός ανθρώπου. «Τον σκότωσαν έξω από την πόρτα του σπιτιού μας».
Ταυτόχρονα όμως θρυμματίστηκε, όπως οι τζαμαρίες που έσπασαν, η καθημερινότητα που ήξερε. Άγνωστο πότε θα μπορέσει να βρεθεί ξανά στο γήπεδο. Πότε θα καθίσει πάλι με τους φίλους για τη μία παγωμένη μπιρίτσα πριν βρεθούν στο πέταλο. Πότε θα οργανώσουν όλοι μαζί ένα ταξίδι. «Τα εκτός έδρας είναι σίγουρο πως θα μας τα κόψουν». Θυμός, οδύνη, αλλά και φόβος είναι μερικά από όσα ξαφνικά εισέβαλαν στην ιεροτελεστία που κρατούν πιστά κάθε Κυριακή. «Ο φίλος δίπλα δουλεύει 12 ώρες. Σε κάποιους μπορεί να φαίνεται η μπάλα μια φτηνή επιλογή. Για εμάς όμως είναι συνάντηση. Είναι η διέξοδός μας».
