Η σχέση των περισσοτέρων κοινών θνητών με τους βασιλείς και εν γένει με τα μέλη της βασιλικής οικογένειας είναι εξαιρετικά περιορισμένη, έως και ανύπαρκτη.
Οι περισσότεροι από εμάς, δηλαδή, με το ζόρι γνωρίσαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας τον βασιλιά του κεμπάπ όταν πρωτοάνοιγε το σουβλατζίδικό του στη γειτονιά -διότι αργότερα μεγαλοπιάστηκε και έγινε ακριβοθώρητος- ή κάποιον πρίγκιπα και κάποια πριγκίπισσα που επίσης είναι ακριβοθώρητες. Άσε δε που στις περισσότερες περιπτώσεις οι πριγκίπισσες γίνονται και Σταχτοπούτες, διότι η αντίστροφη φορά μάλλον αφορά μόνο τα παραμύθια.
Εν πάση περιπτώσει, σχεδόν κάθε επικοινωνία τις τελευταίες ώρες ξεκινά με κάποιο ευφυολόγημα που να αφορά τη βασίλισσα Ελισάβετ, που μας άφησε χρόνους το βράδυ της περασμένης Πέμπτης.
Βέβαια αυτά τα ευφυολογήματα, των οποίων η ευφυΐα ελέγχεται, όπως θα λέγαμε σε κάποια άλλη περίπτωση, εμπεριέχουν σε μεγάλο βαθμό και το λεγόμενο βρετανικό φλέγμα.
Το χιούμορ και τη σαρκαστικότητα που συνηθίζουν να έχουν οι Βρετανοί και που φημίζονται γι’ αυτό δεν είναι εύληπτο από όλους εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Η Ελισάβετ πάντως δεν φημιζόταν για το χιούμορ της, ενδεχομένως πιθανόν διότι και ο ρόλος της δεν το επέτρεπε αυτό. Πάντως, κατάφερε να μακροημερεύσει και να καταστεί το πλέον αγαπητό πρόσωπο στη Γηραιά Αλβιώνα και όχι μόνο, χωρίς να χρειάζεται να λέει ένα κάρο εξυπνάδες προκειμένου να διατηρήσει τις σχέσεις της σε καλό επίπεδο.
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και το γεγονός ότι, σε αντίθεση με όλους τους άλλους κοινούς θνητούς που πρέπει να σκύβουν το κεφάλι τους για να βγάλουν το μεροκάματό τους, εκείνη το έβγαζε στεκούμενη ευθυτενώς και βλέποντας τους άλλους να κάμπτουν κεφάλι και κορμό.
Οι τελευταίες πληροφορίες λένε πως θα αλλάξει και ο εθνικός ύμνος της μεγάλης Βρετανίας όπως και τα χαρτονομίσματά της, ενώ χθες, Παρασκευή, ξεκίνησε και η πρώτη δίκη που δεν έγινε στο όνομα της βασιλίσσης αλλά στο όνομα του βασιλέα.
Πιθανολογείται δε ότι δεν υπάρχει δικαστική απόφαση που να αφορά εν ζωή πολίτη της βρετανικής κοινοπολιτείας και που να μην εκδοθεί στο όνομα της Ελισάβετ.
Πέρα όμως από κάθε δική μας εξυπνάδα και γκρίνια, είναι γεγονός ότι με την αποδημία της Ελισάβετ μπαίνουμε σε μία άλλη εποχή· διαφορετική, αλλά όχι καινούργια.
Έτσι, αφού θρηνήσουμε τη μεγάλη βασίλισσα και ξεμουδιάσουμε από την είδηση της αρχής της βασιλείας του Καρόλου και της Καμίλα, θα επανέλθουμε τάχιστα στους θρήνους για τις αποκοπές του ηλεκτρικού ρεύματος, τις αυξήσεις στα είδη διατροφής και κάπου ενδιάμεσα και στους πολέμους όπου γης.
