Βαρύς θα είναι ο χειμώνας για εργαζόμενους, μικρομεσαίους και νοικοκυριά, με τις αυξήσεις στο ρεύμα και σε όλα τα προϊόντα πρώτης ανάγκης να αποτελούν τον μεγαλύτερο εφιάλτη χιλιάδων ανθρώπων. Η οργή για τις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη ξεχειλίζει. Οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες έπειτα από έναν χρόνο lockdown έρχονται αντιμέτωποι με δυσβάσταχτες υποχρεώσεις, ενώ προσπαθούν να λύσουν τον γρίφο της επιβίωσης. Η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη ομολογεί ότι ο στόχος είναι το λουκέτο στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις: ή θα συγχωνευτούν για να αποκτήσουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό, ή θα κλείσουν. Μιλήσαμε με ανθρώπους της εστίασης. "Θεωρούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας περιττή και άχρηστη" μας λένε κάνοντας έκκληση για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων στήριξης.
Επιμέλεια: Αντώνης Ραυτόπουλος, Τάσος Γιαννόπουλος, Σπύρος Ραπανάκης
Προσπαθούν να εξαφανίσουν τις μικρές επιχειρήσεις
Πέτρος Κασιμάτης, ιδιοκτήτης καφέ - μπαρ, μέλος συντονιστικού του Κύκλου Επαγγελματιών Εστίασης
Η δήλωση Γεωργιάδη στο Kontra (21.9.21), ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή θα συγχωνευτούν, ή θα βάλουν λουκέτο επιβεβαίωσε ότι στρατηγική της κυβέρνησης είναι να εξοντώσει τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις (αυτές με έως 15 εργαζόμενους), ειδικά στην εστίαση.
Ο λόγος; Πρόκειται για έναν κλάδο που έχει αρκετά μεγάλο μερίδιο στην αγορά, το μεγαλύτερο ποσοστό του οποίου παράγεται από μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα οι μεγάλοι παίκτες να συναντούν ισχυρό ανταγωνισμό. Έτσι, ασκώντας όση επιρροή έχουν στα υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης, προσπαθούν να εξαφανίσουν τις μικρές επιχειρήσεις.
Αυτό δεν είναι συνωμοσιολογία. Αποδεικνύεται από όλα τα μέτρα που έχει λάβει (και δεν έχει λάβει) μέχρι σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτό κατέδειξε και το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων ΓΣΕΒΕΕ (ΙΜΕ - ΓΣΕΒΕΕ), σύμφωνα με έρευνα του οποίου περίπου 40.000 μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις είναι στο φάσμα της χρεοκοπίας και του λουκέτου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κορωνοϊός / Τι να κάνουμε που όλες οι κοινωνικές ομάδες διαφωνούν με τον πρωθυπουργό;
Στον Άδ. Γεωργιάδη που, αναφερόμενος στις μελέτες του ΙΜΕ – ΓΣΕΒΕΕ, σχολίασε ότι «είναι η δουλειά του να δημιουργεί εντυπώσεις», απαντάμε ότι η δουλειά τού Ινστιτούτου είναι να εκπονεί μελέτες με επιστημονικό τρόπο και τεκμηρίωση ενώ, μάλλον, η δουλειά του υπουργού Ανάπτυξης είναι να δημιουργεί εντυπώσεις. Από τις 13.9 έχουμε μπει σε ιδιότυπο καθεστώς λοκντάουν λόγω του περιορισμού της λειτουργίας των εσωτερικών χώρων των καταστημάτων.
Εμείς ζητάμε τα εξής: επιδότηση ενοικίων, δυνατότητα αναστολών συμβάσεων εργασίας (τα δύο πρώτα για όλη την περίοδο που θα ισχύουν περιοριστικά μέτρα), την έναρξη καταβολής δόσεων για επιστρεπτέες προκαταβολές την 1η.1.2023 αντί για την 1η.1.2022, τα αδιάθετα κονδύλια από το «Πρόγραμμα για Κίνηση - Επανεκκίνηση της Εστίασης» να επανατοποθετηθούν στον κλάδο με νέα προγράμματα και πιο ευνοϊκούς όρους και να υπάρξει δυνατότητα ρύθμισης όλων των χρεών που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας με νόμο στα πρότυπα αυτού για τις 100 δόσεις.
Το εξάμηνο που έρχεται δεν θα φτάσουμε ούτε το 50% του τζίρου του 2019
Στράτος Νταργαράς, επιχειρηματίας της εστίασης
Ο Άδ. Γεωργιάδης ξεχνάει ότι και ο ίδιος ξεκίνησε από μια μικρή επιχείρηση με 1-2 άτομα προσωπικό. Κάνει πώς δεν καταλαβαίνει ότι η εστίαση είναι κάτι διαφορετικό από τον χώρο του βιβλίου, δεν είναι εύκολες οι συγχωνεύσεις στην εστίαση γιατί κάθε επιχείρηση έχει τον δικό της προσανατολισμό.
Πέριξ του υπουργείου Ανάπτυξης δουλεύουν χιλιάδες άνθρωποι στην εστίαση. Τι θα γίνει μ’ αυτούς; Τι θα γίνει με τα μικρά μαγαζιά που, σημειωτέον, πληρώνουν καλά τους εργαζόμενους γιατί δεν έχουν απρόσωπες σχέσεις μαζί τους; Με φόντο τη δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης ξεδιπλώνεται με βίαιο τρόπο το σχέδιο της έκθεσης Πισσαρίδη, που έχει ως στόχο οι μικροί ελεύθεροι επαγγελματίες να μετατραπούν σε μισθωτούς κι αυτό το χαρακτηρίζουν «μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας».
Γι’ αυτό και η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων έμεινε εκτός όλων των προγραμμάτων στήριξης λόγω του κόφτη του 30% (απώλειες). Αυτή τη στιγμή πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας σαν να είμαστε σε εποχή προ πανδημίας. Είναι όμως έτσι; Όταν οι μη εμβολιασμένοι δεν θα μπορούν να μπουν στα καταστήματα, αλλά και οι εμβολιασμένοι πολίτες επίσης φοβούνται και άρα έρχεται ένας απίστευτα δύσκολος χειμώνας, με δυνητικά «χαμένο» ένα μεγάλο κομμάτι της πελατείας μας.
Το εξάμηνο που έρχεται δεν θα φτάσουμε ούτε το 50% του τζίρου του 2019. Άρα, χρειάζονται μέτρα στήριξης: οι επιστρεπτέες να μην πληρωθούν ή, στην έσχατη των περιπτώσεων, να μετατεθούν για την 1η Ιανουαρίου του 2023. Μην ξεχνάμε ότι τα κρατικά αυτά δάνεια έχουν δοθεί από την εφορία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κίνδυνο να σου μπλοκάρουν τον λογαριασμό. Τα ενοίκια πρέπει να μοιραστούν (60% να πληρώνει η επιχείρηση, 40% το κράτος) και οι ασφαλιστικές εισφορές να επιδοτηθούν μέχρι να τελειώσει η πανδημία (για να μην προβούν οι επιχειρήσεις σε απολύσεις), ενώ είναι αναγκαίες και νέες ρυθμίσεις από τους παρόχους ενέργειας για όσο διαρκεί η κρίση.
Θεωρούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας περιττή και άχρηστη
Μαρία Μποτονάκη, ιδιοκτήτρια μπαρ και μέλος του Συντονιστικού του Κύκλου Επαγγελματιών Εστίασης
Η κυβέρνηση έχει αποσυρθεί ολοκληρωτικά από οποιαδήποτε στήριξη στην εστίαση και απαιτεί από όλα τα μέλη της κοινωνική και οικονομική συνέπεια, υποκρινόμενη ότι εισερχόμαστε σε μια περίοδο οικονομικής ευημερίας ουρανομεσούσης της Covid και της μετάλλαξης Δέλτα.
Μολονότι εμείς, οι άνθρωποι της εστίασης, βάλαμε πλάτη στην υγειονομική κρίση, υπακούοντας στη συνταγματική επιταγή της προσφοράς όλων των πολιτών στα δημόσια βάρη (Σύντ. άρθρο 4, παρ. 5), κλείνοντας τα μαγαζιά μας για τεράστιο χρονικό διάστημα, εργαλειοποιούμαστε για μια ακόμη φορά!
* Οι επιχειρήσεις εστίασης που απασχολούν μέχρι 49 άτομα αποτελούν το 87% της συνολικής ιδιωτικής απασχόλησης.
* Οι επιχειρήσεις εστίασης που απασχολούν μέχρι 9 άτομα αποτελούν το 57% της συνολικής ιδιωτικής απασχόλησης.
Στην εστίαση εργάζονται περίπου 400.000 άνθρωποι και μαζί με τα εξαρτώμενα παρελκόμενα επαγγέλματα αγγίζουν το 1.000.000.
Προφανώς ο Άδ. Γεωργιάδης μιλά με πυξίδα την έκθεση Πισσαρίδη, που θεωρεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας περιττή και άχρηστη.
Ποιο κράτος δικαίου θα θυσιάσει κυριολεκτικά 1.000.000 πολίτες;
Δυστυχώς, μ’ αυτή τη διαχείριση της κρίσης θα οδηγηθούμε σε εκατόμβη λουκέτων, πράγμα που εύχεται μάλλον ο κύριος Γεωργιάδης, γιατί όλοι αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να συγχωνευθούν 86.000 προσωπικές επιχειρήσεις εστίασης.
Θα προτιμούσαμε να θέσπιζε:
* Δωρεάν τεστ για όλους, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους.
* Να επιδοτούσε άμεσα κονδύλια για ιονιστές καθαρισμού του αέρα.
* Να διέγραφε τα κορωνοχρέη για το 2020 και το 2021.
Αποτέλεσμα χωρίς αγώνα δεν μπορεί να υπάρξει
Βασίλης Γλέζος, εργαζόμενος στην εστίαση, μέλος στο Δίκτυο Εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό
Από την ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τη Νέα Δημοκρατία έχει γίνει σαφές ότι ο στρατηγικός της στόχος είναι η δημιουργία μιας νέας κοινωνικής συνθήκης, που ως βάση της θα έχει τη βαρβαρότητα, την επισφάλεια και την καταπίεση σε όλες τις πτυχές του κοινωνικού ιστού. Από την εκπαίδευση μέχρι και την εργασία, οι αλλαγές γίνονται με γνώμονα τον πολλαπλασιασμό των συμφερόντων των λίγων έναντι των πολλών, αφήνοντας έτσι τους τελευταίους έρμαια στις απαιτήσεις των ισχυρών.
Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες ζούμε κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα των τελευταίων χρόνων, καθώς η συσπείρωση της μεγάλης λαϊκής εργατικής πλειονότητας, κάτω από ένα κοινό αίτημα για καλύτερες συνθήκες εργασίας και το βαθύ αίσθημα αλληλεγγύης που επέδειξε η κοινωνία, οδήγησε μια εταιρεία κολοσσό να αλλάξει στάση και να υλοποιήσει τα αιτήματα των εργαζομένων. Κάτι το οποίο φέρνει και την ίδια την κυβέρνηση προ των ευθυνών της, καθώς η ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη νομιμοποίησε κάθε εργοδότη να μπορεί να εκμεταλλεύεται και να θεωρεί τους εργαζομένους ως αναλώσιμα εργαλεία, χωρίς δικαίωμα λόγου και δυνατότητες αντίστασης την ίδια στιγμή που οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους δεν λειτουργούν.
Το συμπέρασμα που αποκομίζω προσωπικά από τις εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας είναι αφενός ότι αγώνας χωρίς αποτελέσματα μπορεί να υπάρξει, αλλά αποτελέσματα χωρίς αγώνα ποτέ και αφετέρου ότι πλέον η μεγάλη κοινωνική πλειονότητα με τη στάση της δείχνει ότι διεκδικεί και αγωνίζεται για ια ζωή με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.
