Παρά τον αυτοθαυμασμό της κυβέρνησης, η βαθμολογία που παίρνει για τη διαχείριση της πανδημίας δεν είναι η καλύτερη. Ειδικά εάν συγκριθεί με την καλή απόδοση της χώρας στο πρώτο κύμα, πέρσι την άνοιξη, και την εμπιστοσύνη που έδειξαν τότε οι άνθρωποι τόσο στην επιστημονική κοινότητα όσο και στην πολιτική ηγεσία. Γι’ αυτό και το ζητούμενο τώρα είναι μια καλύτερη εμβολιαστική καμπάνια ώστε να πειστούν περισσότεροι άνθρωποι να εμβολιαστούν πριν κάνει καταστροφική την εμφάνισή του ένα τέταρτο κύμα.
Ερευνες για τις οικονομικές, πολιτικές, ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις τής πανδημίας γίνονται πολλές. Χθες δόθηκε στη δημοσιότητα άλλη μία, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς η πρώτη φάση της έγινε τον Μάιο και Ιούνιο του 2020 και η δεύτερη από τις 19 Μαρτίου έως τις 15 Μαΐου του 2021 ακριβώς στο ίδιο δείγμα. Η έρευνα γίνεται σε 16 χώρες, θα ολοκληρωθεί σε τρεις φάσεις και συντονίζεται από το Center for the Study of Democracy, Leuphana University. Στην Ελλάδα την «τρέχει» το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), το οποίο συνεργάζεται με την εταιρεία ερευνών Prorata S.A.
Τα ευρήματα της έρευνας
Στην Ελλάδα διαπιστώθηκε ότι μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης φάσης τής έρευνας -την άνοιξη του 2020 και την άνοιξη του 2021- αντιστράφηκε το πρόσημο της αξιολόγησης των πολιτών αναφορικά με την αντιμετώπιση της κρίσης κορωνοϊού από την κυβέρνηση. Ενώ το 2020 το 58% των ερωτηθέντων ήταν πεπεισμένο ότι η ελληνική κυβέρνηση αντιμετώπισε καλά το πρώτο κύμα τής πανδημίας, η άποψη των ίδιων ανθρώπων για τη διαχείριση του τρίτου κύματος είναι σαφώς χειρότερη: μόλις το 35% θεωρεί καλή την αντιμετώπιση, με τις αρνητικές απόψεις να υπερδιπλασιάζονται από το 22% στο 48%.
Επίσης, προέκυψε ότι η χώρα, σύμφωνα με τις προσλήψεις του κοινού, θα βγει σοβαρά τραυματισμένη από την κρίση, αντίληψη η οποία ενισχύθηκε ελαφρώς στη δεύτερη φάση της έρευνας, από το 59% στο 68%. Οι αισιόδοξοι, που θεωρούν πως η χώρα θα βγει πολύ πιο ισχυρή από την κρίση είναι περίπου ο 1 στους 10.
Μεταξύ των δύο φάσεων της έρευνας μειώθηκε η αξιοπιστία των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης, ενώ ενδυναμώθηκε η αξιοπιστία προς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - παραμένοντας, ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις σε χαμηλά επίπεδα.
Τέλος, συγκρίνοντας τις δύο χρονιές φαίνεται πως ο φόβος για τις οικονομικές επιπτώσεις παραμένει σχεδόν ο ίδιος, ενώ αυξάνεται πολύ ο φόβος για νόσηση, κάτι που συνδέεται με τον υπερπολλαπλασιασμό θανάτων και διασωληνωμένων λόγω της αλυσιτελούς εφαρμογής των μέτρων.
