Οι διεθνείς διασκέψεις έρχονται και παρέρχονται. Η συνάντηση των G7 στην Κορνουάλη θα μπορούσε, ωστόσο, να αποτελεί γεγονός με ουσιαστική σημασία - για τις εμπλεκόμενες χώρες, για τη δυτική συμμαχία και τον ευρύτερο κόσμο.
Για τον Μπόρις Τζόνσον, που φιλοξενεί τη συνάντηση, είναι η ευκαιρία να διαγράψει την εντύπωση ότι είναι ένας κυνικός πολιτικός μικρού βεληνεκούς και να αποδείξει ότι μπορεί πράγματι να δώσει τις κατευθύνσεις σε μια μεγάλη διεθνή διάσκεψη. Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου θα πρέπει επίσης να αποδείξει ότι η “παγκόσμια Βρετανία” αποτελεί κάτι περισσότερο από σλόγκαν.
Για τον Τζο Μπάιντεν, στο πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό ως Προέδρου των ΗΠΑ είναι μια ευκαιρία να αποδείξει ότι η Αμερική επέστρεψε. Ο Μπάιντεν έχει ξεκαθαρίσει ότι σκοπεύει να συσπειρώσει τις δημοκρατίες του πλανήτη με στόχο την ανάσχεση της Ρωσίας και της Κίνας.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα έχει διμερή συνάντηση με τον Τζόνσον και στη συνέχεια θα συμμετάσχει σε τρεις διασκέψεις δημοκρατικών συμμάχων -πρώτα τους G7, έπειτα το ΝΑΤΟ, και τέλος τη σύνοδο Ε.Ε. - ΗΠΑ- προτού συναντηθεί με τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στη Γενεύη. Σκοπός του είναι να μεταφέρει ένα συλλογικό μήνυμα από την Αμερική και τους συμμάχους της σε αυτή την συνάντηση.
Η διάσκεψη των G7 θα στείλει επίσης ένα έμμεσο μήνυμα στην Κίνα. Η προπαγάνδα του Πεκίνου θέλει τη Δύση σε αναπόφευκτη παρακμή. Μια επιτυχής διάσκεψη των G7 θα μπορούσε να αναζωογονήσει την ιδέα ότι η Δύση μπορεί να παρέχει διεθνή ηγεσία μαζί με άλλες δημοκρατίες στην Ασία και τον υπόλοιπο κόσμο.
Είναι η ταυτότητα των G7 ως λέσχης των δημοκρατικών χωρών εκείνη που ενισχύει τη σημασία τους σε μια περίοδο αυξανόμενων πιέσεων μεταξύ Κίνας και Δύσης. Οι επτά χώρες στον πυρήνα της ομάδας -ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία και Καναδάς- συναντήθηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1970. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ρωσία κλήθηκε να συμμετάσχει, με αποτέλεσμα η ομάδα να μετονομαστεί σε G8. Όμως η Ρωσική Ομοσπονδία απομακρύνθηκε μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.
Η μεγάλη πρόκληση για τη σημασία των G7 είναι το συρρικνούμενο ποσοστό στην παγκόσμια οικονομία των επτά χωρών στον πυρήνα της Ομάδας. Όπως επισημαίνει και η Ρενάτα Ντουάν από το think tank Chatham House, τη δεκαετία του 1970 οι επτά χώρες αντιπροσώπευαν περίπου το 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει υποχωρήσει στο 40%.
Όταν ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, χρειάστηκε μια μεγαλύτερη ομάδα χωρών από τους G7 προκειμένου η διεθνής οικονομία να μην πέσει στα βράχια. Για να αντιμετωπίσει αυτή την επείγουσα πρόκληση, η διακυβέρνηση Μπους συγκάλεσε την πρώτη διάσκεψη των G20 - μιας ομάδας που περιελάμβανε τους αρχικούς G7 μαζί με ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις όπως η Βραζιλία, η Ινδία και, κυρίως, η Κίνα.
Η επιτυχία που είχε η διάσκεψη στον συντονισμό της διεθνούς δράσης για την αποτροπή της διεθνούς ύφεσης έδειξε να επιβεβαιώνει ότι η εποχή των G7 είχε πια περάσει. Ακούγονταν μάλιστα και φήμες ότι ίσως να μη διεξαγόταν άλλη διάσκεψή της. Ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ντόναλντ Τραμπ έκρινε την Ομάδα παρωχημένη. Είναι επομένως η αποφασιστικότητα της διακυβέρνησης Μπάιντεν να απαντήσει στις πιέσεις της Μόσχας και του Πεκίνου εκείνη που ανανέωσε τον λόγο ύπαρξης των G7.
Παρ' όλα αυτά, αρκετά από τα κεντρικά ζητήματα στην ατζέντα της διάσκεψης των G7 -η πανδημία, το κλίμα, το εμπόριο- απαιτούν τη συνεργασία της Κίνας. Είναι παγκόσμια προβλήματα που δεν μπορούν να λυθούν χωρίς τη συμμετοχή του πολυπληθέστερου έθνους του πλανήτη και δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου.
Η απάντηση σε αυτό το δίλημμα δείχνει να είναι μια προσπάθεια να αναζητηθεί μια πρακτική και ηθική ηγεσία που θα δίνει τους τόνους για μια παγκόσμια συμφωνία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συμφωνία που επιτεύχθηκε για έναν παγκόσμιο κατώτατο φόρο στις πολυεθνικές επιχειρήσεις.
Το βασικό ερώτημα είναι αν στην Κορνουάλη οι G7 θα καταλήξουν σε απτές πρωτοβουλίες που θα ξεπερνούν τα όρια ευχάριστων σλόγκαν, όπως εμβόλια για όλους, μηδενικές εκπομπές αερίων και “ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο”.
Για την Covid-19, ένα προφανές βήμα θα ήταν η δραματική αύξηση της χρηματοδότησης για το Covax, το παγκόσμιο πρόγραμμα εμβολιασμού. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία θα δεχτούν πιέσεις να δωρίσουν περισσότερα εμβόλια στον αναπτυσσόμενο κόσμο προτού ακόμα ολοκληρώσουν τα δικά τους προγράμματα εμβολιασμού. Αν αποφύγουν την πρόκληση, η Κίνα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε αρκετά καλή θέση για να αποτελέσει τον βασικό μοχλό της προσπάθειας για παγκόσμιο εμβολιασμό.
Από τη στιγμή που από την Κίνα ξεκινούν σήμερα οι περισσότερες εκπομπές αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, θα ήταν μάταιο για τους G7 να αναζητήσουν μόνοι τους λύσεις για το κλίμα. Η Ομάδα θα μπορούσε ωστόσο να προωθήσει ζητήματα στην παγκόσμια ατζέντα ενόψει της διάσκεψης COP26 το Νοέμβριο καταλήγοντας σε κάποιες εντυπωσιακές πρωτοβουλίες - τον τερματισμό των επιδοτήσεων προς τη βιομηχανία άνθρακα, για παράδειγμα.
Μια παγκόσμια πανδημία αποτελεί ένα εξαιρετικά δύσκολο φόντο για τη διάσκεψη των G7. Μια παγκόσμια κρίση προσφέρει όμως επίσης μια μοναδική ευκαιρία για την ανάδειξη ηγετικών ικανοτήτων. Οι G7 θα πρέπει να την εκμεταλλευτούν. Ίσως να μην έχουν άλλη.
