Λοιπόν. Ας πούμε για την Uber.
Για να ζαλιστείτε λίγο, η Uber δραστηριοποιείται σε 72 χώρες και 10.500 πόλεις. Το τελευταίο τετράμηνο του 2022 είχε 118 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες τον μήνα.
Και φτιάχτηκε με σχεδόν μηδενικό κεφάλαιο. Δεν έχει στην κατοχή της ούτε μισό αυτοκίνητο.
Σήμερα η μετοχική της αξία είναι κάπου 43 δισ.
Αυτό σημαίνει ότι η Uber μπορεί να λαδώσει όποιον θέλει και να περάσει όποιον νόμο θέλει.
Η ιδέα της Uber είναι απολύτως κυνική. Είναι η υποκατάσταση των ταξί με ιδιώτες τόσο απελπισμένους, ώστε να μεταφέρουν άγνωστους με το αυτοκίνητό τους για λίγα ψιλά.
Είναι η τάξη των ανθρώπων που χρειάζεται να δουλεύουν σε τέσσερις διαφορετικές δουλειές για να επιβιώσουν.
Η εταιρεία λοιπόν διασφαλίζει την κερδοφορία της καταστρέφοντας κανονικές θέσεις εργασίας και μετατρέποντάς τις σε ισάριθμες θέσεις ποδαριού.
Και αφού της πήγε καλά με τα ταξί, το έχει επεκτείνει και σε άλλους τομείς: κέτερινγκ, κούριερ, ντιλίβερι, πακεταρίσματα κ.λπ.
Επίσης, φοροαποφεύγει προκλητικά. Προκύπτει και από τα Panama Papers.
Ολο αυτό ακριβώς είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός.
Αυτός ο τρόπος λειτουργίας έρχεται σε σύγκρουση με πολλούς νόμους. Δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα, τα οποία συνήθως δεν σχολιάζονται από τα ΜΜΕ.
Αντιθέτως, διαμαρτυρίες οδηγών ταξί, επεισόδια σε βάρος οδηγών της εταιρείας και άλλα τέτοια η Uber τα θεωρεί διαφήμιση.
Η εταιρεία έχει κατηγορηθεί ότι ασκεί συστηματικά παράνομες πρακτικές σε βάρος των επιβατών και των «συνεργατών της».
Ομως ποντάρει παρά πολύ στο ότι οι υπηρεσίες της είναι δημοφιλείς.
Γιατί οι άνθρωποι πληρώνουν φτηνότερα το κέρδος της Uber και ένα κομμάτι ψωμί του ταξιτζή, παρά την κούρσα ενός ταξιτζή που κάνει το επάγγελμά του.
Και βρίσκει τρόπους να επεκτείνεται παρακάμπτοντας τις νομοθεσίες.
Ή λαδώνοντας για να τις αλλάξει.
Αυτό ακριβώς έχει σκάσει τώρα. Γιατί την Κυριακή στον Guardian πήγαν 140.000 έγραφα της Uber από ανώνυμη πηγή. Και εκεί περιγράφεται το λάδωμα και οι πρακτικές της εταιρείας σε όλο τον κόσμο.
Το θέμα είναι πρώτο τις εφημερίδες όλου του κόσμου. Στην Ελλάδα έπαιξε για πολύ λίγο και στη συνέχεια εξαφανίστηκε.
Διότι 140.000 σελίδες είναι αυτές. Και κάποιοι κρατάνε την ανάσα τους τι θα βγάλουν για την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε το 2018 έναν νόμο που αντιμετώπιζε την Uber ως εταιρεία μεταφορών. Και όχι ως πλατφόρμα διαμεσολάβησης.
Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει μητρώο οδηγών, ασφαλισμένα αυτοκίνητα, βιβλία, έδρα στην Ελλάδα κ.λπ.
Η Ν.Δ. είχε λυσσάξει. Πώς είναι δυνατόν, αποκλείετε τους πολίτες από φθηνές υπηρεσίες, προσπαθείτε να εμποδίσετε τις διαδικτυακές υπηρεσίες, κόβετε τους πρωτοπόρους και διώχνετε τις επενδύσεις.
Και που δίνει ένα μικρό εισόδημα στους νέους. Έλεγε ο Κυρανάκης.
Μετά βγήκε μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που έλεγε αυτό που έλεγε και ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ και το μάζεψαν κάπως. Αλλά ήδη είχαν εκτεθεί πάρα πολύ.
Το αφήγημά τους ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκοβε την Uber για να τα κάνει πλακάκια με τους συνδικαλιστές των ταξί.
Και είναι με τα κλειστά επαγγέλματα και τις συντεχνίες και ίου ο Θύμιος Λυμπερόπουλος και όλοι αυτοί οι άξεστοι ταρίφες.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους έκανε κάποιο ρουσφέτι. Τη δουλειά τους προστάτευσε, με βάση την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Ας περιμένουμε μερικές μέρες για να σκαλίσει τα χαρτιά ο Guardian. Κάτι θα ξεπεταχτεί από κει μέσα.
Ο σχολαστικός
