Πολύ περισσότερο που ο Κ. Μητσοτάκης φαίνεται να τα έδωσε όλα χωρίς κανένα απτό αντάλλαγμα στα ελληνοτουρκικά, τα οποία βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή.
Ο Κ. Μητσοτάκης, οχυρωμένος πίσω από τη λανθασμένη εντύπωση ότι ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν είναι παντελώς απομονωμένος, απέφυγε για μια ακόμη φορά, όπως έγινε και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να κάνει κινήσεις αποτελεσματικής αντίδρασης στα τετελεσμένα που δημιουργεί η Άγκυρα στην ευρύτερη περιοχή μας.
Ενδεχομένως η συνάντηση Μητσοτάκη - Τραμπ να μην έγινε την καλύτερη δυνατή στιγμή, ιδίως μετά τη δολοφονία Σουλεϊμανί, η οποία προσέθεσε έναν ακόμα παράγοντα αβεβαιότητας για τις επικείμενες εξελίξεις και τον ρόλο που επιφυλάσσεται στην Τουρκία.
Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να επιβάλει στις ΗΠΑ τις θέσεις της ούτε να επηρεάσει ουσιωδώς την πολιτική της υπερδύναμης, έχει όμως τη δυνατότητα και την υποχρέωση να μην διευκολύνει σχέδια τα οποία στρέφονται κατά των συμφερόντων της, κατά της σταθερότητας στην περιοχή και κατά της διεθνούς ειρήνης.
Η σοβαρότητα και η πυκνότητα των εξελίξεων καθιστούν αναγκαία την εκπόνηση μια επικαιροποιημένης ελληνικής στρατηγικής. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για επιτάχυνση των διαδικασιών για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με σημείο σύγκλισης το πρόσωπο του Πρ. Παυλόπουλου, και τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του αμέσως μετά, για να σχεδιαστεί η ελληνική απάντηση στις κινήσεις της Άγκυρας, παραμένει με έμφαση στο τραπέζι.