Κλίνατε επί δεξιά! Μπορεί ο «νεότερος πρωθυπουργός της Γαλλίας», ο 34χρονος Γκαμπριέλ Ατάλ, να ξεκίνησε την πρώτη του ομιλία, στο προαύλιο του Μεγάρου Ματινιόν, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από την προκάτοχό του Ελιζαμπέτ Μπορν με αναφορά στον Λεόν Μπλουμ (επικεφαλής του Λαϊκού Μετώπου στην κυβέρνηση το 1936), ωστόσο αυτό δεν ήταν παρά ένα... επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Ο «κλώνος» του Εμανουέλ Μακρόν, τόσο ως υπουργός Παιδείας όσο και στη γενικότερη πορεία του, διακρίνεται, όπως και ο μέντοράς του, για τα επικοινωνιακά του ταλέντα.
Η νέα κυβέρνηση Μακρόν έχει σαφές δεξιό πρόσημο και, επιπλέον, ανδροκρατείται. Η επιλογή του τέταρτου πρωθυπουργού μέσα σε έξι χρόνια από τον Πρόεδρο σηματοδοτεί την οριστική ρήξη του με τη λεγόμενη «αριστερή» πτέρυγα του κινήματός του, της Αναγέννησης. Κάτι που επιβεβαιώθηκε με την υπερψήφιση του νόμου για τη μετανάστευση, που υιοθέτησε σχεδόν όλα τα πάγια αιτήματα της Ακροδεξιάς.
Χαρακτηριστική ήταν η επιστροφή υπουργών πρώην προέδρων της Δεξιάς, των Νικολά Σαρκοζί και Ζακ Σιράκ. Φυσικά, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Για παράδειγμα, ο θαυμασμός μεταξύ Μακρόν-Σαρκοζί είναι αμοιβαίος. Έτσι, σε μια κυβέρνηση όπου παρέμειναν στις θέσεις τους οι υπουργοί Εσωτερικών, Οικονομικών, Δικαιοσύνης, Άμυνας, οι νέες παρουσίες περιορίστηκαν σε δύο αυθεντικούς μακρονικούς: στον Στεφάν Σεζουρνέ στο υπουργείο Εξωτερικών και στη Μαρί Λεμπέκ στις Σχέσεις με το Κοινοβούλιο.
Επιστροφή στο 2007!
Αλλά και στην επιστροφή στο... 2007 με τη Ρασιντά Ντατί, υπουργό Πολιτισμού την περίοδο 2007-2009 και τη, λιγότερο γνωστή, Κατρίν Βοτρέν, υπουργό Εργασίας, Υγείας και Αλληλεγγύης, που την περίοδο 2004 ως 2007, επί προεδρίας Ζακ Σιράκ, κατέλαβε υπουργικές θέσεις.
Σε ό,τι αφορά τη Ρ. Ντατί, πρώην υπουργό Δικαιοσύνης επί προεδρίας Ν. Σαρκοζί, που σήμερα είναι δήμαρχος του 7ου Διαμερίσματος του Παρισιού και στέλεχος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, βρίσκεται από το 2021 υπό δικαστική διερεύνηση για παθητική δωροδοκία ύψους 900.000 ευρώ την περίοδο που ήταν σύμβουλος του προέδρου της Renault-Nissan Κάρλος Γκον. «Υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας» ήταν το σχόλιο του νέου πρωθυπουργού σε σχετική ερώτηση. Ο ίδιος πάντως δεν γνώριζε τίποτα για τη συγκεκριμένη επιλογή: του την ανακοίνωσε ο Εμ. Μακρόν όταν έκλεισε τη συμφωνία που λέγεται ότι περιλαμβάνει τη δέσμευση να είναι η Ρ. Ντατί επικεφαλής ενός συνδυασμού των μακρονικών και των Ρεπουμπλικάνων στο Παρίσι στις δημοτικές εκλογές του 2026. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι μόλις την Τρίτη ο Γκ. Ατάλ διαβεβαίωνε τον επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων Ερίκ Σιοτί ότι δεν θα υπάρξει καμία «αρπαγή» στελέχους από τον χώρο τους. Και μπορεί ο πρόεδρος των Ρεπουμπλικάνων να διέγραψε τη Ρ. Ντατί, ωστόσο αυτή η εξέλιξη θεωρείται πλήγμα στο δεξιό κόμμα. Η εκρηκτική Ρ. Ντατί (ιστορικοί οι καβγάδες με τους συνεργάτες της στο υπουργείο Δικαιοσύνης) δεν στήριζε ανέκαθεν τον Εμ. Μακρόν. Για παράδειγμα, το 2020 έγραφε ότι «η κυβέρνηση απέτυχε στην ασφάλεια, στη μείωση των ανισοτήτων», ενώ το 2021 δήλωνε ότι το κίνημα του Μακρόν αποτελείται από «προδότες της Δεξιάς και προδότες της Αριστεράς»! Η προκάτοχός της Ριμά Αμπντούλ Μαλάκ, μολονότι οι κύκλοι του Πολιτισμού τη θεώρησαν επιτυχημένη, «πλήρωσε» την αντίθεσή της στον Εμ. Μακρόν στο θέμα Ντεπαρντιέ και στον νόμο για το Μεταναστευτικό. Στο θέμα του ηθοποιού, που κατηγορείται για σεξιστικές συμπεριφορές, η Ρ. Αμπ. Μαλάκ καταδίκασε αυτή τη στάση του και έθεσε θέμα αφαίρεσης του παράσημου της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ ο Εμ. Μακρόν την «άδειασε» δημόσια, προκαλώντας την οργή των φεμινιστριών και όχι μόνο. Σε ό,τι αφορά το Μεταναστευτικό, η Ρ. Αμπ. Μαλάκ, που διετέλεσε σύμβουλος του Εμ. Μακρόν, ανήκει στην αριστερή πτέρυγα της Αναγέννησης, που αποστασιοποιήθηκε από τον νόμο...
Τι θα καταφέρει το 34χρονο πιτσιρίκι;
Πάντως, το πρόβλημα του Εμ. Μακρόν δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά η έλλειψη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Αυτή η αδυναμία είναι που οδήγησε, για παράδειγμα, την πρώην πρωθυπουργό Ελ. Μπορν στην επανειλημμένη χρήση (ως κατάχρηση) του αντιδημοκρατικού «υπερόπλου» της διάταξης 49.3, που επιτρέπει σε μια κυβέρνηση να περνάει νόμους χωρίς ψηφοφορία στη Βουλή. Η μακρονική μηχανή εξουσίας έχει δομικό πρόβλημα, με τον Πρόεδρο να επιλέγει να στραφεί προς τα δεξιά με ακροδεξιά ατζέντα. Η περίπτωση του νόμου για το Μεταναστευτικό είναι ενδεικτική, ενώ και η προσφυγή στη βία, είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση των Κίτρινων Γιλέκων στην πρώτη του θητεία είτε για εκείνη των συνδικάτων και των διαδηλωτών κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης, λέει πολλά για το είδος της εξουσίας Μακρόν.
Το «34χρονο πιτσιρίκι», όπως αποκαλούν ειρωνικά τον Γκ. Ατάλ όσοι, εντός και εκτός της κυβέρνησης, θεωρούν πως μπορεί να απειλήσει τις προεδρικές τους φιλοδοξίες, θα καταφέρει να δώσει νέα πνοή στη δεύτερη θητεία Μακρόν; Ειδικά σήμερα, που το αφήγημα της πρώτης θητείας περί δήθεν «υπέρβασης» της αντίθεσης Δεξιάς και Αριστεράς έχει ξεπεραστεί; Το επικοινωνιακό του προφίλ, σε αντίθεση με το τεχνοκρατικό της Ελ. Μπορν, θα δώσει διέξοδο στο πολιτικό αδιέξοδο; Απίθανο με δεδομένη την έλλειψη απόλυτης πλειοψηφίας στη Βουλή...
