Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου προσέβαλε τον Κυριάκο Μητσοτάκη με την απόφασή του να ματαιώσει τη μεταξύ τους συνάντηση. Ο Ρίσι Σούνακ απορρίπτει οποιαδήποτε κουβέντα για την επιστροφή των Ελγίνειων, αλλά διαθέτει την κοντή μνήμη ενός Ινδού, που θα του ταίριαζε ο πρώτος ρόλος σε ένα έργο του Μπλέικ Έντουαρντς με τον Πίτερ Σέλερς, «Το πάρτι»... Θυμίζω λίγο την υπόθεση του έργου: Ένας δευτεροκλασάτος ηθοποιός παρευρίσκεται κατά λάθος σε ένα πάρτι διασημοτήτων όπου καταφέρνει να τα κάνει όλα θάλασσα. Κατά τα άλλα, ο Ρίσι Σούνακ ελέγχεται γιατί, καίτοι κάτοχος πολλών δεξιοτήτων και πτυχίων, αγνοεί τα διδάγματα της Ιστορίας, όταν μάλιστα η Αγγλία ήταν πρωταθλήτρια μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Αλλιώς θα ήξερε κάτι από την αγόρευση στη Βουλή του Λόρδου Βύρωνα το 1812, όπου ο νεόκοπος λόρδος (ήταν μόλις 24 χρονών!) υπερασπίστηκε την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα καταγγέλλοντας τον Έλγιν και αρνούμενος το δικαίωμα των Τούρκων να διαθέτουν τους πολιτιστικούς θησαυρούς μιας σκλαβωμένης χώρας. Αλλά να ήταν μόνο αυτό... Η επιχειρηματολογία του Βύρωνα ενώπιον της Βουλής των Λόρδων τον έφερε πολύ κοντά με την υποστήριξη οικουμενικών πολιτιστικών αξιών που είχαν δεινοπαθήσει και επρόκειτο να δεινοπαθήσουν ακόμη περισσότερο στην εποχή της αποικιοκρατίας.
Τότε ο νεαρός λόρδος είχε καταγγείλει τον νόμο εναντίον των Λουδιτών εργατών - που προέβλεπε την καταδίκη σε θάνατο των εργατών που κατέστρεφαν μηχανήματα.
Αργότερα, στο ποίημά του «Η κατάρα της Αθηνάς» ο Βύρων θα υπερασπιστεί τη «φυσική χωροθέτηση» των Γλυπτών του Παρθενώνα, που δεν είναι παρά η χωροθέτηση στον γενέθλιο χώρο τους, και θα καταγγείλει με συγκλονιστική λιτότητα τον Σκωτσέζο λόρδο που αφαίρεσε «ό,τι Γότθος, Τούρκος, Χρόνος είχε αφήσει»..
Το περιεχόμενο του βυρωνικού λόγου μάς παραπέμπει σε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που υποστήριξε ο Γιώργος Τσίπρας σε εκπομπή γνωστού καναλιού, λέγοντας ότι το θέμα είναι «υπερκομματικό». Το θέμα είναι υπεράνω των ελληνικών και των ευρωπαϊκών και των κομμάτων όλου του κόσμου, είναι οικουμενικό, αφορά όλους τους λαούς που την περίοδο της αποικιοκρατίας ληστεύθηκαν από τους πολιτιστικούς θησαυρούς τους. Και που εξακολούθησαν να ληστεύονται την ακόμη χειρότερη περίοδο της μετα-αποικιοκρατίας, όταν οι πλιατσικολόγοι εισέβαλαν ατιμώρητα στα μουσεία του Ιράκ για να κλέψουν κατά βούληση.
