Οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες ζουν από την χρηματοδότηση επιχειρηματικών πρωτοβουλιών και την μετατροπή αυτών των δανείων σε επενδυτικά προϊόντα τα οποία πουλούν σε άλλους επενδυτές. Και όσο μεγαλύτερο το όνομα και το κύρος του επιχειρηματία, τόσο πιο ευπώλητα και τα προϊόντα τους. Ο Ίλον Μασκ, δεν θα μπορούσε παρά να μοιάζει η σίγουρη επιλογή για χρηματοδότηση, όταν την άνοιξη ανακοίνωσε ότι θέλει να εξαγοράσει το Twitter έναντι 44 δισ. δολαρίων. Και πολλές επενδυτικές τράπεζες δεσμεύτηκαν να τον χρηματοδοτήσουν, συνολικά με 12,5 δισ. δολάρια.
Σήμερα, ωστόσο, η πραγματικότητα είναι δραματικά διαφορετική. Στο σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου, η ενεργειακή κρίση και ο φόβος της μεγάλης ύφεσης κάνουν όλους, κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, να αναζητούν στις αγορές «φρέσκο χρήμα» για να χρηματοδοτήσουν τις πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης. Η υπερπροσφορά τέτοιων επενδυτικών προϊόντων την ώρα που η ζήτηση μειώνεται, καθιστά αδύνατο οι επενδυτικές τράπεζες να βρουν τα χρήματα που δεσμεύτηκαν να δώσουν στον Μασκ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη ακυρώνονται άλλα μεγάλα deal δισεκατομμυρίων λόγω αδυναμίας άντλησης ρευστότητας.
Στην περίπτωση του Μασκ και του Twitter οι τράπεζες θα πρέπει να τα βγάλουν από τα ταμεία τους. Τελικά, από την τσέπη των μετόχων τους, που βλέπουν τις τραπεζικές μετοχές κολοσσών όπως η Morgan Stanley, η Bank of America και η Barclays να υποχωρούν. Στην ίδια δύσκολη θέση βρίσκονται πολλές ακόμη, όπως η Mitsubishi UFJ Financial Group, η BNP Paribas, η Mizuho Financial Group και η Societe Generale, όπως γράφει το Reuters.
