«Αρκετοί είχαμε προβλέψει από την αρχή το τέλος της ιστορίας του Ντράγκι, από τη στιγμή που δημιουργήθηκε αυτή η φρικτή κυβέρνησή του. Τον Φεβρουάριο του 2021 μας επιβλήθηκε αυτή η κυβέρνηση με μια πρωτοφανή και πολύ ετερογενή πλειοψηφία, με τον ετερογενή χαρακτήρα της να αντισταθμίζεται από την κυρίαρχη παρουσία ενός και μόνο ατόμου, του Μάριο Ντράγκι. Ενός ατόμου που αρκετοί δεν το εμπιστευτήκαμε ποτέ, γιατί γνωρίζουμε όλα αυτά που είχε κάνει προηγουμένως, από τότε που χάρισε τις δημόσιες βιομηχανίες της χώρας μας στους ιδιώτες και από το πώς συμπεριφέρθηκε στον ελληνικό λαό και κυρίως μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015», τόνισε στην ΑΥΓΗ ο Μάρκο Ρεβέλι, ο Ιταλός πανεπιστημιακός, διανοούμενους και ακτιβιστής και από τους ιδρυτές της «Άλλης Ευρώπης με την Τσίπρα».
Η κυβέρνηση του ενός ανδρός φαίνεται ότι έπεσε με μεγάλο πάταγο…
Η μορφή μιας κυβέρνησης που να επικεντρώνεται σε ένα και μόνο άτομο και ενός Κοινοβουλίου με μια ετερογενή πλειοψηφία δεν μπορούσε παρά να καταλήξει στη φθορά και τη σήψη της πολιτικής, του συστήματος των κομμάτων και της κοινωνίας. Η κρίση των κομμάτων επιταχύνθηκε με την παρουσία του Ντράγκι, με αποτέλεσμα να κατακερματιστούν περαιτέρω. Το είδαμε με τον χειρότερο τρόπο στη Γερουσία, όταν ο βοναπαρτισμός του νέου και μοναδικού αρχηγού εγκαταλείφθηκε μόλις κατάλαβε ότι δεν έλεγχε πια την κατάσταση και ότι οδηγούμαστε σε ένα τρομερό και ίσως θερμό φθινόπωρο, που σε αυτό παίζουν ρόλο και οι αντικοινωνικές πολιτικές του. Ο Ντράγκι αυτο-διαγράφηκε από την κυβέρνηση για να σωθεί ο ίδιος, αφήνοντας το Κοινοβούλιο στα κακά του χάλια. Αυτή είναι η κατάσταση, την οποία εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο οι ακροδεξιές και δεξιές δυνάμεις. Αυτές οι δυνάμεις διαφωνούν στα πάντα εκτός από το αυταρχικό πνεύμα, το κυνήγι των μεταναστών και την προστασία των πλουσίων. Όταν έρθουν οι εκλογές, ξέρουν πώς να ενωθούν για να κερδίσουν.
Το αρχικό αμάρτημα της Αριστεράς και πρωτίστως του Δημοκρατικού Κόμματος είναι ότι δεν δρομολόγησε ποτέ μια μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου επαναφέροντας την απλή αναλογική, που θα μας έσωζε από εκλογικά πραξικοπήματα της Δεξιάς. Η ανευθυνότητα του Δημοκρατικού Κόμματος, που είχε μια πενταετία για να φέρει έναν νέο εκλογικό νόμο, θα ρίξει τη χώρα πιθανώς στα χέρια της Μελόνι. Το ημι-πλειοψηφικό σύστημα που έχουμε σήμερα φαίνεται ότι έγινε ειδικά για να σαρώσουν οι ακροδεξιές δυνάμεις.
Ποιος ήταν ο ρόλος του Κ5Α σε αυτή την κυβερνητική κρίση; Στη Γερουσία μίλησαν για το πρεκαριάτο, το κοινωνικό εισόδημα, τον κατώτατο μισθό, θέματα που δεν τα έθιξε καν το Δημοκρατικό Κόμμα…
Μόνο ο επικεφαλής του Κ5Α μίλησε στη Γερουσία για τη δραματική κατάσταση της κοινωνίας. Ήταν όμως μόνο λόγια, γιατί, παρ' όλο που ήταν το κόμμα της σχετικής πλειοψηφίας επί τεσσερισήμισι χρόνια από τη στιγμή που συμμετείχε στις κυβερνήσεις, έκανε ουσιαστικά μόνο το κοινωνικό εισόδημα, που έσωσε περίπου 1,5 εκατομμύρια άτομα από την απόλυτη φτώχεια και τη δυστυχία και βρίσκεται σήμερα στο στόχαστρο όλων. Οι μισθοί και οι συντάξεις έμειναν εκεί που ήταν, η φορολογική μεταρρύθμιση κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και πλήττει τα ασθενέστερα στρώματα.
Η Ακροδεξιά και η Δεξιά εμφανίστηκαν στη Γερουσία εξαπολύοντας μια επίθεση εναντίον των φτωχών και των ευάλωτων. Κήρυξαν πόλεμο στο κοινωνικό εισόδημα, αρνήθηκαν οποιαδήποτε συζήτηση για την υιοθέτηση του κατώτατου μισθού και μια φορολογική πολιτική αναδιανομής των φόρων και μείωσης των ανισοτήτων.
Το Κ5Α αποτέλεσε από το 2018 τον βασικό στόχο όλου του συστήματος, όπως φάνηκε όλο αυτό το διάστημα από τα μέσα ενημέρωσης, που είχαν ως στόχο να διαγράψουν αυτή την ανωμαλία ενός κόμματος που δεν θα το χαρακτήριζα αντισυστημικό, αλλά πάντως όχι ευθυγραμμισμένο με τις κυρίαρχες ελίτ και ομάδες. Φαίνεται ότι μετά από σχεδόν πέντε χρόνια τα κατάφεραν, με αποτέλεσμα το Κ5Α να αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες. Η τιμή που πληρώσαμε είναι να έχουμε μια κατακόρυφη κρίση του δημοκρατικού συστήματος και το φάντασμα μιας αυταρχικές Ακροδεξιάς που παρουσιάζεται ως κοινωνική βεντέτα.
Ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και η Wall Street Journal, υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση θα έπεφτε εξαιτίας της θέσης του Ντράγκι για τον πόλεμο στην Ουκρανία…
Οχι, σε καμία περίπτωση δεν συνέβη αυτό. Ο Ντράγκι τοποθετήθηκε με το πιο φιλοπόλεμο τμήμα των ατλαντικών δυνάμεων. Η Ακροδεξιά και η Δεξιά δεν στήριξαν την κυβέρνησή του για άλλους λόγους και όχι ασφαλώς για την Ουκρανία. Πρέπει να είναι σαφές ότι ο Ντράγκι έπεσε γιατί αποφάσισε να πέσει. Αυτός που εργάστηκε περισσότερο για να πέσει ο Ντράκι ήταν ο ίδιος ο Ντράγκι. Ο Ντράγκι οδήγησε την κατάσταση σε ένα σημείο που θα ήταν αναπόφευκτή η παραίτησή του. Η ερώτηση είναι: γιατί το έκανε; Αναμφισβήτητα το Κ5Α του προσέφερε μια ευκαιρία casus belli, το οποίο ήταν πολύ εύθραυστο, γιατί ο Ντράγκι έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στο «Διάταγμα βοήθειας». Δεν υπήρξε κανένα συνταγματικό θέμα που να τον εξανάγκασε να παραιτηθεί. Το Κ5Α τον διευκόλυνε, γιατί όλη την κατάσταση τη δημιούργησε ο Ντράγκι. Με τις ομιλίες του στην έναρξη και στο κλείσιμο της συνεδρίασης της Γερουσίας τίναξε τα πάντα στον αέρα κόβοντας τις γέφυρες με όλους όσοι θα μπορούσαν να τον υποστηρίξουν, εκτός από το Δημοκρατικό Κόμμα που θα τον στήριζε ό,τι και να έλεγε. Στην εισαγωγή του επιτέάθηκε μετωπικά στη Λέγκα για το διάταγμα για τον ανταγωνισμό, ενώ στο κλείσιμο έβρισε στην ουσία το Κ5Α. Ο Ντράγκι οδήγησε τη Γερουσία σε σκηνές απόλυτης τρέλας.
Αναφερθήκατε σε ένα θερμό φθινόπωρο. Ο Ντράγκι θα παρέμενε μέχρι την άνοιξη, περνώντας το φθινόπωρο και τον χειμώνα…
Ο Ντράγκι το έβαλε στα πόδια γιατί κατάλαβε ότι και με τις πολιτικές που εφάρμοσε η κοινωνική κατάσταση έχει οξυνθεί. Κατάλαβε ότι το φθινόπωρο δεν θα μπορούσε να κυβερνήσει, γιατί θα οδηγηθούμε σε ένα τρομερό φθινόπωρο, εξαιτίας της έλλειψης ή της εύθραυστης κοινωνικής και βιομηχανικής πολιτικής και των κυρώσεων που εφαρμόζουμε κατά της Ρωσίας. Η Ιταλία έχει μετατραπεί σε κοινωνική πυριτιδαποθήκη, όχι γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε μια θετική κοινωνική εξέγερση, αλλά μπροστά σε εκρήξεις οργής. Από τις κινητοποιήσεις των οδηγών ταξί πήραμε απλώς μια μικρή γεύση για το τι μπορεί να συμβεί τους επόμενους μήνες. Το έβαλε στα πόδια γιατί κατάλαβε ότι η αρχιτεκτονική της αισχρής οικονομικής πολιτικής του κατακερμάτισε την πολιτική πλειοψηφία που είχε, με αποτέλεσμα να οδηγήσει στην έκρηξη των αντιθέσεων στο Κοινοβούλιο πριν το φθινόπωρο, γιατί μετά θα κληθούν άλλοι να αναλάβουν τα ηνία της κυβέρνησης. Έφυγε ίσως γιατί του το ζήτησαν κάποιοι ατλαντικοί του σύμμαχοι θεωρώντας ότι η παρουσία του Κ5Α στην κυβέρνηση ήταν ασυμβίβαστη με την τυφλή εμπιστοσύνη στο ΝΑΤΟ. Νομίζοντας ότι θα τους διώξει από την κυβέρνηση καθετοποίησε την κρίση της. θα έλεγα ότι η κρίση κατευθύνθηκε από τα πάνω, τη διαχειρίστηκε με εντελώς προσωπικό τρόπο ο Ντράγκι, με εξωκοινοβουλευτικό στην πράξη τρόπο και ίσως αντικοινοβουλευτικό τρόπο. Η Μπάρμπαρα Σπινέλι αποκάλεσε αυτή την κρίση «λαϊκισμό των ελίτ» και μου φαίνεται ότι έχει δίκαιο. Ο Ντράγκι ενσαρκώνει αυτό το κάλεσμα του λαού εναντίον του Κοινοβουλίου και της πολιτικής. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για τον ιταλικό λαό, αλλά για τους προνομιούχους, τους έχοντες και κατέχοντες, που τους είδαμε να κάνουν κάθε είδους εκκλήσεις για να παραμείνει ο άνθρωπος της θείας πρόνοιας στην κυβέρνηση, πόσο είναι καλός αυτός και πόσο η χώρα κρέμεται από αυτόν. Αυτός είναι ο εκφυλισμός και η παρακμή της δημοκρατίας.
Πώς διαμορφώνεται η επόμενη μέρα, με τη Μελόνι να θέλει να γίνει πρωθυπουργός, τον Σαλβίνι να θέλει να γίνει ξανά υπουργός Εσωτερικών, τις κεντρώες δυνάμεις να προσπαθούν να ενωθούν, το Δημοκρατικό Κόμμα να μην ξέρει τι να κάνει και την ανυπαρξία μιας Αριστεράς, ριζοσπαστικής, μετριοπαθούς ή μη;
Σχεδόν τα πάντα έχουν πολτοποιηθεί και κατακερματιστεί στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς και θα είναι πολύ δύσκολο να ανασυνταχθούν. Η Ακροδεξιά απειλεί να ισοπεδώσει τα πάντα κερδίζοντας στις κάλπες, εκμεταλλευόμενη το ημιπλειοψηφικό εκλογικό σύστημα και τη δραστική μείωση κατά 50% των αιρετών στη Βουλή και τη Γερουσία, χωρίς μάλιστα να έχουν αλλάξει οι εκλογικές περιφέρειες Κινδυνεύουμε να δούμε μια τεράστια εκλογική πλειοψηφία της Ακροδεξιάς, με την οποία θα μπορούσε να αλλάξει και το σύνταγμα.
Το Δημοκρατικό Κόμμα θα συνεργαστεί με τις δυνάμεις του Κέντρου, αφού φαίνεται αδύνατη η συνεργασία του με το Κ5Α;
Από τα πάνω, από το πιο προνομιούχο τμήμα της χώρας, υποδεικνύουν στον Λέτα να συνεργαστεί με αυτό το κατακερματισμένο, ανίκανο και εντελώς αναξιόπιστο Κέντρο, που έχει συγκεντρώσει υποκριτές, ανεξέλεγκτους, διεφθαρμένους, από τον Ρέντσι, και τον Καλέντα έως τον Ντι Μάιο, τον Τότι, που μισούνται μεταξύ και δεν έχουν καμία σχέση ο ένας με τον άλλο και που προσπαθούν με τις λίγες ψήφους που έχει ο καθένας τους να εκβιάσει όλους τους άλλους. Αυτά είναι επικίνδυνα θαμνάκια που το Δημοκρατικό Κόμμα φαίνεται να έχει ανάγκη για να οικοδομήσει ένα νέο κενό ή, ακόμη χειρότερα, να κινηθεί πάνω στην αποκαλούμενη «ατζέντα Ντράγκι». Μια ατζέντα αντικοινωνικής παλινόρθωσης. Αυτό θα επέτρεπε στην Ακροδεξιά να πάρει και μια απόχρωση κοινωνικής πολιτικής και να εμφανιστεί με ένα περισσότερο κοινωνικό πρόσωπο. Από την άλλη πλευρά, ο άξονας Δημοκρατικού Κόμματος και Κ5Α κάηκε από την αποστολή των όπλων στην Ουκρανία και την ψήφο εμπιστοσύνης στον Ντράγκι. Είμαι πολύ απαισιόδοξος.
Πιο αριστερά από το Δημοκρατικό Κόμμα υπάρχει η ενδιαφέρουσα μορφή του Ντε Ματζίστρις, του εξαιρετικού πρώην δήμαρχου της Νάπολης, αλλά δεν βλέπω μέσα σε τόσο λίγο χρόνο να διαμορφώνει μια ηγετική φυσιογνωμία εθνικής εμβέλειας και να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να έχει μια φωνή στο σημερινό ιταλικό χάος και να διεκδικήσει την είσοδο ενός σχήματος της Αριστεράς στη Βουλή. Θα ευχόμουν σε όλες τις μικρές δυνάμεις της Αριστεράς να ενισχυθούν, αλλά δεν θέλω να έχω αυταπάτες.
Πώς βλέπετε σήμερα την Ευρώπη μέσα στα σενάρια του Δεύτερου Ψυχρού Πολέμου;
Φοβάμαι ότι η Ευρώπη ταξιδεύει όπως ο Τιτανικός, με τη διαφορά ότι ψάχνει αυτή το παγόβουνο που θα πέσει για να συντριβεί. Ταξιδεύει για να συγκρουστεί με το παγόβουνό της. Η Ευρώπη αυτοκτονεί. Ξεκινώντας από την υπόθεση της Ουκρανίας. Αποποιήθηκε κάθε αυτόνομο ρόλο και την προστασία των κατοίκων της, ακόμη και αυτών της Ουκρανίας. Αποποιήθηκε τις αξίες της, πέρα από τις αξίες της ειρήνης, για να ακολουθήσει την πορεία που της χάραξαν οι ΗΠΑ, που είναι καταστροφική για την Ουκρανία και την Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Φον Ντερ Λάιεν ακολουθεί μια καταστροφική πολιτική, που εκφράζει μια βαθιά ανικανότητα να καταλάβει τι συμβαίνει και το ρίσκο που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Η Ευρώπη κινδυνεύει να εξαφανιστεί ως πολιτική οντότητα και ίσως ως οικονομική οντότητα.
Η πορεία των κυρώσεων, όπως τις διαμόρφωσαν και όπως τις εφαρμόζουν, πλήττει περισσότερο την Ευρώπη από οποιονδήποτε άλλο, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Φαίνεται να αποτελούν ένα μπούμερανγκ που συνθλίβει την Ευρώπη. Οι κυρώσεις δεν φαίνεται να πιέζουν πραγματικά τη Ρωσία που εισέβαλε σε μια άλλη χώρα, αλλά να οδηγούν στην αυτοκτονία της Ευρώπης.
