Το Κοινωνικό Φόρουμ της Γένοβας, που έγινε από τις 18 έως τις 21 Ιουλίου του 2001, επηρέασε όσο κανένα άλλο από τα μεγάλα φόρουμ, όπως το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε ή το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ της Φλωρεντίας, το κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα, παρ’ όλο που η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι σταμάτησε στο λιμάνι της Ανκόνας με την αστυνομία και τους καραμπινιέρους εκατοντάδες Έλληνες ακτιβιστές.
Οι Έλληνες ακτιβιστές που βρέθηκαν στη Γένοβα, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς χώρους της Αριστεράς και των κινημάτων, αποτέλεσαν τη δυναμική μαγιά για τη δημιουργία των ελληνικών φόρουμ, το Κοινωνικό Φόρουμ της Θεσσαλονίκης με το εξάμηνο της ελληνικής Προεδρίας το 2003 και το 4ο Ευρωπαϊκό Φόρουμ της Αθήνας το 2006, που πυροδότησαν σημαντικές εξελίξεις για τη συνεργασία των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της Αριστεράς και των κινημάτων στη χώρα μας.
Είκοσι χρόνια αργότερα, η ΑΥΓΗ, προσπαθώντας να προσφέρει μια όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα για τη δημιουργία, τις προκλήσεις και την προοπτική του Κοινωνικού Φόρουμ της Γένοβας και του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης, μιλά με τους βασικούς πρωταγωνιστές του, με τον εκπρόσωπό του Φόρουμ Βιτόριο Ανιολέτο, τη Ραφαέλα Μπολίνι του τεράστιου πολιτιστικού και κοινωνικού συλλόγου ARCI, τον πρώην γενικό γραμματέα του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου εργατών μετάλλου FIOM - CGIL Τζιάνι Ριναλντίνι, τον επικεφαλής τότε του κινήματος με τις «Λευκές Φόρμες, των «Ανυπάκουων» και των Κοινωνικών Κέντρων Λούκα Καζαρίνι, την κινηματική ψυχή τής ομάδας που είχε αναλάβει την περιφρούρηση του Φόρουμ Ρομπέρτο Τζιούντιτσι και την κινηματική δικηγόρο τής Γένοβας Λάουρα Ταρταρίνι, που παρακολούθησε από κοντά τις δίκες που συνεχίζονται ακόμη εξαιτίας της εκδικητικότητας του ιταλικού κράτους.
Θα ήταν τεράστιο λάθος να θεωρεί κανείς ότι το Κοινωνικό Φόρουμ της Γένοβας έμεινε στην Ιστορία για τη βάρβαρη καταστολή του από την κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι, τη δολοφονία - εκτέλεση του Κάρλο, το «μεξικανικό σφαγείο» στο σχολείο Ντίας και τα βασανιστήρια στο Μπολτσανέτο. Το Κοινωνικό Φόρουμ της Γένοβας έμεινε στην Ιστορία κυρίως γιατί κατάφερε να ενώσει για πρώτη φορά με έναν πρωτόγνωρο, ειρηνικό, δημοκρατικό, άμεσο, ισότιμο και κινηματικό τρόπο κάτω από ένα μεγάλο όραμα για έναν άλλο εφικτό κόσμο εκατοντάδες συλλόγους, οργανώσεις, συνδικάτα, κόμματα και ακτιβιστές που ξεκινούσαν από τις καθολικές μοναχές και έφθαναν στους καταληψίες των εκατοντάδων κοινωνικών κέντρων και τα αυτόνομα συνδικάτα.
Ο πυκνός πολιτικά χρόνος που ακολούθησε τη Γένοβα, πέρα από το εθνικό πρόβλημα της Ιταλίας με τον μπερλουσκονισμό, οδήγησε σε ένα τεράστιο παγκόσμιο κίνημα κατά του πολέμου στο Ιράκ, με 110 εκατομμύρια ανθρώπους να διαδηλώνουν ταυτόχρονα για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο, οδήγησε σε ορισμένες μεγάλες νίκες των λαών της Λατινικής Αμερικής, που είδαν τις κυβερνήσεις τους να βγάζουν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους από τη φτώχεια, αλλά οδήγησε και σε μια πρωτοφανή επίθεση του παγκοσμιοποιημένου πλέον καπιταλισμού στο περιβάλλον και στον άνθρωπο και στα εργασιακά, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Μια βάρβαρη επίθεση, που συμπληρώθηκε με πρωτοφανή λαϊκισμό, μίσος και ρατσισμό.
Είκοσι χρόνια αργότερα, οι πρωταγωνιστές του Κοινωνικού Φόρουμ της Γένοβας, μαζί με εκατοντάδες νέες και παλιές συλλογικότητες και ακτιβιστές, θα συγκεντρωθούν για να απαιτήσουν όχι μόνο έναν άλλο εφικτό, αλλά και έναν άλλο αναγκαίο κόσμο, για να βγούμε από την πανδημία ω κοινωνίες όρθιες, στα πόδια τους.
«Είστε η αρρώστια, είμαστε η γιατρειά»
«Είστε η αρρώστια, είμαστε η γιατρειά» τόνισε ο πρώην εκπρόσωπος του Κοινωνικού Φόρουμ της Γένοβας και επικεφαλής σήμερα της ιταλικής Επιτροπής για την Άρση των Πατεντών στα Εμβόλια Ανιολέτο παρουσιάζοντας τις πρωτοβουλίες του Δικτύου Γένοβα 2021, όπου συμμετέχουν εκατοντάδες οργανώσεις και προσωπικότητες των κινημάτων και της κοινωνίας που έχουν προγραμματίσει για τη Δευτέρα 19 Ιουλίου στη Γένοβα μια εθνική συνέλευση σύγκλισης του κοινωνικού ακτιβισμού με στόχο τη διοργάνωση μιας ιταλικής κινητοποίησης το φθινόπωρο με στόχο να γιατρευτεί αυτός ο άρρωστος κόσμος. Την επομένη ημέρα, την Τρίτη 20 Ιουλίου, θα διοργανωθεί μια συζήτηση με διεθνή κινήματα και ακτιβιστές.
Την ίδια στιγμή η «Επιτροπή Κάρλο Τζουλιάνι» έχει συγκαλέσει μια εθνική συγκέντρωση στις 20 Ιουλίου στην πλατεία Αλιμόντα της Γένοβας, εκεί που δολοφονήθηκε ο Κάρλο Τζουλιάνι, ενώ από τις 18 έως τις 21 Ιουλίου θα πραγματοποιηθούν στο Παλάτι του Δούκα, που διοργανώθηκε το G8, ένα τριήμερο εκδηλώσεων από το Δίκτυο «Γένοβα, 20 Χρόνια Μετά: Ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος».
Πλατεία Αλιμόντα, Εξάρχεια και Κερατσίνι
Η πλατεία Αλιμόντα της Γένοβα συνδέθηκε όμως με τα Εξάρχεια και το Κερατσίνι, με τη μαρτυρία της Άιντι Τζουλιάνι, της μητέρας του Κάρλο Τζουλιάνι, που, μιλώντας με τη Μάγδα Φύσσα και τις άλλες μητέρες των δολοφονημένων παιδιών από την αστυνομία, τους νεοφασίστες και τους νεοναζί, δεν θα σταματήσουν να ζητούν ποτέ δικαιοσύνη για όλα τα θύματα. Συνδέθηκε με τον αντιδικτατορικό αγώνα της Ελλάδας, αφού η θεία του Κάρλο, η Μαρία Έλενα Αντζελόνι, σκοτώθηκε σε βομβιστική ενέργεια έξω από τον χώρο στάθμευσης της αμερικανικής πρεσβείας της Αθήνας τον Σεπτέμβριο του 1970, με την Έλενα Τζιουλιάνι να δηλώνει περήφανη που πήρε το όνομα της αγωνίστριας θείας της.
Συνδέθηκε τέλος με τον Τζουλιάνο Τζουλιάνι, που, εκτός από το ότι άνοιξε με την Άιντι την πόρτα του σπιτιού των Τζουλιάνι στους κατατρεγμένους Έλληνες από τη χούντα στο Μιλάνο, αποτέλεσε τον πρώτο ξένο υποψήφιο στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ το 2009. Οι σημερινές μαρτυρίες της Έλενα, του Τζουλιάνο και της Άντι, που κλείνουν το ένθετο της ΑΥΓΗΣ, πέρα από το να μας κάνουν περήφανους για την αντιδικτατορική και κινηματική ιστορία μας, αποτελούν ίσως την καλύτερη απόδειξη ότι ζούμε σε έναν αλληλοεξαρτώμενο, χωρίς σύνορα κόσμο, που απαιτεί ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη και δικαιώματα για όλους ξεκινώντας για άλλη μια φορά από την Υγεία. Γιατί είμαστε η γιατρειά στην αρρώστια τους.
