Η ημέρα των εκλογών γύρισε την Αμερική στις χειρότερες μέρες του προηγούμενου αιώνα ή μεταξύ των χειρότερων της δημοκρατικής ιστορίας της, διότι ακόμη και μέσα στη Νέα Υόρκη, την κατεξοχήν δημοκρατική πολιτεία, κυκλοφορούσαν τζιπάκια και ημιφορτηγά με τις σημαίες του ρατσιστικού Νότου και τους αυτόκλητους πολιτοφύλακες του Ντόναλντ Τραμπ για να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους ώστε να μην πάνε να ψηφίσουν. Αυτό δυστυχώς συνέβη σε όλη την Αμερική την ημέρα των εκλογών.
Δυστυχώς στις ΗΠΑ δεν υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός στην ημέρα που διεξάγεται η εκλογική διαδικασία και πολύ χειρότερα εάν σκεφθεί κανείς ότι δεν ψηφίζεται μόνο ο Πρόεδρος μιας μεγάλης δημοκρατίας, αλλά ο Πρόεδρος μιας χώρας που θα αποτελέσει τον πλανητάρχη, γιατί είναι πάντα μια εργάσιμη ημέρα και δεν φαίνεται να αποτελεί την κορύφωση της συλλογικής συμμετοχής των πολιτών στη διαμόρφωση της πολιτικής και του μέλλοντος της χώρας. Αυτό δεν συνέβαινε ούτε στις αποκαλούμενες Δημοκρατίες της Μπανάνας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής ή στην Αφρική.
Με τον κορωνοϊό πάρα πολλοί ψηφοφόροι επέλεξαν την επιστολική ψήφο και παρέμειναν στα σπίτια τους, αλλά δεν μπορεί κανείς να μην οσμιστεί τη μεγάλη εμφυλιοπολεμική ένταση που επικρατεί όλη την ημέρα. Τα τάγματα ασφαλείας του Τραμπ οδήγησαν την πόλωση στα ύψη με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα κλίμα ανάλογο με αυτό που ζούσε η Ελλάδα τη δεκαετία του 1960 με το παρακρατικό κράτος της Δεξιάς. Η χώρα γύρισε πίσω σχεδόν δύο αιώνες στην εποχή του αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου.
Η πολιτική απάντηση ίσως θα δοθεί από την ψήφο των αποκαλούμενων μειονοτήτων, γιατί τα δυναμικά κινήματα αυτής της περιόδου φαίνεται ότι δημιούργησαν τις προϋποθέσεις και τα κίνητρα για τη δημοκρατική συμμετοχή τους. Οι δολοφονίες Αφροαμερικανών από τους αστυνομικούς ενεργοποίησε το κίνημα του Black Lives Matter, με αποτέλεσμα ένα τμήμα των Αφροαμερικανών που δεν ψήφιζε να προσέλθει στις κάλπες.
Στον ισπανόφωνο κόσμο βλέπουμε σημαντικές αλλαγές, γιατί ακόμη και σε πολιτείες όπου υπάρχουν οι ισπανόφωνοι που είναι εναντίον της Κούβας και της Βενεζουέλας, όπως με τους Κουβανούς στη Φλόριντα που είναι κατεξοχήν Ρεπουμπλικανοί, άρχισαν να αμφιβάλλουν ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με την ιδεολογία του Τραμπ.
Το 30% των υποψηφίων προέρχεται από τις αποκαλούμενες μειονότητες, γεγονός που θα αλλάξει τα δεδομένα, γιατί πάρα πολλοί από αυτούς θα εκλεγούν. Μάλλον δεν θα έχουμε ένα άκρως αγγλοσαξονικό σώμα αιρετών. Την ίδια στιγμή έχει αλλάξει και η δημογραφική υπόσταση των ΗΠΑ, γιατί οι νέες γενιές προέρχονται πολλές φορές από ένα μείγμα δύο και τριών εθνολογικών κοινοτήτων και έχουν μια διαφορετική αντίληψη για τον κόσμο. Τα αποτελέσματα των εκλογών ίσως δεν θα αναδείξουν μόνο έναν άλλο Πρόεδρο, αλλά και μια διαφορετική Αμερική.
* Ο Νίκος Αλεξίου είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Queens College
