Θεσσαλονίκη: Σήμερα στις 6 το απόγευμα η Θεσσαλονίκη αποχαιρετά τον Γιώργο Φαρσακίδη, μια εμβληματική μορφή της κομμουνιστικής Αριστεράς, έναν μεγάλο αγωνιστή, έναν σπουδαίο άνθρωπο και σημαντικό ζωγράφο και χαράκτη, που με το έργο του φώτισε την πέτρινη ζωή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των πολιτικών κρατουμένων.
Ο Γιώργος Φαρσακίδης έφυγε πλήρης ημερών, στα 94 του χρόνια, και σήμερα, στην πολιτική του κηδεία, οι σύντροφοί του από το ΚΚΕ, αλλά και πάρα πολλοί συναγωνιστές και συναγωνίστριές του από τα πιο σκοτεινά χρόνια των πολιτικών διωγμών και της Χούντας, όπως και άνθρωποι που, ανεξάρτητα από ιδεολογίες, τον εκτιμούσαν και τον τιμούσαν ως έναν μεγάλο συνεπή αγωνιστή και καλλιτέχνη, θα του πουν το ύστατο «χαίρε». Θα του «πουν» ότι το σπουδαίο καλλιτεχνικό αλλά και συγγραφικό του έργο δεν θα σβήσει ποτέ και θα συνεχίσει να μεταλαμπαδεύει τις πανανθρώπινες αξίες που ο ίδιος υπηρέτησε πιστά στη ζωή του. «Είναι μια ζωή που δεν θα 'θελα ν' αλλάξω. Όπως δεν άλλαξα και την πίστη μου κι ας απομυθοποιήθηκαν κάποια πράγματα. Το ιδανικό παρέμενε το ίδιο. Ο Λένιν έλεγε ότι κομμουνιστής είναι εκείνος που συμβάλλει ώστε να προηγηθούμε έστω ένα βηματάκι προς την επανάσταση. Ούτε μεγάλα λόγια ούτε εξάρσεις... Για μένα, οι ιδέες του σοσιαλισμού συνοψίζονται στη φράση: 'να ανθρωπέψει ο άνθρωπος'», είπε, σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις.
Γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης το 1926 και ήρθε αργότερα στη Θεσσαλονίκη μαζί με την οικογένειά του. Μάλιστα το μικρό σπίτι τους στην Οδησσό, στην οδό Κράσνι Περεούλοκ 18, όπου στήθηκε το επιτελείο που προετοίμασε την επανάσταση του 1821, το παραχώρησε στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού. Νεαρός ακόμη εντάχτηκε στην ΕΠΟΝ και πήρε ενεργό μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα. Τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχες, μία με τους Γερμανούς και μία με τους Βούλγαρους φασίστες, και έμεινε ανάπηρος και στα δύο του χέρια. Εντάχθηκε στο ΚΚΕ, μέλος του οποίου παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του, μιας ζωής γεμάτη αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία. Μια ζωή γεμάτη φυλακίσεις, βασανιστήρια και εξορίες. Πάνω από 16 χρόνια έκανε σε Μακρόνησο, Άι-Στράτη, Γυάρο και Λέρο. Εκεί μαθαίνει να χαράζει και να ζωγραφίζει, έχοντας δάσκαλό του τον επίσης αντιστασιακό εξόριστο Χρήστο Δαγκλή, εκεί «σπουδάζει» στο «Πανεπιστήμιο της Εξορίας» και μαθαίνει ξένες γλώσσες, Φιλοσοφία, Κοινωνιολογία, Ιστορία... Τα έργα του μέσα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν ντοκουμέντα της απάνθρωπης καθημερινότητας των πολιτικών κρατουμένων και αναδεικνύουν το μεγαλείο του αγώνα τους. Στη μεταπολίτευση παρουσιάζει την καλλιτεχνική δουλεία του σε εκθέσεις. Το 1984 εκδίδεται και το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «η Πρώτη Πατρίδα», ενώ το συγγραφικό του έργο κλείνει με το βιβλίο «Η καινούργια πατρίδα». Συλλυπητήρια μηνύματα για τον θάνατό του, πέρα από το ΚΚΕ, εξέδωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης και το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών, του οποίου ήταν δραστήριο μέλος.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
