του Κώστα Σπαρτινού*
Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές «κατά τον ρουν της Ιστορίας» (για να θυμηθούμε τη συνεχώς αποπλανημένη ηρωίδα της ταινίας «Ο Θόδωρος και το δίκαννο»), ο λαός μπορεί να ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Όμως η ίδια η Δεξιά δεν ξεχνά ποτέ τον εαυτό της, τον παλιό, κακό εαυτό της. Και κάθε φορά που της δίνεται η ευκαιρία, μας το υπενθυμίζει πολύ σχολαστικά.
Μέσα σε έναν χρόνο από τότε που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, το τοπίο είναι πλέον σαφές και καθαρό. Είμαι σίγουρος ότι το έχουν διαπιστώσει ακόμα και πολλοί από αυτούς που, για λόγους συναισθηματικούς, ψυχολογικούς, λόγους σκοπιμότητας ή επειδή θέλουν πιστεύουν ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, δεν το παραδέχονται φωναχτά.
Η χρονιά που πέρασε ήταν μια χρονιά πολύ διδακτική. Η καλοπληρωμένη επικοινωνιακή αντιμετώπιση των προβλημάτων δεν είναι αρκετή για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο της κυβέρνησης της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θα αναφερθώ με ενδεικτικούς τίτλους σε κάποια από τα κραυγαλέα πεπραγμένα της που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Έχει ιδιαίτερη σημασία να τονίσουμε ότι πολλοί από τους παρακάτω τομείς δραστηριοτήτων εμφανίστηκαν κατά την προεκλογική εκστρατεία των τελευταίων εθνικών εκλογών ως τα μεγάλα ατού του κόμματος των «αρίστων».
Αποδείχθηκε έλλειψη απαιτούμενων τυπικών προσόντων ή ψευδείς δηλώσεις τίτλων από ένα πρώην υφυπουργό (παραιτήθηκε) και έναν αναπληρωτή υπουργό, έναν γενικό γραμματέα υπουργείου και τον διοικητή της ΕΥΠ (αυτοί δεν παραιτήθηκαν). Παραιτήθηκε όμως ο ατυχής Θεσσαλός κομματάρχης από πρόεδρος νοσοκομείου γιατί δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το ντιλ ανταλλαγής της θέσης με τα 1.000 κουκιά που είχε προσφέρει στην εθνική υπόθεση (τα ονόματα σε όλους και όλες γνωστά).
Αντικαταστάθηκε βεβαίως ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς στην προεδρία του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού από εκπαιδευτικό με ειδικότητα στην οργάνωση εκπαιδευτικών εκδρομών.
Για να μην χανόμαστε σε λεπτομέρειες: η συμπύκνωση της κυβερνητικής αντίληψης περί αριστείας αποτυπώνεται στην επιλογή της προέδρου της Επιτροπής Εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση - όπως και η συμπύκνωση της κυβερνητικής αισθητικής (και όχι μόνο) στο «Μεγάλο Περίπατο» του μικρού ανιψιού.
Διαχείριση δημόσιου χρήματος
Κορυφαίο επίτευγμα: η λίστα Πέτσα. Αγανάκτησαν μέχρι και η Ντόρα Μπακογιάννη και άλλοι βουλευτές της Ν.Δ., ακόμα και η «Καθημερινή», ο «Guardian», μιντιάρχες για διάφορους λόγους, οι πάντες - εκτός από τους ευεργετηθέντες.
Θα ήταν άδικο βέβαια να ξεχαστούν τα vouchers των επιστημόνων του Γ. Βρούτση, η καμπάνια για τον τουρισμό που δόθηκε από τον Χ. Θεοχάρη σε ιδιώτες αντί για τον ΕΟΤ (η οποία όμως δεν μπόρεσε να αποτρέψει το αλαλούμ των σχετικών μέτρων όσο κι αν είχαν ως ισχυρό ατού το πρωθυπουργικό χαμόγελο μπροστά από το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης).
Και για να μην ξεχνιόμαστε: νομοθετήθηκε παύση διώξεων και απαλλαγή για υποθέσεις απιστίας τραπεζικών στελεχών για τα κομματικά δάνεια και τα δάνεια των «κολλητών».
Διαχείριση δημόσιων αγαθών
Εξαγγέλθηκαν ιδιωτικοποιήσεις στο νερό. Επίσης, παραχώρηση της πλειονότητας των μετοχών από το Δημόσιο σε ιδιώτες στα δίκτυα ηλεκτρισμού (στον πολύ επιτυχημένο ΑΔΜΗΕΕ) και φυσικού αερίου (ΔΕΠΑ Υποδομών).
Κι αυτά βέβαια «κουμπώνουν» με την ήδη ψηφισμένη περιβαλλοντοκτόνα νομοθεσία του Κ. Χατζηδάκη για γρήγορες επενδύσεις (όπως στο Ελληνικό;) και τριτοκοσμική ανάπτυξη.
Διαχείριση δημόσιων υποδομών
Σταμάτησαν όλα τα μεγάλα έργα στη χώρα. Επανεξετάζονται όλες οι συμβάσεις, έστω και με παράνομο τρόπο (Ε.Ο. Πατρών - Πύργου). Δεν έχει σημασία πότε θα γίνουν και με ποιο κόστος, αλλά ποιοι θα τα υλοποιήσουν.
Σεβασμός θεσμών - Δικαιοσύνης
Επιθέσεις Γεωργιάδη κατά της εισαγγελέα Διαφθοράς με αποκορύφωμα την ανατριχιαστική του απαίτηση να φυλακιστεί. Προεξόφληση από τον ίδιο για συγκρότηση Ειδικού Δικαστηρίου για τον Δ. Παπαγγελόπουλο.
Παρέμβαση Σκέρτσου κατά της εισαγγελέα στη δίκη Τοπαλούδη.
Οι θεσμικές παραβιάσεις στη λειτουργία της Προανακριτικής Επιτροπής είχαν ως αποτέλεσμα την απόρριψη από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής της κλήσης ως υπόπτων μη πολιτικών προσώπων (π.χ. Γιάννα Παπαδάκου).
Αυταρχισμός - σκοταδισμός
Παρακολουθήσαμε πάμπολλες σκηνές αστυνομικής βίας απαθανατισμένες από διατεταγμένα τηλεοπτικά συνεργεία εναντίον κυρίως νέων ανθρώπων. Αλλά δεν ξέφυγαν και οι μεγαλύτεροι. Κραυγαλέα η περίπτωση Ινδαρέ.
Υπήρξαν όμως και χαρακτηριστικές περιπτώσεις σκοταδιστικής αντίληψης, και αυτές στρεφόμενες κυρίως εναντίον νέων ανθρώπων, όπως η τραγελαφική επέμβαση του κράτους στους κινηματογράφους στην προβολή της ταινίας «Τζόκερ». Κι ακόμα: κάμερες στα σχολεία, διαγωγή στο απολυτήριο.
Αναπότρεπτη κατάληξη, βέβαια, η προσπάθεια στραγγαλισμού των διαδηλώσεων. Καταλαβαίνουν άραγε οι κυβερνώντες ότι η επικοινωνιακή αντιμετώπιση των προβλημάτων όχι μόνο δεν μπορεί να είναι για πολύ καιρό αποτελεσματική, αλλά κάποια στιγμή γυρίζει μπούμερανγκ; Ότι το εφεύρημα του «νέου Μωυσή» στο τέλος θα είναι χρήσιμο μόνο για τους γελοιογράφους;
* Ο Κώστας Σπαρτινός είναι πρώην βουλευτής Αχαΐας και μέλος της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
