Το Πολυτεχνείο συμπυκνώνεται στο διαχρονικό τρίπτυχο Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία, που σχεδόν μισόν αιώνα μετά παραμένει ισχυρό ως αίτημα και ως συμβολισμός και κινητοποιεί τη μια γενιά μετά την άλλη. Κοιτάζοντάς το από τη σκοπιά της πορείας όμως βλέπουμε ότι αποτυπώνει κάθε χρόνο την αντίδραση των νέων στην εκάστοτε πολιτική συγκυρία, αλλά και -δευτερευόντως έστω- τις σχέσεις, τη δυναμική και τους συσχετισμούς στο εσωτερικό της Αριστεράς. Το αυταρχικό, αστυνομοκρατικό κρεσέντο της Δεξιάς έβγαλε φέτος στον δρόμο πολύ περισσότερους από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Αλ. Τσίπρα, ξεπερνώντας το σοκ του δισυπόστατου -κυβέρνηση και δρόμος- είχε μια ογκώδη και επιβλητική παρουσία. Με τον τρόπο αυτόν βούλωσαν στόματα. Και της κυβέρνησης, που θεωρούσε ότι ο κόσμος θα φοβηθεί, και διαφόρων γραφικών, με το αριστερόμετρο στο χέρι που υπόσχονταν τσαμπουκάδες κατά του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τελικά λούφαξαν.
Δεν θα ξεμπερδέψετε από τον ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο
