Συνέντευξη στον Αργύρη Παναγόπουλο
«Είναι πολύ δύσκολο να ερμηνεύσουμε αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη. Οι γεωπολιτικοί και γεωστρατηγικοί λόγοι θα αποτρέψουν τη σταθεροποίηση για αρκετό διάστημα. Δεν αφορά μόνο την Τουρκία και τη Ρωσία ή την απούσα Ευρώπη. Οι ομαδικοί τάφοι μάς έδειξαν ότι ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα για την κατάσταση παρ’ όλα όσα έχουν ειπωθεί τα τελευταία χρόνια.
Οι ομαδικές εκτελέσεις και οι ομαδικές εκτοπίσεις είναι πολύ διαδεδομένες. Οι διακινητές συνεχίζουν να διαπραγματεύονται πλουσιοπάροχες συμφωνίες με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ενώ η Μάλτα χρησιμοποιεί στολίσκο με ψαράδικα παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και η Ιταλία φοβάται το φάντασμα του Σαλβίνι και συνεχίζει να ακολουθεί μια πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά εάν δεν υπάρξει ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Τα παραπάνω τόνισε στην «Αυγή» ο Νέλο Σκάβο, ο δημοσιογράφος της καθημερινής εφημερίδας της ιταλικής Καθολικής Εκκλησίας «Avvenire», που από πέρσι ζει υπό την προστασία της αστυνομίας εξαιτίας των απειλών της μαφίας των διακινητών της Λιβύης και πρόσφατα κατέθεσε σε δικαστήριο της Μάλτας τα στοιχεία για την παράνομη συμπεριφορά των αρχών της που κόστισε τη ζωή σε μια ομάδα νεαρών μεταναστών.
* Στη Λιβύη συνεχίζεται ο πόλεμος, δεν υπάρχει στην πράξη το εμπάργκο όπλων, έρχονται στην επιφάνεια ομαδικοί τάφοι και μισθοφόροι και φύλαρχοι ελέγχουν τη χώρα με την εποπτεία της Τουρκίας και της Ρωσίας...
Στη Λιβύη έχουμε 14 φυλές και έχει πάνω από 70 «πολιτοφυλακές», οι οποίες μπορούν να καθορίσουν ακόμη και τις διεθνείς σχέσεις. Ο Ερντογάν ισχυρίστηκε ότι άλλαξε τις τύχες της σύγκρουσης στη Λιβύη υπέρ της κυβέρνησης της Τρίπολης και τον Σάρατζ. Μια «πολιτοφυλακή» που ελέγχει τη μεγάλη εγκατάσταση της Σχαράρα και εφοδιάζει με φυσικό αέριο την Ιταλία έκλεισε τους αγωγούς αερίου ζητώντας από την ενεργειακή εταιρεία NOC να αυξήσει το χρηματικό ποσό που της καταβάλει για την προστασία της.
Αυτός που θα έπρεπε να προστατεύει τις ενεργειακές εγκαταστάσεις έγινε στην πράξη το αφεντικό και ο διαμεσολαβητής των σχέσεων ανάμεσα στη κυβέρνηση της Λιβύης και την Ιταλία, η οποία έχει ιστορικά στενές σχέσεις με τη χώρα αυτήν. Φαίνονται λεπτομέρειες, αλλά δείχνουν ότι η Λιβύη ελέγχεται διαρκώς περισσότερο από τις διάφορες μαφίες.
* Πώς μπορούμε να ελπίζουμε σε μια κατάπαυση του πυρός και μια ειρηνευτική διαδικασία;
Η Ευρώπη αποτελεί τον μεγάλο απόντα αυτά τα χρόνια. Η σύγκρουση στη Λιβύη ξεκίνησε το 2011 εξαιτίας των εσωτερικών συμφερόντων ορισμένων κρατών της ΕΕ, με τη Γαλλία, τη Βρετανία και άλλες χώρες να ανατρέπουν την κυβέρνηση του δικτάτορα Καντάφι χωρίς ένα σχέδιο σταθεροποίησης.
Φαινομενικά η Λιβύη φαίνεται διαιρεμένη σε μια πλευρά που ελέγχεται από την Τουρκία και σε μια από τη Ρωσία, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν «πολλές Λιβύες», διότι πρέπει να γίνουν πολλές συμφωνίες κατά τόπους με τους φυλάρχους και τις «πολιτοφυλακές» τους.
Ανεξάρτητα από το τμήμα της χώρας που θα ελέγχει ο Χαφτάρ, ο Πούτιν κατάφερε να αποκομίσει μια εξαιρετική νίκη στη Λιβύη, διότι, ακόμη και εάν μειωθεί η εδαφική περιοχή που ελέγχει η Ρωσία, η Μόσχα θα έχει μια μεγάλη ναυτική και στρατιωτική βάση απέναντι από την Ιταλία και την Ελλάδα και θα βρίσκεται στη μέση της Μεσογείου. Συμπεριλαμβανομένης και της ναυτικής και στρατιωτικής βάσης της Ρωσίας στη Συρία, είναι προφανές ότι η Μόσχα απέκτησε μια νέα δυναμική παρουσία στη Μεσόγειο.
Το δεύτερο στοιχείο είναι η αυξανόμενη επιρροή της Άγκυρας στη Λιβύη, που ανακήρυξε μονομερώς ένα είδος ιδιωτικής οικονομικής ζώνης που ξεκινά από την Τουρκία για να φθάσει στην Κύπρο, περνά δίπλα από την θαλάσσια περιοχή της Ελλάδας και της Αιγύπτου για να φθάσει στην Τρίπολη και συνεπώς απέναντι από τις ακτές της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή η Άγκυρα αποκτά δύο ναυτικές και στρατιωτικές βάσεις ανατολικά και δυτικά της Τρίπολης. Σε μικρή μάλιστα απόσταση από τις βάσεις της Ρωσίας.
Τα γεγονότα αυτά μας δείχνουν ότι η Μεσόγειος επέστρεψε στο στόχαστρο των μεγάλων ηγεμονικών δυνάμεων του καιρού μας και ότι η Ευρώπη δεν το κατάλαβε έγκαιρα. Η κατάσταση αυτή οδηγεί σε μια εσωτερική σύγκρουση στο ΝΑΤΟ, επειδή ορισμένες χώρες δεν βλέπουν με καλό μάτι την τουρκική παρουσία στη Λιβύη. Η Ευρώπη έκανε το λάθος να εστιάσει το ενδιαφέρον της σε ένα μόνο από τα θέματα που αφορούν τη Λιβύη, το μεταναστευτικό.
* Το μεταναστευτικό αποτελεί το ισχυρό χαρτί των διακινητών;
Ορισμένες κυβερνήσεις και πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη, που συνδέουν το μέλλον τους με την απώθηση των μεταναστών, κατάλαβαν ότι θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν αυτούς που στη Λιβύη θα κρατούν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Τόσο τα νόμιμα όσο και τα παράνομα στρατόπεδα, η παρουσία των οποίων έχει καταδικαστεί από τον ΟΗΕ.
Πριν από λίγες ημέρες καταδικάστηκαν στη Μεσίνα της Σικελίας τρεις διακινητές που αναγνωρίστηκαν από τους πρόσφυγες ότι έκαναν βασανιστήρια στο νόμιμο κρατικό στρατόπεδο της Σάμπια στη Λιβύη και εργάζονταν για τον διοικητή της περιοχής Αμπντ αλ-Ραχμάν αλ-Μιλάντ, τον αποκαλούμενο «Μπίζα».
* Αυτόν που είχε υπογράψει τη συμφωνία Λιβύης και Ιταλίας για το μεταναστευτικό;
Ακριβώς, μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο. Το πρόβλημα είναι ότι, εάν αυτοί οι διακινητές αποφάσιζαν να βάλουν στη θάλασσα 1.000, 2.000, 5.000 ή 10.000 πρόσφυγες, θα έφερναν σε πολύ δύσκολη θέση τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, διότι θα φανέρωναν στους πολίτες τους ότι δεν μπορούν να σταματήσουν τα μεταναστευτικά κύματα.
Έτσι κάθε φορά η Λιβύη απαιτεί περισσότερα χρήματα από τους Ευρωπαίους για να σταματήσει τις ροές. Δημοσιεύσαμε ότι η Ιταλία ετοιμάζεται να δώσει άλλα 58 εκατ. στην αποκαλούμενη «Ακτοφυλακή της Λιβύης», που ελέγχεται στην πράξη από τον «Μπίζα» και τους ομοίους του, χωρίς να μας διαψεύσει καμία ιταλική υπηρεσία. Τα τελευταία χρόνια η Ιταλία έχει δώσει 213 εκατ. για τη στήριξη της «Ακτοφυλακής της Λιβύης», για την οποία διεθνείς οργανισμοί αναγνωρίζουν ότι αποτελεί τμήμα της αλυσίδας των διακινητών.
Η «Ακτοφυλακή της Λιβύης» του «Μπίζα» παίρνει τους πρόσφυγες που σταματά στη θάλασσα, τους κλείνει στα στρατόπεδα αιχμαλώτων που ελέγχει ο ίδιος, όπου γυναίκες και άνδρες υπομένουν βασανιστήρια και βιασμούς -διότι πρέπει να τονίσουμε ότι αποτελεί πλέον πάγια τακτική τους και ο βιασμός των ανδρών. Μετά ξαναβάζουν τους πρόσφυγες στις βάρκες για να τροφοδοτήσουν τον φαύλο κύκλο της διακίνησης ανθρώπων.
Το 2017 είχα επισκεφθεί μυστικά, χωρίς δημοσιογραφική άδεια, ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων - προσφύγων στη Λιβύη και είχα δει τι ακριβώς συμβαίνει. Τώρα είναι σχεδόν αδύνατον να επιστρέψω στη Λιβύη, επειδή από πέρσι βρίσκομαι υπό την προστασία της ιταλικής αστυνομίας...
* Δεχθήκατε απειλές;
Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι κάποια στιγμή η ιταλική αστυνομία ήρθε και μου είπε ότι αναλαμβάνει την προστασία μου, όπως και αυτή μιας συναδέλφου δημοσιογράφου. Προσωπικά δεν είχα κάνει καμία καταγγελία για απειλές στις αρχές και δεν είχα ζητήσει την προστασία της αστυνομίας. Η αστυνομία αποφάσισε να μας προστατεύσει με βάση τις πληροφορίες της, για τις οποίες όμως δεν μπορώ να μιλήσω. Είναι σημαντικό όμως το ότι συνέχισα να εργάζομαι χωρίς κανένα πρόβλημα.
* Ζείτε υπό την προστασία της αστυνομίας και οι διακινητές που καταζητούνται ακόμη και από τον ΟΗΕ συνεχίζουν να βρίσκονται ελεύθεροι στη Λιβύη και να υπογράφουν συμφωνίες με ευρωπαϊκές κυβερνήσεις;
Κάτι τέτοιο συμβαίνει. Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Λιβύη και την Ιταλία συνεχίστηκαν για καιρό. Μετά όμως τη συμφωνία είχαμε την κατακόρυφη πτώση της αναχώρησης προσφύγων και μεταναστών από τη Λιβύη. Καταλαβαίνω ότι, όταν πας να διαπραγματευτείς στη Λιβύη, θα πρέπει να διαπραγματευτείς με αμφιβόλου ποιότητας άτομα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι όταν ξέρεις ότι η άλλη πλευρά παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάνει συστηματικά και καθημερινή χρήση βασανιστηρίων. Στη Λιβύη δεν υπάρχει το αδίκημα του βασανισμού και ως εκ τούτου κανείς δεν μπορεί να συλληφθεί ή να δικαστεί για κάτι που δεν υπάρχει νομικά, αλλά γίνεται καθημερινά.
Ορισμένοι δικαστικοί της Σικελίας έχουν ξεκινήσει έρευνες για τη διακίνηση ανθρώπων από τη Λιβύη, αλλά αυτό που θα ήταν πιο σωστή θα ήταν να δημιουργηθεί μια Επιτροπή έρευνας από το ιταλικό κοινοβούλιο, για να μάθουμε τι συνέβη με την υπογραφή της συμφωνίας Ιταλίας Λιβύης.
* Η Λιβύη υπέγραψε προ ημερών μια νέα συμφωνία με τη Μάλτα και η Ιταλία διαπραγματεύεται την ανανέωση της συμφωνίας της...
Ξέραμε ότι η Μάλτα είχε υπογράψει μια μυστική συμφωνία με τη Λιβύη, αλλά δεν ξέραμε λεπτομέρειες. Μια εβδομάδα πριν από το Καθολικό Πάσχα οι αρχές της Μάλτας όχι μόνο δεν βοήθησαν ένα σκάφος με πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά είχαμε και δώδεκα νεκρούς. Στο «Avvenire» ξεκινήσαμε μια δημοσιογραφική έρευνα, στην οποία προστέθηκαν μετά οι “New York Times” και ο “Guardian”.
Ανακαλύψαμε ότι η Μάλτα είχε δημιουργήσει έναν παράνομο στολίσκο από ψαράδικα τα οποία χρησιμοποιεί για να σταματήσει τα σκάφη με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για να τους μεταφέρουν στη Λιβύη ή για να τους παραδώσουν στην «Ακτοφυλακή της Λιβύης». Μια παράνομη πρακτική για να παρακάμψει τις διατάξεις για τις επαναπροωθήσεις. Τουλάχιστον πέντε από αυτούς πέθαναν κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους στη Λιβύη.
Ορισμένα άλλα σκάφη είχαν φθάσει στις ακτές της Σικελίας και από τις φωτογραφίες που είχαν βγάλει ορισμένοι μετανάστες ανακαλύψαμε όχι μόνο τους διακινητές, αλλά και ότι η Ακτοφυλακή της Μάλτας τους είχε περισυλλέξει στα χωρικά της ύδατα, επειδή είχαν μηχανική βλάβη, και ότι τους αντικατέστησε τη μηχανή, προσφέροντας καύσιμα και οδηγίες, για να φθάσουν στην Ιταλία. Μια πρακτική που απαγορεύεται από το διεθνές και θαλάσσιο δίκαιο.
Σε συνεργασία με την ΜΚΟ Open Arms συγκεντρώσαμε και καταθέσαμε όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι στρατιωτικές αρχές της Μάλτας όχι μόνο αρνήθηκαν τη διάσωση των ανθρώπων αυτών μέσα στα χωρικά ύδατα της Μάλτας, που ήταν υποχρεωμένες από τον νόμο να το κάνουν, αλλά, ακόμη χειρότερα, συνέχισαν να τους εκθέτουν στον κίνδυνο αλλάζοντας τη μηχανή και δίνοντάς τους καύσιμα και οδηγίες για να φτάσουν στη Σικελία.
Καταγράψαμε δύο παρανομίες από την πλευρά των αρχών της Μάλτας, την επαναπροώθηση ανθρώπων στα κολαστήρια της Λιβύης και μια πειρατική συμπεριφορά αποστολής των σκαφών στην Ιταλία.
Η κυβέρνηση της Μάλτας υπέγραψε τη νέα συμφωνία με τη Λιβύη, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις αποκαλύψεις, που έφθασαν μέχρι το πρόσωπο του πρωθυπουργού της Μάλτας, ενώ οι δικαστικές αρχές της με κάλεσαν πριν από λίγες ημέρες να καταθέσω τα στοιχεία που έχω, διότι ξεκίνησε έρευνα εναντίον της πρακτικής των αρχών της χώρας.
Τη συνέχεια αυτής της ιστορίας θα την παρακολουθήσουμε στις αίθουσες των δικαστηρίων της Μάλτας και της Ευρώπης, επειδή οι οικογένειες ορισμένων από τους νέους που έχασαν τη ζωή τους προσφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον της κυβέρνησης της Μάλτας εγκαλώντας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Η νέα συμφωνία ανάμεσα στη Λιβύη και τη Μάλτα, εάν είναι αληθινή και δεν έχει μυστικούς όρους, θα μπορούσε να είναι θετική.
Οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες αναφέρουν ότι 20.000 πρόσφυγες και μετανάστες είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν να περάσουν από τη Λιβύη στην Ευρώπη. Το ότι τους αφήνουμε στους βασανιστές και τους βιαστές τους αποδεικνύει τη μεγάλη αδυναμία της Ευρώπης. Την ίδια στιγμή άλλοι πρωταγωνιστές, όπως η Τουρκία και η Ρωσία, γεμίζουν τον χώρο που άφησε άδειο η Ευρώπη, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό.
* Οι πρόσφυγες στη Λιβύη βρίσκονται στις ακτές που ελέγχει η Τουρκία. Ο Ερντογάν μπορεί να χρησιμοποιήσει το μεταναστευτικό για να πιέσει την Ιταλία ή άλλες χώρες της κεντρικής Μεσογείου;
Ασφαλώς, ναι, μπορεί να το κάνει. Ήμουν στις Καστανιές του Έβρου και τη Λέσβο με την κρίση των συνόρων και δεν έχω αμφιβολία ότι ο Ερντογάν μπορεί να χρησιμοποιήσει τους ανθρώπους για να ξεκινήσουν για την Ιταλία αψηφώντας τον κίνδυνο των ναυαγίων. Δυστυχώς στην Ελλάδα είδα τμήματα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς και μια τουλάχιστον ανοχή των ελληνικών αρχών στο κυνήγι των μεταναστών από ένοπλες ομάδων πολιτών, κάτι που δεν πρέπει να συμβαίνει σε καμία δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα.
Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε τους πρόσφυγες ως μη συμβατικό όπλο σε έναν πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και της Ευρώπης. Αυτό συμβαίνει και σήμερα και μπορεί να συμβεί και στη Λιβύη. Το μεταναστευτικό αποτελεί ένα όπλο που τρομάζει την Ευρώπη και τις κυβερνήσεις της. Οι «πολιτοφυλακές» και οι συμμορίες των μαφιόζων της Λιβύης, σε συνεργασία με τον Ερντογάν, μπορούν ανά πάσα στιγμή να πλήξουν τη σταθερότητα στην Ευρώπη. Ο Ερντογάν μπορεί να ζητήσει από τους Ευρωπαίους στήριξη για να κρατήσει στη Λιβύη τους πρόσφυγες και μετανάστες.
* Η Ιταλία ετοιμάζεται να ανανεώσει τη συμφωνία της με τη Λιβύη...
Η τριετής συμφωνία έληξε και από τον Φεβρουάριο έχουν αρχίσει διαπραγματεύσεις δεδομένου ότι στη Λιβύη υπάρχει μια νέα κατάσταση. Εκτιμώ ότι οποιαδήποτε συμφωνία που δεν θα έχει στο επίκεντρό της το θέμα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα αποτύχει. Οι πρόσφυγες χρησιμοποιούνται στη Λιβύη ως μη συμβατικό όπλο. Αυτό πρέπει να σταματήσει.
Το γεγονός ότι σήμερα έχουμε λιγότερους νεκρούς στη θάλασσα, επειδή έχουμε λιγότερα σκάφη που προσπαθούν να περάσουν, δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν συνεχίζουν να πεθαίνουν και να βασανίζονται στα στρατόπεδα της Λιβύης ή διασχίζοντας την έρημο. Οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν πρέπει να πληρώνουν βασανιστές και συμμορίες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
* Ο Κόντε ανακοίνωσε την τροποποίηση των ρατσιστικών διαταγμάτων του Σαλβίνι για την ασφάλεια και το μεταναστευτικό, αλλά δεν φαίνεται να θέλει να προχωρήσει σε ουσιαστικές αλλαγές τους...
Η ιταλική κυβέρνηση ζει με ένα μεγάλο σκιάχτρο, ένα φάντασμα, έναν μεγάλο φόβο: το φάντασμα της επιστροφής του Σαλβίνι. Με τον φόβο μην επιστρέψει η Ακροδεξιά στην κυβέρνηση κάνουν πολλές επιλογές ελπίζοντας ότι δεν θα δυσαρεστήσουν πολύ τους ψηφοφόρους που επέλεξαν τον Σαλβίνι. Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτές οι πολιτικές ξεκίνησαν με την κυβέρνηση της κεντροαριστεράς, όταν ήταν πρωθυπουργός ο Τζεντιλόνι, που σήμερα έγινε Ευρωπαίος επίτροπος, και υπουργός Εσωτερικών ο Μινίτι, του Δημοκρατικού Κόμματος.
Τότε είχαμε την πρώτη συμφωνία για το μεταναστευτικό με τη Λιβύη. Οι ψηφοφόροι μπροστά στην επιλογή μιας Κεντροαριστεράς που αποτελούσε ένα άσχημο αντίγραφο της Κεντροδεξιάς επέλεξαν το πρωτότυπο και όχι το αντίγραφο, επέλεξαν τον Σαλβίνι.
Η νέα κυβέρνηση Κόντε συνεχίζει αυτή την τακτική. Τα διατάγματα του Σαλβίνι δεν ενίσχυσαν την ασφάλεια και αυτό μας το λένε οι ίδιοι οι αστυνομικοί, που δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους, ενώ η απαγόρευση της μετακίνησης των μεταναστών ενισχύει τις εντάσεις και την ανασφάλεια.
Ο πολιτικός αγώνας της Λέγκας και ενός τμήματος του Κινήματος Πέντε Αστέρων, που βρίσκεται κοντά στις θέσεις της, δεν αφορά μόνο την Ιταλία, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Εάν αμφισβητηθούν πραγματικά τα διατάγματα του Σαλβίνι θα υπάρξουν συνέπειες και στην Ευρώπη. Πριν από λίγες ώρες επιβεβαιώθηκε ότι οι επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών στη Λιβύη είχαν στηριχθεί και από την Frontex, όπως αποκάλυψαν έγγραφά της. Η Frontex ισχυριζόταν ότι η συνεργασία με την «Ακτοφυλακή της Λιβύης» δεν αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αναγνωρίζοντας ότι η Λιβύη αποτελεί έναν ασφαλή προορισμό σε αντίθεση με όλους τους διεθνείς οργανισμούς που καταγγέλλουν το αντίθετο.
Τις επόμενες ημέρες ο Κόντε θα εξηγήσει τι θέλει να κάνει με τα διατάγματα του Σαλβίνι, αλλά πρέπει να είναι σαφές ότι πρόκειται για θέματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και αυτά δεν είναι διαπραγματεύσιμα ή α λα καρτ από καμιά κυβέρνηση, υπουργό ή «πολιτοφυλακή».
Η Ευρώπη έκανε ένα τεράστιο λάθος νομίζοντας ότι μπορεί να υπάρξουν πολίτες με διαφορετικά δικαιώματα στην Ευρώπη, πλήττοντας τον ελληνικό λαό για τα λήθη της πολιτικής του ηγεσίας. Τα τελευταία χρόνια έγινε μια μεγάλη προσπάθεια για να ανακτήσει ο ελληνικός λαός την αξιοπρέπειά του και μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες οι μετανάστες αντιμετωπίστηκαν με ανθρώπινο τρόπο. Το θετικό αυτό παράδειγμα στην Ευρώπη δεν πρέπει να χαθεί υπό την πίεση των δυνάμεων της μισαλλοδοξίας που χωρίζουν τους ανθρώπους.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
