«Σε μια εξόχως απαιτητική φάση για τον τόπο, αυτή της εξόδου από την επιτροπεία, μέσα σε ένα δύσκολο διεθνές περιβάλλον, με τις φωνές της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού να δυναμώνουν, βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε δύο προκλήσεις. Την προγραμματική και οργανωτική ανανέωση του κόμματος».
Τα παραπάνω θα τονίσει η Ρένα Δούρου, μέλος της Κ.Ε. και του Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ, περιφερειάρχης Αττικής, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ που θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 13-14 Οκτωβρίου.
Αναλυτικά η παρέμβασή της:
«Συνεδριάζουμε σε μια κρίσιμη όσο και προκλητική συγκυρία στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Ειδικά για τη χώρα μας η σημερινή συγκυρία είναι ξεχωριστή για την κυβέρνηση, για το κόμμα, για την κοινωνία, για τα κινήματα. Πρόκειται για τρεις αλληλένδετους κρίκους. Την ίδια στιγμή το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην κυβέρνηση επιβάλλει άμεση δράση από πλευράς κόμματος – δεν έχουμε την πολυτέλεια του… διαλογισμού, των ατέρμονων θεωρητικών αναλύσεων. Απαραίτητες μεν, πλην όμως από τη στιγμή που καλούμαστε να λάβουμε αποφάσεις σε κυβερνητικό επίπεδο και να παρέμβουμε στην κοινωνία, δεν έχουμε την πολυτέλεια, που είχαμε στο 3%, των ατέρμονων θεωρητικών επεξεργασιών. Πλέον αυτές πρέπει να γίνουν πράξη, με τους όποιους κινδύνους συνεπάγεται αυτό. Αυτό άλλωστε σημαίνει «άσκηση εξουσίας». Πρακτική εφαρμογή, δοκιμασία στο στίβο της πραγματικότητας αποφάσεων, πρωτοβουλιών μοιάζουν εύκολες.
Μια δεύτερη πολυτέλεια που επίσης δεν έχουμε, είναι να κλειστούμε ξανά στο καβούκι μας. Είτε το ονομάσουμε αυτό το καβούκι «αριστερή κανονικότητα» είτε το πούμε «επιστροφή στην αριστερή καθαρότητα». Αντιλαμβάνομαι την αγωνία εκείνων που κάνουν αυτή την προσέγγιση – «μικροί αλλά καθαροί». Όμως δεν μπορούμε ούτε το χρόνο να πάμε πίσω, ούτε να αρνηθούμε τις ευθύνες που εναπόθεσαν στους ώμους μας οι πολίτες. Δεν μπορούμε να κλειστούμε στην Κουμουνδούρου, δεν μπορούμε να γράψουμε απέξω «κλειστόν» - εν αναμονή κάποιας θαυματουργικής συνταγής που να αφορά για παράδειγμα τη βέλτιστη άρθρωση κυβέρνησης – κόμματος – κοινωνίας – κινημάτων. Αυτή την τετραμερή εξίσωση πρέπει και οφείλουμε να τη λύσουμε εμείς. Εγχειρίδια λύσεων δεν υπάρχουν.
Σε μια εξόχως απαιτητική λοιπόν φάση για τον τόπο, αυτή της εξόδου από την επιτροπεία, μέσα σε ένα δύσκολο διεθνές περιβάλλον, με τις φωνές της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού να δυναμώνουν, βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε δύο προκλήσεις. Την προγραμματική και οργανωτική ανανέωση του κόμματος.
Η προγραμματική ανανέωση αφορά μια Νέα Αριστερά, κάτι που είπα στο τελευταίο συνέδριό μας, προκαλώντας τις ανησυχίες ορισμένων συντρόφων ότι έτσι μπορεί να σβήσουν οι βαθιές μας παραδόσεις. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Γιατί ακριβώς η Νέα Αριστερά μπολιάζεται από τις αυτές τις παραδόσεις και κοιτάει μπροστά. Είναι μια Νέα Αριστερά που θα κρίνεται εκ του αποτελέσματος, με μετρήσιμα έργα. Μακριά από τις ευκολίες της αοριστολογίας και των ψευτοδιλημμάτων. Μια Αριστερά της πράξης, της σύγκρουσης αλλά και της σύνθεσης. Μια Αριστερά της εργασίας, των δικαιωμάτων, της οικολογίας. Μια Ευρωπαϊκή Αριστερά που πρέπει να αναζητά ευρύτερες συμμαχίες, μέσα από τα κινήματα, για ένα ευρύ δημοκρατικό προοδευτικό μέτωπο. Μέτωπο κατά του νεοφιλελευθερισμού και κατά της ακροδεξιάς.
Και αυτό το μέτωπο, με επίκεντρο τη Νέα Αριστερά, κτίζεται στη βάση ενός νέου Προγράμματος.
Κτίζεται μέσα στην κοινωνία και όχι με άρθρα – που και αυτά χρειάζονται αλλά ως προϋπόθεση ενέργειας, δράσης.
Κτίζεται επίσης στη βάση της εμπειρίας των τριών τελευταίων χρόνων. Πολύτιμη εμπειρία. Έγιναν σημαντικά πράγματα. Έγιναν και λάθη. Και παραλείψεις. Αλλά για αυτό είναι πολύτιμη εμπειρία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η δεύτερη πρόκληση αφορά σε ένα νέο κόμμα. Ένα κόμμα ανοικτό, πλουραλιστικό, που δεν θα ζητάμε πιστοποιητικά, μικρής ή μεγάλης «αριστεροσύνης». Ένα κόμμα που θα λειτουργεί ως έμπνευση και ως μοχλός δράσης. Όχι ως όχημα ανέξοδης κριτικής, υλοποίησης προσωπικών στρατηγικών ή… αριστερόμετρου, που μάλιστα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για κάποιους ενώ άλλοι έχουν μονίμως «ελευθέρας» ό,τι κι αν υποστηρίξουν…
Ένα κόμμα που θα επανανοηματοδοτεί τη διάκριση Αριστερά – Δεξιά, θα παράγει αριστερή πολιτική, και όχι στελέχη προς υπουργοποίηση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε μπροστά σε σειρά εκλογικών αναμετρήσεων.
Οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές είναι κρίσιμο πεδίο. Ας μην επαναλάβουμε τα λάθη του 2014. Ας κάνουμε πράξη την Πολιτική Απόφαση της ΚΕ του περασμένου Μαΐου, έχοντας πια στη φαρέτρα μας την καθιέρωση της απλής αναλογικής που επιβάλλει ακριβώς κουλτούρα συνθέσεων και δημοκρατικών, προοδευτικών συγκλίσεων. «Να κατανοήσουμε τις συνέπειες και να αποφύγουμε την αρνητική εμπειρία από τις λογικές «καθαρότητας» και «καταγραφής» που οδηγούν σε απομόνωση, χωρίς όμως εκπτώσεις από τις αρχές και τις αξίες μας», σημειώναμε τότε. Ήλθε η ώρα να περάσουμε στην πράξη, κάνοντας την στρατηγική επιλογή, σε Δήμους και Περιφέρειες, υποψηφιοτήτων «όχι μόνο με βάση την πολιτική τους συγκρότηση και κομματική τους ένταξη, αλλά και με βάση την ενεργοποίησή τους στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων» όπως συμφωνήσαμε φέτος τον Μάιο.
Προσωπικά είμαι έτοιμη να υπηρετήσω, όπως έκανα πάντα, τις συλλογικές μας αποφάσεις. Μακριά από εσωστρέφεια, ψευτοδιλήμματα, λογικές «καθαρότητας», εύκολες διαπιστώσεις χωρίς προτάσεις.
Για ένα νέο κόμμα. Μια Νέα Αριστερά. Για το μέλλον του τόπου».
